ნაყროვანების ვნებას, რომელიც თითოეული ჩვენგანისთვის ნაცნობია, უმეტესობა რატომღაც უმნიშვნელო ცოდვად მიიჩნევს, მაგრამ ისიც ისევე განგვაშორებს უფლისაგან, როგორც ნებისმიერი სხვა. ჩვენი სტუმარია სიონის საკათედრო ტაძრის მღვდელმსახური დეკანოზი ლავრენტი (ბუზიაშვილი).

"კარიბჭის" მე-11-მე-12 ნომერში დაიბეჭდა ინტერვიუ დეკანოზ გიორგი ჯიბუტთან, სადაც მამა გიორგი პ.ს.კაზანსკის წიგნის "IV-V საუკუნეების ეგვიპტელ ბერთა ცხოვრების საერთო ნარკვევის" შესახებ გვესაუბრებოდა. ახლა გთავაზობთ ამ ინტერვიუს მესამე ნაწილს.

ალბათ, ყოველი ჩვენგანის ცხოვრებაში ყოფილა წუთი, როცა ყველასა და ყველაფერს, რისი იმედიც გვქონდა, უმტყუნია და ზურგი შეუქცევია. ხშირად ეს სასოწარკვეთისა და თვითმკვლელობის მიზეზადაც ქცეულა. მაგრამ ქრისტიანები ამ განსაცდელს ადვილად უმკლავდებიან, რადგან იციან, რომ გვერდით ჰყავთ უფალი, რომელიც მათ არასოდეს მიატოვებს.

განვაგრძობთ საუბარს ტაძარში ქცევის წესების შესახებ. ამჯერად ცხრა ძმა კოლაელთა სახელობის ტაძრის მსახური მღვდელი გურამი (გურამიშვილი) გვესაუბრება.

ყოველ ადამიანს უფლისაკენ მიმავალი საკუთარი გზა აქვს. ეს არც მის ეროვნებაზეა დამოკიდებული, არც ასაკზე და არც სოციალურ მდგომარეობაზე. როდესაც ადამიანი მზად აღმოჩნდება ღმერთის მისაღებად, თვითონ იწყებს ძიებას უფლისა, რომელიც უკვე დიდი ხანია მისი გულის კარზე აკაკუნებს.

"ნეტარ იყვნენ მშვიდნი, რამეთუ მათ დაიმკვიდრონ ქვეყანა", - გვასწავლის სახარება. საქართველოში, ტრადიციისამებრ, "აქა მშვიდობაო", - ასე ესალმებოდნენ მასპინძლებს სტუმრად მისულნი. სუფრაზეც პირველად მშვიდობის სადღეგრძელოს შესვამდნენ ხოლმე. და ეს ტრადიცია დღემდე გრძელდება.

"ოსანა მაღალთა შინა, კურთხეულ არს მომავალი სახელითა უფლისათა, ოსანა მაღალთა შინა!" - ამ სიტყვებს მორწმუნეები ყოველ წირვაზე ვისმენთ. მაცხოვრისადმი აღვლენილი ამ საგალობლით ყოველი მორწმუნე ცდილობს, მათკენ მომავალი უფალი განადიდოს.

"კარიბჭის" მე-11 ნომერში დაიბეჭდა ინტერვიუ დეკანოზ გიორგი ჯიბუტთან, სადაც მამა გიორგი პ.ს.კაზანსკის წიგნის "IV-V საუკუნეების ეგვიპტელ ბერთა ცხოვრების საერთო ნარკვევის" შესახებ გვესაუბრებოდა. ახლა გთავაზობთ ამ ინტერვიუს მეორე ნაწილს.