17. "ეტლნი ღმრთისანი ბევრ წილ არიან და ათასეულნი წარუმართებენ მას; უფალი მათ შორის სინასა, მთასა წმიდასა მისსა" - ეტლი ღმრთისანი, ანუ ზეციური ძალნი, ზეციური დასები, ზეციური ანგელოზები ათასეულნი, აურაცხელი წარუმერთებია, მიუძღვებიან წინ "სინას უფალს" - სინას მთაზე გამოცხადებულ უფალს და ხელაპყრობით ატარებენ მას, ცხადაია არა პირდაპირი, მიწიერი გაგებით, არამედ სულიერი გაგეით.

18. "აღხედ მაღალსა, წარმოსტყუენე ტყუე და მოიღე ნიჭები კაცთა შორის, რაითა ურჩნიცა სამკვიდრებელად იყვნენ" - ფსალმუნის ამ მუხლში დავითი წინასწარმეტყველებს მაცხოვრის ჯვარცმის შესახებ. "აღხედ მაღალთა, წარმოტყუენე ტყვე" - ჯვარს ეცვი და "ტყვე წამოიყვანე", ანუ ეშმაკისგან დატყვევებული ადამიანები, კაცობრიობა გამოიხენი და შენი ჯვარცმითა და აღდგომით არა თუ შენს ტვეებად და შენს მონებად, არამედ შენს მეგობრებად აქციე ადამიანები უფალიო, უმარავი ნიჭები დანერგე, მიეცი ადამანებს, "რაითა ურჩნიცა სამკვიდრებელად იყვენენ" - "ურჩნი", იუდეველნი და წარმართნი, რომლებიც ღვთის მცნებებს არა თუ აღასრუელბდნენ, არამედ ეწინააღმდეგებოდნენ, ისინიც კი შენს სამკვიდერბელში იყვნენ, მათ შორისაც კი განდიდებული იქნება შენი სიტყვაო, წინასწარმეტყეველბს დავითი

19. "უფალი ღმერთი კურთხეულ, კურთხეულ არს ღმერთი დღითიდღე წარგვიმართოს ჩუენ ღმერთმან მაცხოვარებისა ჩუენისამან" - კურთხეულია უფალი ყოველდღეო, ბრძანებს დავითი. რათქამუნდა უფალი განდიდებული და კურთხეულია ყოველდღე ანგელოზთა მიერ, მაგრამ აქ არის ვედრება, რომ ჩვენს გულებშიც კურთხეული იყო უფალი ყოველდრე, რათა ჩვენი გონება განუშორებელად უფალთან იყოს დამკვიდრებული. შწორედ ამის სესახებ არის ვედრება: "წარგვიმართოს ჩუენ ღმერთმან მაცხოვარებისა ჩვენისამან" - ჩვენი მაცხოვარების, ცხოვნების მომცემელმა ღმერთმა წარგვიმართოს იმსათვის, რომ ჩვენი გონება ყოველწამიერად ღვთით, უფლის განდიდებით იყოს დაკავებული.

20. "ღმერთი ჩუენი ღმერთ მაცხოვარ, და უფლისა უფლისაგან არაინ გამოსავალნი სიკუდილისანი" - ღმერთი ჩვენი, ჩვენი მაცხოვარი, ანუ ჩვენი მაცოცხლებელი, ჩვენი სიცოცხლის მომცემია, როგორც ხორციელი, ასევე სულიერი სიცოცხლის მომცემელია და სწორედ უფლისაგან "არიან გამოსავალნი სიკვდილისანი", ღვთის მცნებების დაცვითა და უფალთან მყოფობით არის შესაძლებელი სულიერი სიკვდილიდან გადარჩენა.

21. "ხოლო ღმერთმან შემუსროს თავები მტერთა მისთაი, თხემით თმითურთ, რომელნი ვლენან უსჯულოებითა მათითა" - თხემიდან და თმებიდან დაწყებული შემუსრა უფალმა მტრები დაცემული ანგელოზები და ის ადამიანები "რომელნი უსჯულოებით ვლენან". "უსჯულოებით სიარულში" აქ იგულისხმება არა ყველა ცოდვა და ცოდვის ჩამდენი ადამიანი, იმიტომ რომ ცოდვილი რომელიც თავის ცოდვებს აღიარებს, იმედი აქვს რომ უფალი აპატიებს და ევედრება უფალას პატიებას, მას არ განსჯის უფალი, არამედ უსჯულოებაში იგულისხმება ისეთი ცოდვა და ცოდვილი, რომელიც თავის ცოდვებს ამართლებს და ცოდვად არ თვლის. ასეთებს ასე რომ ვთქვათ თხემიდან ტერფამდე შემუსრავს უფალი.

22. "თქვა უფალმან; ბასანით მოვაქციო, მოვაქციო სიღრმეთა შინა ზღვისათა" - და ბრძანა უფალმა, ზღვის სიღრმეებიდან, ანუ გასაჭირითა და მიწიერი განსაცდელებით მიწიერი ამაოებებიდან მოვაქციო ადამიანიო.

23. "რაითა შეიღებოს ფერხი შენი სისხლითა და ენენი ძაღლთა შენითანი - მტერთაგან მის მიერ" - დავით წინასწარმეტყეველი განადიდებს უფალს და მიმართავს: ეს აღნატრული აღგვისრულე უფალო, - "რაითა შენი ფერხი და ენა მტრის სისხლით შეიღებოს". აქ არ იგულისხმება ის, რომ უფალი მოვა და გაწყვეტს ადამიანებს, არამედ აქ იგულისხმება პირველ რიგში დაცემლი ანგელოზები, ის რომ მათი ხელმწიფება განქარვდება, ის, რომ ისინი ღვთის წინაშე იქნებიან დაცემულნი და გართხმულნი. "ძაღლნში" კი, როგორც წმინდა მამები გვეუბნებიან, იგულისხმება მწყემსები საღვთო ეკლეიისა -მოციქულნი, მღვდელმთავარნი, მღვდელნი, რომლებიც თავიანთი ენით განაქარვებენ მოწინააღმდეგეთა ძალს და ისინი სრულიად იქნებიან განქარვებულნი. ეს არ ნიშნავს, რომ ვინმე არ მიიღებს ღვთის საწინააღმდეგო სიტყვას, ანუ ჭეშამარიტ სწვლებას. იქნებიან ისეთებიც რომელბიც მიიღებენ, მაგრამ ეკლესიას ყველაფეზე აქვს პასუხი, - ვისაც ჭეშმარიტების გაგება სურს, ნებისმიერი მწვალებლობის, ნებისმიერი არაეკლესიურ აზრის საწინააღმდეგო აზრი შეიძლება მოძებნოს და მოისმინოს ეკლესიაში ადამიანმა.

24. "გამოჩნდეს სვლანი შენნი, ღმერთო, სვლანი ღმრთისა ჩემისა და მეუფისანი წმინდასა შინა" - შენი სვლა გამჩნდება უფალოო. რა სვლა? - ის სასწაულები, რომლებიც უფალმა აღასრულა ძველ აღთქმაში და რაც უფალმა ქმნა თავისი განკაცებით. Mაცხოვრის განკაცების შესახებ, - მაცხოვრის შობა, ნათლისღება, ჯვარცმა, აღდგომა, ამაღლება, ყველაფერი ხილულად გამოჩნდება ადამიანებსითვისო, წინასწარმეტყველებს დავითი.

25. "იმსთუეს მთავართა მახლობელად მგალობელთა, შორის ქალწულთა მეებნეთასა" - შენი მთავრების, ანუ მოციქულების ნაქადაგები ღვთის სიტყვით და საქმეებით უამრავი ადამიანი მოიქცა, უამრავი ქალწული გახდა მგალობელი ღვთისა. "ქალწულში" იგულისხმებიან ადამიანები, რომელბმაც ღვთის წინაშე ქალწულობის აღთქმა დადეს, ანუ ბერ-მონაზვნობა, ასევე ზოგადად ის ადამიანებიც, რომელთა სულიც ღვთის სიტყვის მიღებით განსპეტაკდა და გაქალწულდა. მათ შორის დაიმკვიდრებს უფალი და მათ შორის იქნება მოციქულთა სიტყვაო.

26. "ეკლესიათა შინა აკურთხევდით ღმერთსა და უფალსა წყაროთაგან ისრაელისთა" - ეკლესიებში აკურთხებდით და განადიდებდით უფალსაო. ხშირად შეიძლება გავიგონოთ, ადამიანები ხშირად შეიძლება გავიგონოთ, როდესაც ადამიანები ამბობენ, რა საჭიროა ეკლეისაში მისვლა, ხომ შეიძლება სახლშიც ვილოცო, ყველგან ვილოცო ღვთის წინაშეო. აქ კიდევ 3000 წლი წინ გვეუბნება დავით წინასწარმეტყველის პირით უფალი, ეკლესიასა შინა აკურთხევდით ღმერთსაო და შემდეგ ბრძანებს: "უფლისა წყაროთაგან ისრაელისაო", - არა მარტო ახალი აღთქმის წყაროებიდან განადიდებდით უფალს, არამედ ძველი აღთქმის წყაროებიდანაც განადიდებდით უფალსო. შუა საუკუნეებში არსებობდა მიმდინარეობები, რომლებიც ძველ აღთქმას არ აღიარებდნენ, არა თუ ძველ აღთქმას არ აღიარებდნენ, საერთოდაც ისე გაკადნიერდნენ, ამბობდნენ, რომ ძველი აღთქმის ღმერთი არ არის ჭეშმარიტი ღმერთი, სხვაა ძველი აღთქმის ღმერთი და სხვა ახალი აღთქმის ღმერთიო. სწორედ მათ სამხილებლად არის წინდაწინ განჭვრეტილი წინასწარმეტყველისაგან.

27. მუნ ბენიამენ ჭაბული განკვირვებასა; მთავარნი იუდაისნი წინამძღუარნი მათნი; მთავარნი ზაბულონისინი, მთავარნი ნეფთალემისნი" - როგორც მამები გვეუბნებიან, ეს არის წინასწარმეტყველება მოციქულთა წარმომავლობის შესახებ. ბენიამენ ჭაბუკში იგულისხმება, პავლე მოციქული, რომელიც ბენიამენის ტომიდან იყო, ჭაბუკი კი იმიტომ ეწოდება მას, რომ ის იყო ყველაზე ბოლოს მოწოდებული მოციქულთა შორის. ასევე იუდას, ზაბულონის, ნეფალემის… - ყველა ამ ტომიდან იყვენენ მოციქულები გამოსულები. ისინი არ იყვნენ მიწიერი მთავრები ამ ტომებისა, მაგრამ უფალმა მთავრები გახადა, სულიერ მთავრებად დაადგინა ისინი არა მარტო ამ ტომებისა, არამედ მთელი კაცობრიობისა. კიდევ გავიმეორებ: როდესაც უფალი მოციქულებს ეუბნება: დასხდეც თქვენცა საყდარსა ათორმეტსა ტომთა ისრაელისაო, სწორედ კაცობრიობის სულიერ მთავრებად დაადგინა უფალმა მოციქულები, რომელბიც ისრაელის საზოგადოების უმდაბლესი წრიდან იყვენენ გამოსულები.