წმინდა კოლმანი იყო ლინდისფარნის და მეიოს ეპისკოპოსი. დაიბადა დაახლოებით 605 წელს და გარდაიცვალა დაახლოებით 676 წელს. მისი მეხსიერების დღე 18 თებერვალია.

კოლმანი იყო მონაზონი იონის მონასტრიდან, სადაც ცხოვრობდა წმინდა კოლუმბას (ხსენება 9 ივნისი) ზედამხედველობის ქვეშ. დაახლოებით 661 წელს, წმინდა ფინანის (ხსენება 17 თებერვალი) შემდეგ, ის გახდა მესამე ეპისკოპოს-იღუმენი ლინდისფარნის მონასტრისა, ნორთამბრიაში, ინგლისში, ბამბურგის სამეფო ციხესიმაგრის სიახლოვეს მდებარე ყველაზე მნიშვნელოვანი მონასტრისა.

იმ დროს, ნორთამბრიაში აღდგომის დღის განსაზღვრისა და სხვა კელტური ეკლესიური ტრადიციების გამო უთანხმოება მწვავე ხასიათს იღებდა. 664 წელს ოსვიმ, ნორთამბრიის მეფემ, მოიწვია სინოდი ვიტბის მონასტერში წმინდა ჰილდას (ხსენება 17 ნოემბერი) ზედამხედველობის ქვეშ, რომ დაერეგულირებინა ეს საკითხები.

წმინდა კოლმანი იყო კელტური ტრადიციების მთავარი დამცველი, მაშინ როცა წმინდა ვილფრიდი (ხსენება 12 ოქტომბრი) და აგილბერტი (ხსენება 1 აპრილი) იცავდნენ რომაულ წესებს. ოსვიმ მხარი დაუჭირა ირლანდიელების პოზიციას, მაგრამ მიიღო ვილფრიდის არგუმენტები ეკლესიის არსებული პრაქტიკის აღიარების სასარგებლოდ. შემდეგ, კოლმანმა, უარყო მეფის უფლება სულიერ საკითხებზე გადაწყვეტილების მიღებაში, უარყო ეპისკოპოსობა და წავიდა - თავიდან იონაზე, შემდეგ კი, დაახლოებით 667 წელს, ინისბოფინზე, კონოტის სანაპიროზე. მასთან ერთად წავიდნენ მისი ირლანდიელი მონაზვნები და 30 ინგლისელი მონაზონი, რომლებმაც თან წაიღეს წმინდა აიდანის (ხსენება 31 აგვისტო) წმინდა ნაწილი.

მაგრამ ეს ორი თემი ერთმანეთში ვერ შეთანხმდნენ, რადგანაც, როგორც წერს წმინდა ბედა (ხსენება 25 მაისი), ინგლისელებს ეჩვენებოდათ, რომ ყველა სასოფლო-სამეურნეო სამუშაო მათ რჩებოდათ. კერძოდ, ყოველ ზაფხულს ირლანდიელი მონაზვნები მიდიოდნენ საქადაგებლად, ხოლო ანგლო-საქსებს ტოვებდნენ მცენარეების დასარგავად და ველზე სამუშაოდ. შედეგად, წმინდა კოლმანმა მეიოში დააარსა ინგლისელებისა და საქსონელებისთვის ცალკე მონასტერი. კოლმანის შემდეგ მეიოს პირველი იღუმენი იყო ინგლისელი, წმინდა ჯერალდი (ხსენება 13 მარტი), რომელიც იცოცხლა 732 წლამდე. ბედა მიუთითებს იმ ფაქტზე, რომ მეიოს იღუმენები არჩეული იყვნენ და მემკვიდრეობით არ გადაეცემოდათ, როგორც ეს იყო კელტურ ტრადიციაში.

წმინდა ბედა, რომელიც არ იყო განსაკუთრებით მიდრეკილი კელტური ტრადიციისკენ, თითქმის ბრწყინვალე შეფასებას აძლევს ლინდისფარნის ეკლესიის პერიოდს წმინდა კოლმანის მმართველობის დროს. იგი აქებს ამ ეპისკოპოსის მიერ დაწესებულ მომჭირნეობას და სიმარტივეს, აგრეთვე, მის სასულიერო პირთა სრულ ერთგულებას ღვთის სიტყვის ქადაგების საქმისა და საკუთარი ხალხის მსახურებისადმი.

წმინდა კოლმანი გარდაიცვალა 676 წლის 8 აგვისტოს ინისბოფინის კუნძულზე.