წმინდა უილფრიდის ხსენების დღეებია: 12 ოქტომბერი (კელტური და ბრიტანული კალენდრით), 24 აპრილი - წმინდა ნაწილების გადასვენების დღე (კელტური და ბრიტანული კალენდრით); ასევე იხსენიება "შოტლანდიელ წმინდანების კრებულში" - სულთმოფენობის შემდეგ მე-2 კვირას (ბერძნ.)

წმინდა უილფრიდი დაიბადა ნორთუმბრიაში, სამეფო კარის კეთილშობილი მეომრის ოჯახში, 633 ან 634 წელს. გადმოცემის თანახმად, მისი დაბადება აღინიშნა განსაკუთრებული ნიშნით. მისი მშობლების სახლი ცეცხლმოკიდებულს ჰგავდა. შეშინებულმა მეზობლებმა, რომლებიც ცეცხლის ჩასაქრობად მოცვივდნენ, გაოცებით შენიშნეს, რომ ცეცხლი ცისკენ მიემართებოდა, არაფერს აზიანებდა რა.

ჯერ კიდევ ძალიან ახალგაზრდამ უილფრიდმა გადაწყვიტა თავი უფლისთვის მიეძღვნა და 14 წლის ასაკში ლინდისფარნის მონასტერში შევიდა. შემდეგ ის სწავლობდა კენტერბერის მონასტერში, ხოლო 653 წელს გადაწყვიტა წმინდა მოციქულების საფლავების მონახულება და რომში გაემგზავრა სასწავლებლად.

თავისი პილიგრიმობის შემდეგ უილფრიდი თითქმის სამი წელი დარჩა გალიაში, ქალაქ ლიონში, სადაც ბერად აღიკვეცა და, ბოლოს, სამშობლოში დაბრუნდა.

661-665 წლებში იყო რიპონის მონასტრის წინამძღვარი, სადაც ტრადიციული კელტური წესის ნაცვლად ნერგავდა კონტინენტურ წესდებას და რომაულ წესს.

მას მხოლოდ ოცდაათი წელი შეუსრულდა, როდესაც ღვთისმოსავმა მეფე ალფრედ იორკელმა 664 წელს იორკის ეპისკოპოსად დანიშნა. კელტ ეპისკოპოსებს სქიზმატიკოსებად მიიჩნევდა რა, იგი გაემგზავრა კომპიენში, სადაც თორმეტმა ფრანკმა ეპისკოპოსმა აკურთხა ეპისკოპოსად. უილფრიდი იყო იმ მიმართულების გულმოდგინე წარმომადგენელი, რომელიც ცდილობდა რომაული ჩვეულებებისა და პაპის გავლენის დამკვიდრებას ინგლისის ეკლესიაში. უიტბის 664 წლის საეკლესიო კრებაზე უილფრიდმა ხელი შეუწყო რომის სასარგებლოდ გადაწყვეტილების მიღებას.

678 წელს იგი გადააყენეს თანამდებობიდან და სურდა რომში წასვლა, რათა პირადად შეეტანა საჩივარი ამის თაობაზე, მაგრამ გაგზავნეს ფრისლანდიაში, სადაც ერთი წლის განმავლობაში ქადაგებდა და ბევრი მოაქცია ქრისტიანობაზე. შემდეგ მან განაგრძო თავისი მოგზაურობა რომში, გაამართლა პაპმა, მაგრამ სამშობლოში დაბრუნებისას კვლავ გააძევეს 680 წელს და გადავიდა სასექსში, სადაც არანაკლები გულმოდგინებით ქადაგებდა 686 წლამდე.

იმ წელს მოხდა მისი შერიგება კენტერბერის მთავარეპისკოპოს წმინდა თეოდორესთან. იორკში დაბრუნებული უილფრიდი იმავე წელს კვლავ იკავებდა იქ საეპისკოპოსო კათედრას 691 წლამდე, მაგრამ მუდმივ დავაში იყო საერო ხელისუფლებასთან. 692 წელს კიდევ ერთხელ მოუწია გადასახლებაში წასვლა და კვლავ მიაღწია რომში გამართლებას. 703 წელს ბრიტვალდის მიერ მოწვეულმა ოსტერფილდის კრებამ კვლავ განაჩინა უილფრიდის მიერ საეპისკოპოსო კათედრის დატოვება. მიუხედავად რომის გადაწყვეტილებისა მის სასარგებლოდ, როდესაც 705 წელს მესამედ აღადგინეს იორკის ეპისკოპოსის წოდებაში, უილფრიდი საბოლოოდ დაეთანხმა კრების აზრს და მიიღო ჰექსემის ეპისკოპოსის წოდება.

უილფრიდის დროს იმ მხარეებში გამრავლდა მონასტრები, აღიმართა დიდებული ტაძრები. წმინდა ეპისკოპოსი თავად ხელმძღვანელობდა ამ გრანდიოზული შენობების აგებას.

უილფრიდი ცნობილია როგორც სასწაულთმოქმედიც. აღწერილია შემთხვევა, როდესაც ღარიბმა ქალმა შეევედრა მას გარდაცვლილი ბავშვის გაცოცხლება.

სიცოცხლის ბოლო წლები მან რიპონში გაატარა, სადაც გარდაიცვალა 709 ან 710 წელს და იქვე დაკრძალეს.

940 წელს წმინდა ნაწილების ნაწილი გადაასვენეს კენტერბერიში.