კიევო-პეჩორის ლავრის წინამძღვარმა ზაქარიამ (კოპისტენსკი) 1620-იან წლებში თვითნებურად შეიტანა ზოგიერთი ძველთაგანვე პატივცემული კიევო-პეჩორელი წმინდანის სახელი სადღესასწაულო თვენში, საყოველთაო ეკლესიის წმინდანთა სახელებთან ერთად.

ზაქარიას მემკვიდრე, წმინდა პეტრე (მოგილა) ცდილობდა ადგილობრივად პატივცემული კიევის მოღვაწეების საყოველთაო აღიარებას მთელი კონსტანტინოპოლის მართლმადიდებელი ეკლესიის მიერ. 1643 წელს, მისი დაკვეთით, კიევში ჩამოსულმა კონსტანტინოპოლელმა მღვდელმონაზონმა და საპატრიარქო ეგზარქოსმა მელეტი სირიგმა შეადგინა "სტიქარონები და საგალობელი კანონი კიევო-პეჩორელი ღირსი მამებისა და ყველა წმინდანისადმი, მცირე რუსეთში გაბრწყინებულთა". მსახურება შედგენილი იყო ყველა ღირსი მამის მსახურების ნიმუშზე, რომლებიც მარხვაში მოღვაწეობით გაბრწყინდნენ, შედგენილი ღირსი თეოდორე სტუდიელის მიერ. ამ მსახურების ძირითადი ნაწილი ეძღვნება კიევო-პეჩორის ლავრის წმინდანებს, ხოლო არაპეჩორელ წმინდანთა სახელები მთლიანად თავმოყრილია კანონის მე-9 გალობასა და სტიქარონებში (მეორე "უფალო ღაღადვყავში" და "აქებდითში"). 1866 წლიდან მსახურება რამდენჯერმე გამოქვეყნდა კიევო-პეჩორის ლავრის გამოცემებში (პეჩორელი ღირსი მამებისა და ყველა წმინდანის მსახურება, მცირე რუსეთში გაბრწყინებულთა, დაბეჭდილი აკათისტოებიდან კანონებით, კიევი: კიევო-პეჩორის მიძინების ლავრის სტამბა, 1866). თუმცა, შესაბამისი დღესასწაულის დაწესებისა და ამ მსახურების დღის წრის ღვთისმსახურებაში გამოყენების შესახებ ცნობები იმ ეპოქაში არ არსებობს.

ყველა კიევო-პეჩორელი ღირსი მამის კრების ოფიციალური დღესასწაული - სხვა წმინდანების ხსენების გარეშე "მცირე რუსეთში გაბრწყინებულთა" - დაწესდა 1872 წელს, როდესაც კიევო-პეჩორის ლავრაში ამ სახელწოდების ტაძარი აიგო. ტაძრის კურთხევა შედგა დიდი მარხვის მეორე კვირას, რის გამოც დღესასწაულიც ამ თარიღს დაუკავშირეს. ამ დროიდან ლავრაში ჩამოყალიბდა საღვთისმსახურო ტრადიცია, რომელიც არ ეყრდნობოდა სირიგის შემოქმედებას. სადღესასწაულო მსახურებად "მსვლელობისას" აერთიანებდნენ შორეული და ახლო მღვიმეების ღირსთა კრებების მსახურებებს. XX საუკუნეში ასეთი გაერთიანებული მსახურების წერილობით ფიქსაცია დაიწყეს - ერთი ვერსია შეადგინა მამა სპირიდონმა (პისმენნი) კიევის სამების იონას მონასტერში გამოსაყენებლად, მეორე - მამა პოლიკარპემ (ლინენკო) ლავრისთვის. ეს უკანასკნელი, სახელწოდებით "ჩვენი ღირსი და ღმერთშემოსილი პეჩორელი მამების კრების მსახურებები", 2007 წელს გამოქვეყნდა პეჩორის თვენის ახალ გამოცემაში და გავრცელდა კიევის მონასტრებში.

უახლეს დროში განვითარება ჰპოვა სირიგის შემოქმედებით დაფუძნებულმა ტრადიციამაც, რომელშიც პატივს მიაგებდნენ არა მხოლოდ კიევო-პეჩორელ ღირსებს, არამედ "ყველა წმინდანს, მცირე რუსეთში გაბრწყინებულს". ე.წ. მწვანე თვენში, გამოცემული მოსკოვის საპატრიარქოს მიერ 1978-1989 წლებში და შემდგომ არაერთხელ გადაბეჭდილი, მსახურება სირიგის კანონით გამოქვეყნდა როგორც ყველა კიევო-პეჩორელი ღირსი მამის კრების დღესასწაულის მსახურება დიდი მარხვის მე-2 კვირას, სათაურით "პეჩორელი ღირსი მამებისა და ყველა წმინდანისა, მცირე რუსეთში გაბრწყინებულთა". არაუგვიანეს 1990-იანი წლებისა ცნობილია მისი საღვთისმსახურო გამოყენების შემთხვევები. ასევე XX საუკუნის მიწურულს გვხვდება მითითებები დიდი მარხვის მე-2 კვირას "მცირე რუსეთის წმინდანთა კრების" დღესასწაულზე. მართლმადიდებლურ ენციკლოპედიაში, რომლის გამოცემაც იმავე პერიოდში დაიწყო, ხშირად მითითებულია ორი განსხვავებული დღესასწაული, დაკავშირებული დიდი მარხვის მე-2 კვირასთან: "ყველა კიევო-პეჩორელი ღირსი მამის კრება" და "ყველა წმინდანის კრება, მცირე რუსეთში გაბრწყინებულთა", თუმცა ზოგჯერ ასახულია პრაქტიკაც, რომელიც საუბრობს ერთიან "ყველა კიევო-პეჩორელი ღირსი მამისა და ყველა წმინდანის კრებაზე, მცირე რუსეთში გაბრწყინებულთა".

კრებაში იდიდებიან:

ღირსი მამები ახლო მღვიმეებში (ხსენება 28 სექტემბერს)

ღირსი მამები შორეულ მღვიმეებში (ხსენება 28 აგვისტოს)

წმინდა პახომი რომანელი (+ 1724, ხსენება 1 აპრილს (უკრ.), 14 აპრილს (რუმინ.)