ღირსი კუან ირლანდიელი (მოკუა, მონკანი, მონკაინი, კლაუნი; ირლანდიური. Cuan, Mochua, Moncan, Moncain, Claunus) ცხოვრობდა მე-6 საუკუნის ირლანდიაში. იგი გახლდათ ვინმე დიდგვაროვანი კრონანის ვაჟი, და ახალგაზრდობა ბრძოლაში გაატარა. ოცდაათი წლის ასაკში მან დადო იარაღი და დაწვა სახლი მთელი მისი შიგთავსით, რომელიც მას ბიძამ მისცა და თქვა, რომ ქრისტეს მსახურმა არაფერი უნდა წაართვას ცოდვილებს. შემდეგ ის დასახლდა ტიჩ მოჩუას წოდებულ ადგილას. უარყო სოფელი და თავი მიუძღვნა ღმერთს, გახდა ბერი. მარხვის, ლოცვისა და მორჩილების სამონასტრო საქმეებს ისეთი გულმოდგინებით ახორციელებდა, რომ ძმებისთვის სრულყოფილი ცხოვრების ნიმუშად იქცა.

ამბობენ, რომ მან განკურნა წმინდა ფინანი, ანუ მუნნა, კეთრისაგან, და როცა წმინდა ფინანი სახლში დაბრუნებას აპირებდა და ცხენმა ფეხი მოიტეხა, წმინდა კუანმა ტყიდან ირემს დაუძახა, რომ მოსულიყო და ცხენის ნაცვლად ეტლში შებმულიყო.

ოდესღაც ქვის პირველი ეკლესია ირლანდიაში წმინდა კუანმა აღმართა და ტაძრის აშენებისას წვიმა არ ყოფილა, რომელიც ქვისმთქმელებს შეაფერხებდა, რადგან ღრუბლები წმინდა კუანის ლოცვამ შეაჩერა. ამბობენ, რომ მან დააარსა ოცდაათი ეკლესია და ასოცი მონასტერი. ამ ეკლესიების ასაშენებლად ტყიდან ხე-ტყის მოპოვებაში დასახმარებლად, წმინდანმა დახმარებისთვის მიმართა თორმეტ ირემს, რომლებიც ხარებივით მოთმინებითა და მორჩილებით ემსახურებოდნენ. და როცა მისმა სათნოება მრავალი ადამიანის ყურადღებას მიიპყრობდა და ქებით აღავსებდნენ, მოხუცი იმ ადგილიდან სხვაგან გადადიოდა, რადგან სჯეროდა, რომ ამქვეყნიური დიდება მის გულს მომავალი ქვეყნიერების დიდებისგან განაშორებდა. და როცა ძალიან მოხუცდა, გაიქცა ერთ ველურ და მთიან ქვეყანაში, რომელსაც ეწოდა დაგრინისი. სულით იყო შეწუხებული, ისეთი პირქუში ჩანდა ეს ადგილი; მაგრამ ანგელოზმა უთხრა, რომ იქ უნდა ააშენოს სენაკი და იქვე მოკვდეს; და ამ ადგილას დაჰყო ოცდაათი წელი, აღასრულა მრავალი სასწაული და მოკვდა თავისი ცხოვრების ოთხმოცდაცხრამეტე წელს.