XI საუკუნეში, მაშინ როცა კიევის მღვიმევის მონასტრის იღუმენი წმინდა ნიკონი იყო, კონსტანტინოპოლიდან მხატვრები ჩამოვიდნენ, რათა ღვთისმშობლის მიძინების ტაძარი მოეხატათ. სწორედ ამ დროს წმინდა ალიპი მშობლებმა ღმერთს მიუძღვნეს და ამ ღვთისმოსავ ადამიანებს მიაბარეს ხატწერის შესასწავლად. ეკლესიის დასრულების შემდეგ ალიპი ბერად აღიკვეცა. ის წარემატა როგორც ხატწერაში, ისე სათნოებათა მოხვეჭაში. წმინდანთა ცხოვრებას ბაძავდა და სანაცვლოდ კარგად ხატვის ნიჭი მიიღო. დაღლა არ იცოდა, დღეებს ხატვაში ატარებდა, ღამეებს ლოცვასა და მუხლთა დრეკაში. ღირსი ალიპი ხატებს უსასყიდლოდ ხატავდა. თუ შეიტყობდა, რომ რომელიმე ეკლესიაში ხატები დაძველდა, მიჰქონდა და აახლებდა. თუ ზოგჯერ გასამრჯელოს გადაუხდიდნენ, ერთი ნაწილით საჭირო მასალას ყიდულობდა, მეორეს - გლახაკებს ურიგებდა, მხოლოდ მესამედს იტოვებდა თავისთვის.

ალიპი ხშირად ეხვეწებოდა მეგობრებს, თუ სადმე ეკლესიაში იპოვიდნენ დაძველებულ ხატებს, მისთვის მიეტანათ - განვაახლებ და დავაბრუნებო.

იღუმენმა შეამჩნია, რომ მაცხოვრის ხატი თვითონ ალიპის სულში აღბეჭდილიყო და ამიტომაც მღვდლად აკურთხა.

წმინდა ალიპი არასოდეს რჩებოდა უქმად და ხატწერას მხოლოდ ღვთისმსახურების დროს წყვეტდა. მან სიცოცხლეშივე გაითქვა სახელი სასწაულთქმედებით: ერთი კიეველი მდიდარი კაცი კეთრით დასნეულდა, ბევრი იმკურნალა მოგვებთან და ექიმებთან, მაგრამ უშედეგოდ. ავადმყოფი სხვა სარწმუნოების ხალხთანაც კი ეძენდა სნეულების წამალს. დრო გადიოდა, კეთრი კი სულ უფრო სტანჯავდა კაცს. ერთმა მეგობარმა კიევის მღვიმევის მონასტერში წასვლა ურჩია, - იქაურ ბერებს სთხოვე, ილოცონ შენთვის და ტანჯვა შეგიმსუბუქდებაო. როდესაც სნეული მონასტერში მიიყვანეს, წინამძღვარმა ბრძანა, წმინდა თეოდოსის ჭის წყალი დაელევინებინათ და თავიც და სახეც დაესველებინათ. უეცრად კაცს, თავისი ურწმუნოების გამო, მთელი სხეული დაუჩირქდა, ისე ყარდა, გვერდით ვერავინ უჩერდებოდა. ტირილით დაბრუნდა შინ, გარეთ ვეღარ გადიოდა. ყოველდღე სიკვდილს ელოდა. ბოლოს, გონს მოეგო, განიხილა თავისი ცოდვები, მივიდა ბერ ალიპისთან და აღსარება უთხრა. ნეტარმა ის გაამხნევა, მრავალი რჩევა-დარიგება მისცა, თუ როგორ ეხსნა სული თვისი. შემდეგ წმინდანმა აიღო საღებავი, რომლითაც ხატებს ხატავდა და წაუსვა სნეულს. მიიყვანა ეკლესიაში, აზიარა უფლის სისხლსა და ხორცს და წყლით დაბანა პირი. კაცი მაშინვე განიკურნა კეთრისაგან.

ყველას უკვირდა კეთროვანი კაცის სასწაულებრივი განკურნება. ნეტარმა ალიპმა ასე აუხსნა ხალხს ავადმყოფის გამოჯანმრთელება: ვერც ერთი მსახური ვერ ემსახურება ორ ბატონს. აი, იგი წინათ მტერს ემსახურებოდა, ცდილობდა რა ჯადოქრობით განკურნებას, შემდეგ კი ღმერთთან მივიდა; თავდაპირველად ხსნის იმედი არ ჰქონდა და უფრო მოედო კეთრი ურწმუნოების გამო. უფალმა ბრძანა, თქვენი რწმენისამებრ მოგეცეთო. ასეც მოხდა. როცა კაცმა მოინანია ცოდვები, უფალმა წყალობის თვალით გადმოხე¬და და განიკურნა კიდეც.

კიევის ერთმა მკვიდრმა ტაძარი ააგო და ორ მღვიმელ ბერს სთხოვა, ხატები შეეკვეთათ მისთვის. ბერებმა დაივიწყეს თხოვნა და წმინდანს არაფერი უთხრეს. კიეველი დიდხანს ელოდა შეკვეთის შესრულებას, ბოლოს კი იღუმენთან უჩივლა ნეტარს; მხოლოდ მაშინ გაირკვა, რომ ალიპიმ არაფერი იცოდა შეკვეთის შესახებ, მაგრამ როცა ბერებისთვის გამოტანებული დაფები მოიტანეს, მასზე უკვე მშვენიერი ხატები აღმოჩნდა გამოსახული. ამ კიეველის მიერ აგებული ტაძარი შემდგომში დაიწვა, მაგრამ ხატებს არაფერი დაშავებია. ერთი მათგანია ღვთისმშობლის მიძინების ხატი, რომელსაც შემდგომ ვლადიმირ-როსტოვისა (ხს. 15 აგვისტოს) ეწოდა, დიდმა მთავარმა ვლადიმერ მონომახმა გადააბრძანა როსტოვში, მის მიერ აგებულ საყდარში.

სხვა დროს, ერთმა კაცმა ღირს ალიპს ღვთისმშობლის მიძინების ხატი შეუკვეთა და სთხოვა, დღესასწაულისთვის მოესწრო, წმინდა ალიპი დაპირდა, მაგრამ ავად გახდა და ვეღარ ხატავდა. დღესასწაულის წინა დღეს შემკვეთი დარწმუნდა, რომ ხატი ვერ მოესწრებოდა და წმინდანიც მალე გარდაიცვლებოდა, ამიტომ გაბრაზებული წავიდა. მისი წასვლის შემდეგ უფლის ანგელოზი წარდგა წმინდა ალიპის წინაშე და მისი დაწყებული ხატი სამ საათში დახატა. შემდეგ წმინდანს ჰკითხა, ჩემი ნამუშევარი თუ მოგწონსო და ხატიანად უჩინო შეიქმნა. შემკვეთმა მთელი ღამე ჯავრიანად გაატარა, დილით კი ტაძარში თავისი ცოდვების დასატირებლად მივიდა და რას ხედავს - საკვირველი ხატი წმინდანის დაპირებისამებრ თავის ადგილას არის დაბრძანებული. გახარებულმა შინაურებს მოუხმო და სანთელ-საკმევლით ერთად ეკლესიაში შევიდნენ. შემდეგ კი ლავრაში წმინდა ალიპის სასწაულის სათქმელად მივიდნენ და ნახეს, რომ წმინდა ალიპი უკვე გარდაცვლილიყო.

ნეტარი ალიპი მიიცვალა 17 აგვისტოს, არა უგვიანეს 1114 წლისა. უფლის რჩეული ახლო მღვიმეებში დაკრძალეს.