კვიპროსზე პაფოსის კათედრას წმინდა პანარეტი XVIII საუკუნეში თავკაცობდა და არა მხოლოდ ყურადღებიანი და უგულისხმიერესი მწყემსი გახლდათ თავისი სამწყსოსი, არამედ მეუდაბნოე მამათაებრ მოღვაწე და მკაცრი ასკეტი.

ხორციელი უძლურების მომიზეზებით ძალზე ცოტა საზრდელს სჯერდებოდა, - დღეში მხოლოდ ერთხელ, - საღამოს ლოცვის შემდგომ ტრაპეზობდა, ღამეებს კი - ფეხზე მდგომი, ლოცვაში ათენებდა.

1791 წელს, გარდაცვალების წინ წმინდა მამამ საკუთარი ხელით გაითხარა სამარე და სპეტაკი პერანგით შეიმოსა, ყოფილ კარპაფოსელ მიტროპოლიტს აღსარება ჩააბარა, მის ხელთაგანვე ეზიარა წმინდა ძღვენს, სამწყსო დალოცა და მიიცვალა.

ღირსი პანარეტის ანდერძის მიუხედავად, მისი წესისამებრ დაკრძალვა განიზრახეს და როდესაც სხეულის გაპატიოსნება დააპირეს, აღმოაჩნდა, რომ გარდაცვლილს ჯვრისებრად ჰქონდა შემოხვეული წლების მანძილზე სხეულში შეზრდილი ჯაჭვი.

ღირსი მამის ფარული ღვაწლის ეს უტყვი მოწმე კვიპროსის მღვდელმთავრის სამყოფელში გადაიტანეს, სადაც მრავალი კურნება აღასრულა.

* * *

ხსენება წმინდა მოწამისა საბასი, ლეღვის ხეზე ჩამომხრჩვალისა