ყველა, ვინც ერთხელ მაინც დასწრებია წირვა-ლოცვას, აუცილებლად მიაქცევდა ყურადღებას ლამაზ და საზეიმო შესამოსლებს. ფერების საოცარი პალიტრა საეკლესიო-ლიტურგიკული სიმბოლიკის განუყოფელი ნაწილია. შეიძლება ითქვას, ის მლოცველთა გრძნობებზე ერთგვარი ზემოქმედების საშუალებაა.

ღვთისმსახურების შესამოსლის ფერთა გამას შეადგენს ცისარტყელას ყველა ფერი: წითელი, ყვითელი, ნარინჯისფერი, მწვანე, ცისფერი, ლურჯი, იისფერი; მათი ერთობლიობა თეთრ და შავ ფერებთან ერთად გარკვეულ დღეებში გამოიყენება.

თეთრი ფერი თავის თავში ცისარტყელის ყველა ფერს მოიცავს. იგი ღვთიური, შეუქმნელი სამყაროს სიმბოლოა. ღვთისმსახურები თეთრ შესამოსელში იმოსებიან დიდ დღესასწაულებში: ქრისტესშობას, ნათლისღებას, ამაღლებას, ფერისცვალებას, ხარებას. სააღდგომო ცისკარი თეთრი შესამოსლით იწყება, თეთრი ფერი დომინირებს აგრეთვე მაცხოვრის საფლავად დადების აღმნიშვნელ ღვთისმსახურებაზეც.

წითელი ფერი, თეთრის შემდეგ, სააღდგომო ღვთისმსახურებას აგრძელებს და ამაღლების დღესასწაულამდე შეუცვლელი რჩება. ის ენითუთქმელი სიმბოლოა უფლის მგზნებარე სიყვარულისა ადამიანთა მოდგმის მიმართ... მაგრამ, ამავდროულად, ეს სისხლის ფერიც არის და ამიტომ მოწამეთა პატივსაცემ მსახურებებს წითელი ან მეწამული ფერებით შემოსილნი ასრულებენ.

ყვითელი (ოქროსფერი) და ნარინჯისფერი დიდების, დიდებულების, ღირსების ფერებს წარმოადგენს. მათ იყენებენ კვირა დღეს. გარდა ამისა, ეკლესია ოქროსფერ შესამოსელში აღნიშნავს განსაკუთრებული მირონცხებულების - წინასწარმეტყველების, მოციქულების და წმინდანების დღეებს.

მწვანე ყვითლისა და ცისფრის შერწყმაა. ის მიღებულია ღირსთა (წმინდათა) მოხსენიების დროს და მოწმობს, რომ მათმა მონაზვნურმა ღვაწლმა ადამიანი ცხოველმყოფელი გახადა ქრისტესთან (ყვითელი) შეერთებით და აღამაღლებს მას ზეცაში (ცისფერი). ძველი ტრადიციის მიხედვით, მწვანე ფერის (ნებისმიერი ტონის) შესამოსლით მსახურობდნენ ბზობის, წმინდა სამების და ორშაბათს სულიწმინდის დღესასწაულების დროს.

ცისფერი ან ლურჯი ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის დღესასწაულის ფერია. ცისფერი შეესაბამება სწავლებას ღვთისმშობელზე, რომელმაც უფალი ატარა მუცლით.

იისფერი მიღებულია უფლის ჯვარცმის გასახსენებლად. მასში შეერთებულია წითელი - მაცხოვრის სისხლის ფერი და აღდგომა - ლურჯი, რაც გვიჩვენებს, რომ ჯვარცმამ გაგვიხსნა გზა ზეცისკენ.

შავი ან მუქი ყავისფერი მეტ-ნაკლებად ახლოს არის დიდმარხვის დღეების სულიერ მდგომარეობასთან. ის არის ამქვეყნის ამაოებისაგან განდგომის სიმბოლო, ფერი გლოვისა და სინანულისა.