253 წელს რომის იმპერიის ტახტი დაიკავა ვალერიანემ, რომელიც თავდაპირველად სწყალობდა ქრისტიანებს. მასთან დაახლოებულ მაკრინუსს კი სძულდა ისინი და ცი¬ლისწამებითა და წაქეზებით მიაღწია, რომ ხელისუფალმა 257 წელს განაახლა ქრისტიანთა დევნა. ეს რიგით მერვე დევნა იყო. ხელისუფალი ბრძანებდა: "ეპისკოპოსები, პრესვიტერები და დიაკვნები სიკვდილით დაისაჯონ; სენატორებსა და წარჩინებულ ქრისტიანებს ჩამოერთვათ წოდება და ქონება; და თუ ისინი მაინც ქრისტიანებად დარჩებიან, დაისაჯონ; კეთილშობილი წარმომავლობის დედაკაცებს ქონება ჩამოართვან და დაატუსაღონ; დანარჩენები ბორკილდადებულები, დაცვის თანხლებით, მაღაროებში გაგზავნონ". ამავე ბრძანებით იკრძალებოდა ყველა საიდუმლო შეკრება, განსაკუთრებით კატაკომბებში და სასაფლაოებზე. ცნობილი იყო, რომ ქრისტიანები ღვთისმსახურების აღსასრულებლად ხშირად იკრიბებოდნენ გარდაცვლილ მოძმეთა საფლავებზე. ხოლო დევნის დროს კატაკომბები მათი თავშესაფარიც იყო და ეკლესიის დანიშნულებაც ჰქონდა. როგორც კი ბრძანებამ კართაგენში ჩააღწია, პროკონსულმა იხმო კვიპრიანე, დაკითხა და ზღვისპირა ქალაქ კურუბისში გადაასახლა. ერთი წლის შემდეგ კონსულმა კვლავ იხმო კვიპრიანე და სიკვდილით დასაჯა. კვიპრიანე კართაგენელის მარტვილობის შემდეგ წარმართებმა კონსულის ბრძანებით შეიპყრეს ქრისტიანები, ლუკია, მონტანა, ფლაბიანე, იულიანა, ასევე რამდენიმე მღვდელი და დიაკვანი.

ქრისტიანები ცეცხლში უნდა დაეწვათ, თუმცა ცეცხლი უფლის ნებით სასწაულებრივად ჩაქრა. შემდეგ ისინი, ყველაზე ბნელ და საშინელ დილეგში ჩააგდეს, სადაც აშიმშილეს. დილეგში მოწამე ვიქტორიას გამოეცხადა უფალი იესო ქრისტე და უთხრა: "რაც მეტად დაითმენთ ტანჯვას, მით დიდებული გვირგვინებით შეიმკობით ცათა სასუფეველში." ერთ-ერთმა ქრისტიანმა მოახერხა შეპყრობილებისთვის ევქარისტიის წმინდა საიდუმლოება შეეგზავნა. ქრისტესთვის საწამებლად გამზადებულები ეზიარნენ და კიდევ უფრო განმტკიცდნენ რწმენაში.

რამდენიმე თვის შემდეგ 259 წელს შეპყრობილი ქრისტიანები წარდგნენ პროკონსულის წინაშე. ყველამ თამამად აღიარა ქრისტე წარმართი მმართველის წინაშე და სიხარულით მოისმინა სასიკვდილო განაჩენი. მხოლოდ ფლაბიანე დააბრუნეს ისევ დილეგში. ყოფილმა მოწაფეებმა დაიცვეს იგი.

როდესაც ქრისტიანები სიკვდილით დასასჯელად მიჰყავდათ, ხალხი ამხნევებდა მათ. ლუკია სთხოვდა ხალხს ელოცათ მისი სულისთვის. იულიანე, ვიქტორია და მონტანა სთხოვდნენ ხალხს, რომ შეენარჩუნებინათ ჭეშმარიტი რწმენა უწყვეტად. როდესაც ლუკიას, იულიანას და ვიქტორიას თავი მოჰკვეთეს, მონტანამ ხელაპყრობით შესთხოვა უფალს სამი დღის შემდეგ მათ ფლაბიანეც შერთვოდა.

უფალმა შეისმინა მონტანას ლოცვა და სამი დღის შემდეგ წარმართებმა ფლაბიანეც დასაჯეს სიკვდილით. სიკვდილით დასჯის წინ მეგობრები ევედრებოდნენ ფლაბიანეს კერპებისთვის შეეწირა მსხვერპლი, რაზეც იგი პასუხობდა: "სჯობს სინდისი გვქონდეს სუფთა და მივიღოთ სიკვდილი, ვიდრე თაყვანი ვცეთ ქვებს, ჩვენ ხომ მაშინაც კი ვაგრძელებთ სიცოცხლეს, როცა ვკვდებით. სიკვდილი კი არ იმარჯვებს ჩვენზე, ჩვენ ვიმარჯვებთ მასზე". წამების დროს ფლაბიანეს წმინდა კვიპრიანე კართაგენელი გამოეცხადა და გაამხნევა.
...................................
ამავე დღეს იხსენიება ღირსი იოანე მომკელი კალაბრიელი (X-XI) ; ღირსი ბოიზილ შოტლანდიელი (+664); მოწამე სერგი, კაპადოკიის კესარიელი (+304)109

............................................

სტატიიის სურათის წყარო