ნიკომიდიაში აღსრულებული ეს წმინდა მოწამენი ავადსახსენებელი დიოკლეტიანეს (284-305 წლები) ზეობისას ეწამნენ. ისინი ქრისტესთვის წამებულ დიდებულთა: - ვასის, ევესტის, ევტიქისა და ვასილიდის (ხსენება 20 იანვარს) მსახურნი იყვნენ.

ბატონების მოწამებრივი აღსასრულის შემდეგ მათაც აღეძრათ ქრისტესთვის მარტვილობის სურვილი, მათმა მარტვილობამ მათში კეთილი თესლი გააღვივა, მტარვალის წინაშე წარდგნენ და ხმამაღლა განუცხადეს:

- აჰა, ჩვენც ქრისტიანნი ვართ და ჩვენი ბატონების მსგავსად, მზად ვართ, ქრისტესთვის ყოველგვარი ტანჯვა და სიკვდილი დავითმინოთ, არც თქვენც უსულო კერპთ ვცემთ თაყვანს და არც შენ დაგემორჩილებითო!

დიოკლეტიანემ, იხილა რა მათი სიმრავლე და ესოდენი სიმტკიცე, ფრიად განრისხდა, მაგრამ მათი მოდრეკა ჯერ დაყვავებით სცადა: - რად იღუპავთ თავს ასე უგუნურად? თქვენთვის ოდენ კარგი მსურს, როგორც მოწყალე მამას და გირჩევთ, კერპებს მსხვერპლი შესწიროთ, რომ სხვა ქრისტიანთა მსგავსად საშინელ აღსასრულს არ ეწიოთ და სარგებელიც ნახოთო!

- შენი არაფერი გვსურს და არც გვეშინის, რაც შეიძლება, სწრაფად აღასრულე, რაც ჩვენს დასასჯელად განგიზრახავს, რადგან ქრისტეზე სანუკვარი არა გაგვაჩნია რაო!

დიოკლეტიანე, შიშობდა რა, ხალხის ამ სიმრავლეს რაიმე შფოთი არ გამოეწვია, თავის მეომრებს უჩუმრად ანიშნა, მოწამენი ალყაში მოექციათ, შემდეგ კი მათ კვლავ მიმართა:

- ისმინეთ ჩემი, რომ უგუნურად არ წარწყმდეთ და თქვენი მცირეწლოვანი შვილნიც დაინდოთ, თორემ თქვენი ღმერთი ვერ გიშველით!

წმინდა მოწამენი კვლავ უარობდნენ. მაშინ მტარვალმა მეომრებს უბრძანა, ალყა შეევიწროვებინათ და დიდიან-პატარიანად, დაუნდობლად აჩეხეს, ისე, რომ 1003 ადამიანიდან ცოცხალი არავინ დარჩენილა...