გვესაუბრება ბოლნელი მღვდელმთავარი ეფრემი (გამრეკელიძე):
-ეკლესიას ყველა დროში მისიონერული ფუნქცია აკისრია. მისი უპირველესი მოვალეობაა, იქადაგოს. სწავლება, ზოგადად სარწმუნოება არანივთიერია. ადამიანს შეიძლება ძალიან მარტივად აჩვენო რაიმე მატერიალური საგანი, ამას რწმუნებაც არ სჭრიდება, მაგრამ რწმენის, უხილავის, არაყოფიერის გააზრება და მითუმეტეს ამ რთულ სამყაროში, როდესაც "ყველა" იჩემებს ჭეშმარიტების არსობას, ეს ძალიან რთულია. სამწუხაროდ დღეს იმდენად გამიწიერდა ადამიანის აზროვნება, რომ მან დაკარგა მარადისობასთან კავშირი. მისთვის უფრო კომფორტულია იცხოვროს მატერიასთან კავშირში, ვიდრე იაზროვნოს, იფიქროს, განიცადოს უხილავი და მარადიული. არადა სწორედ იქაა ჭეშმარიტება. ამიტომაც, დღევანდელ ახალგაზრდობასთან სწორედ ეს გვექნება სათქმელი, რომ მოდით შევხედოთ საკუთარ თავს არამხოლოდ როგორც მატერიას, ფიზიკურ ადამიანს, არამედ ამის მიღმა განვიცადოთ, დავინახოთ ღრმა სული, ჭეშმარიტად ხატება და მსგავსება ღვთისა. თუ მატერიის იქით არ გაიხედე, ბუნებრივია არც სულს იწამებ, არც ღმერთს, არც საიქიოს და პრინციპი იქნება ის, რითაც არსებობენ წარმართები. ჭამა, სმა, გართობა, პირადი სიამონებების დაკმაყოფილება და ასე შემდეგ. როდესაც უკვე შენ არ კმაყოფილდები ნივთიერის არსებობით, გებადება კითხვა, ნუთუ მხოლოდ ესა ვარ? ნუთუ ამიტომ შემქმნა ღმერთმა და ამიტომ არის ამხელა სამყარო, რომ მე ბიოლოგიური არსება რამდენი წელიც არ უნდა ვიცხოვრო, მერე პირუტყვივით მოვკვდე. მერე უკვე იწყება ძიება, ამიტომაც მინდა, ყველას მოვუწოდო, ვეძებოთ უფალი პირველ რიგში საკუთარ თავში, ვითხოვოთ და უფალი როგორც მოწყალე მამა, თავად გაგვიხსნის გზას. თუკი ადამიანი გულწრფელად, ჯანსღად ითხოვს, თუნდაც გულუბრყვილოდ და ბავშვივით და დადგება თუნდაც სახლში, რადგან ჯერ ტაძრამდე შორია და იტყვის: მე, არ მინდა დავრჩე, როგორც მხოლოდ სისხლი და ხორცი. არამედ, უფალო, მომეცი ძალა, შეწევნა, მომეცი გონება, სული შენი სიწმინდისა, რომ მოვიდე შენამდე. როგორ შეგიცნო, შენ. ყველას მოვუწოდებ, რომ კითხვა დასვან საკუთარ თავში,-ვინ ვარ, მე? რა არის სამყარო? რა არის ღმერთი? შემდეგ უკვე ღვთის სული მიიყვანს ჭეშმარიტებისკენ სავალ გზაზე. თუკი ადამიანი არ კრავს ღმერთს ხელს, უფალი ყველა ადამიანთან, ყველა დროში არის მასთან. ამიტომაც არის, რომ ადამიანის ქრისტიანად შედგომა იწყება მაშინ, როცა ის ინათლება. როდესაც მირონს ცხებს ღვთისმსახური მას მიენიჭება ბეჭედი სულისა წმინდისა. რატომ არის ეს საჭირო? იმიტომ, რომ ამ სულმა უწინამძღვროს მას, მიეტევოს ადამის პირველქმნილი ცოდვა, რომ ადამიანი არ დარჩეს მხოლოდ მატერია, სხეული. დაბადებიდანვე მასში ღვთის სულია ჩადებული, მაგრამ აღბეჭდვა, ძალმოსილება, მოქმედება სულიწმინდის მადლისა ხდება რომ ადამიანმა თავისი გასავლელი გზა, ღვთის შეცნობისა პიროვნულად გააზრებულად წუთისოფელში თავად შეძლოს.