ხატმწერმა ბატონმა შოთა ცინცაძემ ფეისბუქის გვერდზე საგულისხმო წერილი გამოაქვეყნა, რომელსაც ავტორის ნებართვით "კარიბჭის" მკითხველსაც ვთავაზობთ წასაკითხად.

თარიღი ზუსტად არ მახსოვს, ზვიად გამსახურდიას პრეზიდენტობის დრო იყო /ან, ახლადმომხდარი პუტჩი/ - მაშინ კანონიერი ხელისუფლების მომხრეებს ბნელებს გვეძახდნენ - ისინი, ეხლა რომ ურცხვად, სათავისოდ იყენებენ მის სახელს. ერთ-ერთი მორწმუნის სახლში ვიყავით სტუმრად, სადაც წმიდა მამა გაბრიელიც ბრძანდებოდა, გაშლილი იყო მცირე ტრაპეზი და მოშორებით იდგა ჩართული ტელევიზორი, რომელსაც ყურადღებას არავინ არ აქცევდა. უეცრად ეკრანზე მაშინდელი ოპოზიციის და პუტჩის ერთ-ერთი მხარდაჭერი პოლიტიკოსი გამოჩნდა, და მამა გაბრიელის ყურადღებაც მიიპყრო. ისეთი სახით შეხედა, მივხვდი მისთვის რაღაც ძალიან გასაკიცხი სიტყვები უნდა ეთქვა... და წმიდა მამამ, რომელსაც თავი ქვეყანაზე ყველაზე უფრო დიდ ცოდვილად, ყველაზე უღირსად და უძლურად მიაჩნდა, ასე მიმართა : "შენ ჩემზე უარესოო"...- ვინც იცოდა მამა გაბრიელის უდიდესი თავმდაბლობა, ის ამ სიტყვების ძალიან მძიმე მნიშვნელობასაც მიხვდებოდა...

და ამ ვაი პოლიტიკოსთა და კიდევ სხვათა, რომელნიც შეიძლება ეკრანზე არ ჩანდნენ, საქმეთა ნაყოფი საკუთარი თვალით მაქვს ნანახი - ეს იყო არამიანცის საავადმყოფოს ახალგაზრდებით სავსე მორგი. ახლობელს ეძებდნენ და მეც მთხოვეს გავყოლოდი. ის დრო იყო კანონიერი ხელისუფლება რომ დაამხეს, შობა დღე, 7 იანვარი. მორგის შესასვლელთან გავშეშდი, ნაბიჯი წინ ძლივს გადავდგი, უზარმაზარი სივრცე სავსე იყო ახალგაზრდა და შუახნის მამაკაცებით. და ყველაზე საშინელი სახილველი, მათ დასახიჩრებულ სახეებზე აღბეჭდილი, სიკვდილის ბოლო წუთების ტანჯვა იყო ... აი მაშინ გავიფიქრე: რა იდეა ან სახელმწიფო მოწყობა ღირდა ამდენი ახალგაზრდა ადამიანის ასე ტანჯვის ან სიკვდილისთვის გასაწირად. ან რა ისეთი თანამდებობები მიიტაცეს მაშინდელმა პუტჩისტებმა, რომ ამ ახალგაზრდების სისხლის ფასად უღირდათ?

მოკლედ ახლა მოწოდებებს აზრი არა აქვს, მაგრამ ერთი რამ ხომ ნამდვილად უნდა ვიცოდეთ, ყველა ჩვენ ნაბიჯზე, ქმედებაზე თუ სიტყვაზე პასუხისმგებელნი ვართ. როცა ჭიქა სავსეა, ერთი წვეთიც საკმარისია რომ გადმოიღვაროს, მერე სინანული არაფერს უშველის, დომინოს პრინციპით შეიძლება განვითარდეს ყველაფერი, მერე სხვას ნუ დავაბრალებთ, რომ მართალი ვიყავით და სხვაგვარად არ შეგვეძლო... ზიზღი, სიძულვილი, განკითხვა არის ის გრძნობა, რაც ეშმაკს აძლევს უფლებას მართოს ადამიანი. როგორც წმიდა მამები ამბობენ მრისხანებაში მყოფი მთვრალივით მოქმედებს და ისეთი რამის გაკეთება შეუძლია, რასაც ჩვეულებრივ არასდროს გააკეთებდა, ჩადენილს კი უკვე ვეღარ გამოასწორებ... წმიდა მამა გაბრიელის ლოცვით, შეგვეწიოს ყოვლადწმიდა ღმრთისმშობელი, წმიდა ნინო და ასიათასი თბილისელი მოწამე...