გვესაუბრება კალიფორნიის შტატისა და ამერიკის დასავლეთ სანაპიროზე არსებული ქართული მართლმადიდებელი ეკლესიის სამრევლოების მღვდელმსახური, არქიმანდრიტი იოანე (კავსაძე):

- გარდა უფლის მიერ აღსრულებული სასწაულებისა, ჩვენ ვხედავთ სამწუხარო სინამდვილესაც, როდესაც ეშმაკისა და ადამიანის ნება ერთმანეთს ემთხვევა. რატომ მოხვედი ჩვენს სატანჯველად დროზე ადრეო, - ეშმაკეულნი ეუბნებიან მაცხოვარს. დროზე ადრეო, იმიტომ, რომ ჯერ არ იყო დამდგარი საშინელი სამსჯავროს დღე, საბოლოო განაჩენი ჯერაც არ დამდგარა უკეთურთათვის. ადამიანებიც, და ამ შემთხვევაში გერგესეველნი, ეშმაკთა მსგავსად დევნიან მაცხოვარს თავიანთი ქალაქიდან...

"მაშინ ყოველი იგი ქალაქი გამოვიდა შემთხვევად იესუისა და იხილეს და ევედრებოდეს, რაითა წარვიდეს საზღვართა მათთაგან".

დავაკვირდეთ აბა, რატომ ეუბნებიან მას "წადი ჩვენი ქალაქიდანო"... მაცხოვარმა ხომ მათი ორი თანამოქალაქე - გერგესეველი ეშმაკეულნი განკურნა, ღორების კოლტის დანთქმით კი უფალმა მათ საკუთარ სულებზე ზრუნვისკენ მოუწოდა...

გარდა ამისა, წარმართ მწყემსებს უკანონოდ ჰყავდათ იმ მხარეში ღორების კოლტი, ვინაიდან იქ იუდეველნი ცხოვრობდნენ და მათთვის, როგორც ღვთის მართლმადიდებელი ერისთვის, არაწმინდა ცხოველად ითვლებოდა ღორი... ამიტომ არ იყო სჯულიერი და მორალური მათი გაჩერება იქ...

ამიტომაც მატერიალური წაერთვათ მათ, რათა სულიერი შესძენოდათ, რათა გაღვიძებოდათ.

ჩვენც მაშინ არ გვახსენდება ხოლმე უფალი და საკუთარი სულიც, როდესაც რაიმე საფასეს ან ქონებას ვკარგავთ? მერე ვუღრმავდებით ჩვენს თავს და ვიწყებთ გამოძიებას საკუთარ თავში (თუმცა ზოგიერთნი მაშინაც არ დაეძებენ არაფერს).

ამიტომ, სანამ ამქვეყნიური საფასე გაგვაჩნია, უნდა ვიზრუნოთ იმქვეყნიურზე. თუ ხილული სიკეთე გვაქვს, უნდა შევიძინოთ უხილავი სიკეთე, თორემ რაც გვაქვს, ისიც წაგვერთმევა. გახსოვთ ალბათ იგავი ტალანტებზე.

განა არ უნდა გახარებოდათ მათ თავიანთ ქალაქში ორი ეშმაკეულის განკურნება, რომელნიც არ ასვენებდნენ ხალხს თავიანთი ბოროტებით? თან მათ თვალწინ, გერგესეველი მწყემსების თვალწინ, უფალმა სასწაული აღასრულა.

ისინი უფრო მეტად მადლიერნი უნდა დარჩენილიყვნენ მაცხოვრისა, მაგრამ დასძახეს უფალს, - წადი ჩვენი ქალაქიდანო... ძალაუნებურად მახსენდება მაცხოვრის სიტყვები, რომელიც ადრეც იყო ნაწინასწარმეტყველები - "მომიძულეს მე ცუდად"... ასეთი შემაძრწუნებელია ჩვენი სინამდვილეც.

ამ სოფლის სულს სძულს ღვთიური სული, სძულს ღვთიური სიყვარული.

ამიტომ იდევნება ღმერთი იმ საზოგადოებიდან, სადაც ადამიანები მხოლოდ მატერიალურზე არიან ჩაბღაუჭებულნი, სადაც მხოლოდ ამქვეყნიურ დიდებას მიელტვიან.

დავაკვირდეთ ღვთისათვის საყვარელ ადამიანებსაც, წმინდანებს, გენიოსებს თუ უბრალოდ ნიჭიერ ხალხს ხშირად საზოგადოებასთან როგორი კონფლიქტები და უთანხმოებანი აქვთ. ვინც ვერ უძლებს ამ სოფლის წნეხს, ისინიც ამ სოფლის შვილებად იქცევიან შემდეგ და ისინიც ამ სოფელთან ერთად გასძახიან უფალს, "წადი ჩვენი ქალაქიდან", თავი დაგვანებეო, ხოლო ვინც კი უძლებს, ასე ლოცულობს, - "ღმერთო, მიხსენი და დამიცავი მე... ჯერ ჩემი ახლობლებისაგან და შემდეგ ჩემი მტრებისაგანო".

კიდევ ერთხელ ჩავუღრმავდეთ საკუთარ თავს, ვის გვინდა, რომ სათნო ვეყოთ - ამ სოფელს თუ უფალს, რომელიც საუკუნო სიცოცხლისა და სიხარულის წყაროა? გავიხსენოთ, როგორ გვმოძღვრავს უფალი, - იყავით სრულნი, როგორიც თქვენი ზეციერი მამა არის, თუ ვინმემ პერანგი მოგთხოვოს, სამოსელიც გაატანეო, თუ ვინმე გაიძულებს, ერთ მილზე გაჰყვე, ორზე გაჰყევიო.

ქრისტეს გავყოლოდეთ. ამინ.