ხატი დაწერილია ტემპერის საღებავებით ხეზე უცნობი მხატვრის მიერ XII საუკუნეში. ინახება მიძინების ტაძარში გორნო-ვოდენის რაიონში, ქალაქ ასენოვგრადში, ბულგარეთში. ხატს განსაკუთრებით თაყვანს სცემენ უშვილო მეუღლეები.

პირველი სასწაული, რომელიც ღვთისმშობელმა ამ ხატის მეშვეობით მოახდინა, აღწერილია გორნო-ვოდენის წმინდა კვირიკესა და ივლიტას მონასტრის მაშინდელი იღუმენის მიერ. 1765 წლის აკათისტოს შაბათს უშვილო ქალი, რომელიც დაგვიანებით მივიდა დღესასწაულზე გრძელი გზის გამო, ვერ მიიღო ლიტიაზე ნაკურთხი პური. ეს ცუდ ნიშნად მიიჩნია და დაიწყო ტირილი და ჩივილი თავისი უნაყოფობის გამო. მღვდელმა, რომელმაც მოისმინა მისი ტირილი და გოდება, შეიბრალა იგი და, კურთხეული პურის ნამცეცის ვერ პოვნის გამო, კურთხევის სახით მისცა მას ვაშლი, რომელიც ვიღაცას დაეტოვებინა ყოვლადწმინდა ქალწულის ხატის წინ. ქალმა ვაშლი მიიღო ცხელი რწმენით და დამშვიდდა. ცოტა ხანში ქალი დაორსულდა. როდესაც მისი შვილი დაიბადა, სიყვარულისა და მადლიერების გრძნობით ღვთისმშობლის მიმართ, მან ოსტატებს შეუკვეთა ოქროს ვაშლი და შესწირა იგი წმინდა ხატს.

ეს სასწაული მოხდა დიდი აკათისტოს კითხვის დასრულების შემდეგ. მას შემდეგ დამკვიდრდა ტრადიცია, რომ დიდი მარხვის პირველი პარასკევიდან, როდესაც მწუხრზე იკითხება ღვთისმშობლის დიდი აკათისტოს პირველი სტატია, ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის სასწაულმოქმედ ხატს ამკობენ ვაშლის გვირგვინებით. ისინი ხატზე რჩებიან ხუთი კვირის განმავლობაში და აკათისტოს შაბათს ურიგდებათ უშვილო ქალებს.

სხვა ტრადიცია, დაკავშირებულია "ოქროს ვაშლის" ხატის მიერ სასწაულებრივ შეწევნასთან, და უკავშირდება გადმოცემას იმის შესახებ, თუ როგორ გაათია ღამე ტაძარში 1818 წელს ერთმა უშვილო ქალმა, და სიზმარში მას გამოეცხადა ღვთისმშობელი, რომელმაც უთხრა, რომ გათენებისას მისულიყო ტაძართან, სადაც მას დაელოდებოდა ქალი სამი კოჭი ძაფით, შემდეგ შემოევლო ტაძრისთვის, ამ ძაფებისგან მოექსოვა თავისთვის სარტყელი და ეტარებინა წელზე, სანამ ბავშვს არ გააჩენდა. შემდგომში სხვებმაც დაიწყეს ასეთი სპეციალური სარტყლის გაკეთება სამი თეთრი ძაფისგან, რომელსაც ქალი ატარებს წელზე, სანამ არ დაორსულდება და არ გააჩენს.

წმინდა ღვთისმშობელმა თავისი "ოქროს ვაშლის" ხატის მეშვეობით ბევრი სხვა სასწაული მოახდინა. ზოგიერთი მათგანი აღწერილია "სახელდებებში", რომლებიც ინახება ადგილობრივ მუზეუმში, სხვები შემონახულია ზეპირ გადმოცემებში. კერძოდ, ადგილობრივი მცხოვრებლები ყვებიან, რომ 1934 წელს მეფე ბორის III-ის და, თავადის ასული ევდოკიამ, ღამე გაათია ტაძარში და განიკურნა დაავადებისგან, რომელიც მას დიდი ხნის განმავლობაში აწუხებდა. მადლიერების ნიშნად მონარქმა ტაძარს აჩუქა მარმარილო, რომლითაც მოპირკეთდა იატაკი, და ძვირფასი კიოტი ხატისთვის.