დიოკლეტიანეს იმპერატორობისას, დაახლოებით, 303 წელს, კაპადოკიაში, ქალაქ კამულიანში ცხოვრობდა ერთი წარმართი ქალი, სახელად - აკვილინა (ბესა), მეუღლე ქალაქის თავისა, რომელსაც ქრისტიანთა დევნა ჰქონდა ნაბრძანები.

ღვთის მადლით, აკვილინამ შეიცნო ჭეშმარიტება, თუმცა, რამდენადაც ქმრის რისხვას ერიდებოდა, რწმენას ფარულად ატარებდა, სულიერად წარემატებოდა და უფალს სთხოვდა, წმინდა ნათლისღების ღირსი გაეხადა.

უფალმა შეიწირა მისი ცრემლი და ერთ ღამეს ანგელოზთა დასით გარშემორტყმული ქრისტე გამოეცხადა, აკვილინას სუფთა წყლით სავსე ჭურჭლის მიტანა უბრძანა, სახე განიბანა და ტილოზე, რითიც პირი განიბანა, მისი გამოსახულება აღიბეჭდა.

სიხარულით აღვსილმა ქალმა უძვირფასესი ტილო საიდუმლო ადგილას გადამალა, რომ თაყვანი ეცა, გარდაცვალებამდე კი ისე გადამალა, რომ ოდენ იმპერატორ თეოდოსი დიდის ჟამს, წმინდა გამოცხადების შედეგად პოვეს (დაახლოებით 392 წელს).

კამულიანიდან ხატი კაპადოკიის კესარიას გადაიტანეს, სადაც მისგან გარდამომავალმა მადლმა მრავალი სასწაული და კურნება აღასრულა.

დიდი ხნის შემდგომ, 574 წელს, წმინდა გამოსახულება კონსტანტინეს ქალაქში გადააბრძანეს. სპარსთა წინააღმდეგ ბრძოლაში იმპერატორმა ირაკლიმ ეს სიწმინდე თან მფარველად და დროშად იახლა.