მე-19 საუკუნის 70-იან წლებში მღვდელმონაზონ ბენედიქტე ბარკალაიას თაოსნობითა და ცნობილი საეკლესიო მოღვაწის, გაბრიელ ეპისკოპოსის თანადგომით დაიწყო საქართველოდან ქართველი ბერების დენა საბერძნეთში, ძველ ათონში, იბერიის ძველ ქართულ მონასტერში დასამკვიდრებლად. ალექსი ბენედიქტე ბარკალაიასთან ერთად გაემგზავრა ათონს. მათთან ერთად წავიდა გელათის მონასტრიდან მღვდელ-მონაზონი თეოდოსი (ერისთავი), ფრიად განათლებული ბერი ასკეტი, რომელიც სამუდამოდ დარჩა ათონზე და იქიდან უწევდა მოძღვრულ ხელმძღვანელობას სამშობლოში დაბრუნებულ ალექსის. მისი ერთი მოკლე წერილი მონაზვნური ცხოვრების შესახებ დაბეჭდილია ალექსი ბერის წიგნში "ბრძოლა თავის თავთან". წერილი მოწმობს ავტორის სერიოზულ და ღრმა საღვთისმეტყველო განათლებას. ალექსი ათონზე დარჩენილა რამდენიმე თვე. სამშობლოში დაბრუნებისას გზად გამოუვლია ქ. კიევში, მღვიმის ლავრის მოსალოცად.

ალექსის გავლენით მონაზვნებად შემდგარა მთელი მისი ოჯახი - ძმა, დები და დედა. აი როგორ აღწერს ამ მოვლენას ონოფრე შუშანია: "1878 წ. დამან მისმან სალომემ მიუთხრა ალექსის ჩვენება შემდეგი: "მაღალ ჰაერზე პოლივით იყო გებულ და მაზედ ვიდექი, მარცხენა ხელზე მეჯდა მიმინო და მარჯვენა მხარზე ახალ ბავში მშვენიერი და ქვეშ სოფელს ნაღვარევი მდინარე იდგა. ცაში გამოჩნდა მაცხოვარი ჯუარზე ცმულად და ყოველ მხრივ ცაზედაც ჯუარები იყო გამოსახული". ასეთი ხილვის ახსნა სთხოვა ალექსის თუ რას ნიშნავდა. მან ასე აუხსნა: "ჰაერზე ამაღლებით დგომა ნიშნავს სულიერად ამაღლებას, მარცხენაზე მიმინო გულის თქმაა ქმრისა, მარჯვენაზე ბავში რო მხარზე გიჯდა, ანგელოზია მცველი, ქვეშ ჭალა და ნაღვარევი მდინარე სოფლიო ცხოვრებაა; ცათა შინა იესო ქრისტე ჯვარცმული გიწოდდა შედგომად მისსა სიქალწულით და გარშემო ცაზე ჯვრები რო იყო-წინასწარ განმზადებაა განსაცდელით და ჭირით ცხოვრების სათმენად". ასე აუხსნა და ღვთის განგებით ასევე აღსრულდა ყოველივე სალომეზედ, რომელ¬მან ცოტა ხნის შემდეგ დღესა სულის წმინდის მოსვლისასა გაიხადა საქალიშვილო სამოსელი და შთაიცვა სამორჩილო შავი, ფეხშიშვლად დედის წინ დაიჩოქა, ლოცვა-კურთხევა სთხოვა და ალექსიმ დააყენა იგი დროებით კერძოდ მცხო¬ვრები მონაზონთან. დარჩა სახლში დედა და ერთიც ასული პელაგია.

კურთხეულ განგებულება ღვთისა ერთ ღამეს დედა ელენემ იხილა ძილის შორის ერთი ვინმე უცხო პირი და უთხრა მას: "ირწმუნებ იესო ქრისტეს?" მიუგო, - როგორ არ ვირწმუნებ!" "მაშ წამომყევ და მე გიჩვენებ". უთხრა რა ესე უცხომან და აღიყვანა იგი ზეცად და უჩვენა საყდართა შინა მყოფი იესო ქრისტე და სიტყვაცა ესმა მისგან კურთხევისა და სამი ჯუარი მისცა ხელში. ამის შემდეგ მივიდა რა ალექსი დედასთან, მიუთხრა დედამ ნახული საკვირველება და სიხარულით შეიმოსა შავი კაბა სამონაზვნო. მაშინ ალექსიმ დაი მისი სალომეც დააბრუნა სახლში და ოჯახი მისი შესცვალა სულიერ საცხოვრებლად; დაარღვია სახლი და სიგრძეზე კელიებად გამართა. ერთი ოთახი ხატებით მოაწყო სამლოცველოდ. აგრეთვე გარდა ერთის ძროხისა ყოველი სულდგმული საოჯახო პირუტყვი მოსპო და იწყეს მონაზვნური ცხოვრება, შემუშავება ეზო-ბაღისა და ლოცვა...

ძმა ალექსისა ბესარიონი ვაჭრობდა ზუგდიდში. დღესა ერთსა შეიყარნენ ოჯახში და იწყეს სულიერი უბნობა და რაოდენიმე საათის შემდეგ აღსდგა ბესარიონი და სთქვა: "შემიწირავს ძმაო თავი პირველად ღვთისათვის და მეორედ თქვენ ყველა ჩემიანებისთათვის და აწ დუქანში ნუღარ მიმაბრუნებთ ისე გამამგზავრეთ იერუსალიმშიო". ჰოი, საქებარი ბესარიონის ძლევა მოსილება: მისი საცოლოდ მიჩნეულის განშორება და ფართლით გამოჭედილი დუქნის დატოვება და მისი ყმაწვილურ ბუნების უარყოფა!! ალექსიმ, დედამ, დებმან აღმოუკოცნეს თვალები; გამოაწყვეს ფულით, პასპორტით და ჩაყვენ ყველანი ქალაქ ფოთამდი, ცხელი ცრემლით გამოეთხოვენ და გაამგზავრეს იერუსალიმში, აღდგომის დღესასწაულის მისასწრებად; ღვთით აღდგომის ნათლის მოვლენას დაესწრო და შემდეგ ძველ ათონში დარჩა, რაოდენიმე წელ და მუნიდან ალექსის მიწერით წერილისა ჩამოვიდა და მარტვილის მონასტერში აკურთხეს მღვდელ-მონაზვნად და იქვე აღესრულა.

გაგრძელება იხილეთ შემდეგ გვერდზე