* * *
25 ნოემბრის დილით ბერმა მამა ნიფონტს უდაბნოში წასასვლელად კურთხევა გამოსთხოვა და ტყეს მიაშურა... სავანიდან ორიოდე ვერსის მოშორებით იოანე ღვთისმეტყველის სახელობის წყაროა, რომლის თავზეც მისივე ხატი დაებრძანებინათ. ნახევარი საათის სავალზე იდგა მეუდაბნოე დოროთეს სენაკი, ორიოდ თვის წინ რომ გასულიყო ამქვეყნიდან. სწორედ გზის ამ მონაკვეთზე ჰქონდა საღვთო ხილვა მამა სერაფიმეს. ნიკოლოზ მოტოვილოვი ამის შესახებ წერს, რომ წმინდა მამას დედა ღვთისა მდინარე საროვოს სიახლოვეს გამოეცხადა, მის უკან, გორაკზე კი - პეტრე მოციქული და იოანე ღვთისმეტყველი... ღვთისმშობელმა კვერთხი მიწას დაჰკრა, საიდანაც შადრევანივით ამოიფრქვა წყარო, შემდეგ კი საროვოს მონასტრის მოწყობის შესახებ მიუთითა.
ღვთისმშობლის ნატერფალებსა და იმ ადგილას, სადაც წყარომ ამოხეთქა, წმინდა მამამ ჭის ამოშენება განიზრახა, ხელსაწყოთა წამოსაღებად მონასტერში დაბრუნდა, ორკვირიანი შრომის შედეგად კი ჭა გამოჭრა, რომელიც დღემდე მამა სერაფიმეს სახელს ატარებს.
მოგვიანებით მონაზონ ანასტასის უამბო, თუ როგორ ლოცულობდა, ამ ჭის წყალს ადამიანთა კურნების ძალა რომ მიეღო და მართლაც, ღვთისმშობლის დაპირებისამებრ, აქ უთვალავი სასწაული აღსრულდა.
ღამის ორ, ან დილის ოთხ საათზე მამა სერაფიმე მონასტრიდან გამოდიოდა და თავისი ახალ საცხოვრისში მიდიოდა, სადაც საღამოს შვიდ – რვა საათამდე რჩებოდა, შემდეგ კი კვლავ სავანეში ბრუნდებოდა.

* * *
აქვე დედა ბარბარეს მიერ ნაამბობ მცირე, მაგრამ ფრიად საგულისხმო ამბავსაც გიამბობთ:
,, - ერთხელ მამა სერაფიმეს უდაბნოში მივაკითხე... ვხედავ, სახეზე ბუზები ასხედან, ლოყებზე კი თქრიალით ჩამოსდის სისხლი... ძალზე შევწუხდი, მინდოდა, ბუზები ხელით გამერეკა, მაგრამ ბერმა შემაჩერა:
- ხელი არ ახლო, ჩემო სიხარულო, ყოველი სული უფალს აქებსო!"... ამგვარი მოთმინება ჰქონდა..."
მაგრამ უმთავრესი ის გახლდათ, რომ ბერს ყოველი სულდგმული ეწყალებოდა, რაც, ისააკ ასურის სიტყვით, სრულქმნილების ნიშანია.
ახლო უდაბნოდან სავანეში დაბრუნებისას ნეტარი მცირეოდენ საკვებს იხმევდა, ისიც - დღეში ერთხელ, ძილით კი, როგორც მისი ერთ - ერთი მემატიანე წერს, ძალზე მცირე ხანს ეძინა, სიცოცხლის უკანასკნელ წლებში კი ღამეულ მოსვენებაზე თითქმის უარი თქვა: - ბერები, რომლებიც მამა სერაფიმეს აკითხავდნენ, ხან მუხლებზე მდგომს და თავდახრილს შეესწრებოდნენ ხოლმე, ხანაც - კედელზე ზურგმიყრდნობილს და იატაკზე მჯდომს. უკანასკნელ თვეებში კი ისეთ საშინელ მდგომარეობაში ეძინა, სახილველადაც რომ შეგზარავთ: - მუხლებზე მდგარს თავი ხელებით ეჭირა...

* * *
ერთხელ მის სენაკში ერთ - ერთი უდაბნოს წინამძღვარი, არქიმანდრიტი ანტონი და ვინმე ვაჭარი ესტუმრნენ. მამა ანტონს დაცდა უბრძანა, ვაჭარს კი მაშინვე გაესაუბრა: ,, - ყოველი შენი ნაკლულევანება და მწუხარება - შენივე ვნებებით სავსე ცხოვრების ბრალია. დაუტევე ამგვარი ყოფა და გამოსწორდიო!", თან ისე ფაქიზად და ალერსიანად იწყო მისი მხილება, მამა ანტონსაც და მხილებულსაც თვალთაგან ცრემლი სდიოდათ... ბოლოს კი უთხრა: ,, - თუ გულწრფელად შეინანებ, უფალი თავის მადლსა და წყალობას არ წაგგვრისო!"
ვაჭარი შეჰპირდა, - ყოველივეს ისე ვიქმ, როგორც მიბრძანეთო და ცრემლიანი და შვებამოგვრილი მის ფერხთით დაეცა...
გავიდნენ სენაკიდან და მამა ანტონს იმგვარი განკვირვება დაეცა, ვეღარ მოითმინა და ბერს უთხრა:
- მამაო, ადამიანის სული თქვენს წინაშე ისეა გახსნილი, როგორც - სარკე... აღსარება არც კი ათქმევინეთ, ისე მიხვდით ყოველივეს, ვხედავ, თქვენი გონება იმდენად წმინდაა, მის წინაშე არაფერი იფარებაო!"- შეჰკადრა,
მამა სერაფიმემ ბაგეებზე მარჯვენა ხელი ააფარა და უთხრა:
,, - ასე ნუ ამბობ, ჩემო სიხარულო! ადამიანის გული ოდენ უფალმა უწყის, რადგან იგია გულთამხილავი!
- მამაო, მაინც როგორ შეძელით, უკითხავად გეთქვათ ყოველივე, რაც ჩემს თანამგზავრს სჭირდებოდა? - კვლავ იკითხა მამა ანტონმა,
¬ - ისიც ისევე მოვიდა ჩემამდე, როგორც დანარჩენნი... მე, ცოდვილი სერაფიმე კი ყველას ოდენ იმას ვეუბნები ყველას, რასაც უფალი მაუწყებს... პირველი გულისთქმით ვხვდები, თუ რაშია ნება ღვთისა, ხოლო თუ საკუთარ გონებას დავეყრდნობი, მუდამ შეცდომას ვუშვებო..."
საუბარი კი ასე დაასრულა:
,, - როგორც რკინა - მჭედელს, ისე მივანდე ღმერთს საკუთარი თავი და ნება, ამიტომ რაც უფლისთვისაა სათნო, იმას ვაუწყებ ადამიანებსო!"
მის ბაგეთაგან თავად უფალი მეტყველებდა, ამიტომ ადამიანებს დაუფიქრებლად, დაუყოვნებლივ პასუხობდა და ხან მოსაუბრეს ისეთ რამესაც ეტყოდა, რაც ამ უკანასკნელს აზრადაც არ მოსვლოდა.
ვინმე ბოდგანოვი ბერთან საუბრის შემდგომ იგონებდა:
ისიც ცნობილია, რომ წერილებს გაუხსნელად პასუხობდა. ნეტარის აღსრულების შემდეგ მის სენაკში უამრავი დაბეჭდილი ბარათი იპოვეს, რომლებზეც პასუხებს ზეპირად, მომტანის მეშვეობით გზავნიდა...
გაგრძელება იხილეთ შემდეგ გვერდზე