სერგი მანსურის მიერ იტალიელი ბერი კოსმას ტყვეობიდან დახსნა

იმხანად დამასკელი არაბები ავაზაკურად ესხმოდნენ თავს მეზობელ მხარეებს, ზღვაზეც მეკობრეობდნენ და მრავლად მოჰყავდათ ტყვე ქრისტიანები, რომელთაც ბაზრობებზე მონებად ჰყიდნენ, ხოლო თუ რომელიმე ტყვე გასაყიდად არ გამოდგებოდა, კლავდნენ კიდეც.

ერთხელაც მათ, სხვებთან ერთად, ვინმე ბერი დაატყვევეს, სახელად კოსმა, გარეგნულად კეთილსახიერი და სულითაც მშვენიერი კაცი, იტალიიდან იყო. სხვა ტყვეებთან ერთად ისიც დამასკოს ბაზარზე გაიყვანეს გასაყიდად.

სასიკვდილოდ განწირული ტყვეები კოსმას უვარდებოდნენ ფერხთ და თვალცრემლიანნი ევედრებოდნენ, ილოცე ღვთის წინაშე ჩვენი სულებისთვისო. რაკი მის ამგვარ პატივს ხედავდნენ, სარკინოზნი დაინტერესდნენ, - რა წოდება თუ თანამდებობა გქონდა შენს სამშობლოში, რომ თანამოძმე ქრისტიანები ასე გაფასებენო, რაზეც კოსმამ მიუგო:

- არანაირი წოდება და თანამდებობა მე არ მქონია! მღვდლადაც კი არ ვყოფილვარ ნაკურთხი, რადგან ერთი ცოდვილი და უღირსი ბერი ვარ მხოლოდ, განსწავლული ფილოსოფიაში. ეს კია, რომ ქრისტიანული ფილოსოფიის გარდა, ყოველივე ისიც შემისწავლია, რაც წარმართ ბრძენკაცებს მოუაზრებიათ!

ამ სიტყვების თქმაზე კოსმას თვალთაგან ცრემლები წასკდა. იქვე შორიახლოს იოანეს მამაც იდგა, სერგი მანსური, რომელიც მიუახლოვდა ქრისტიან ბერს და სანუგეშოდ ასე უთხრა:

- ტყუილად მისტირი, ღვთის კაცო, ამა ქვეყნის დაკარგვას, რომელსაც დიდი ხნის წინ განშორებიხარ და რომლისთვისაც მომკვდარი უნდა იყო, როგორც ამას შენი საბერმონაზვნო შესამოსელი გავალებს!

- მე ამაქვეყნის დაკარგვას სულაც არ მივტირი! - მიუგო კოსმამ, - მისთვის, როგორც კარგად თქვი, მე მომკვდარი ვარ! არც რაიმე ქვეყნიურისთვის ვწუხვარ, რაკი ვუწყი, რომ არსებობს სხვა ცხოვრება - უმჯობესი ამქვეყნიურ წარმავალ ცხოვრებაზე, - უკვდავი და მარადიული ნეტარი ცხოვრება, განმზადებული ქრისტეს მონათათვის, რომელთა შორისაც მეც მივითვლი თავს და მეც ვსასოებ ღვთის შეწევნით დავიმკვიდრო იგი! მე იმას დავტირი, რომ ამაქვეყნიდან უშვილოდ მივდივარ, მემკვიდრეს არ ვტოვებ!

სერგი მანსურს მეტად გაუკვირდა ბერის ეს სიტყვები:

- მამაო, შენ მონაზონი ხარ, ვისაც თავი ღმერთისთვის მიგიძღვნია სიწმინდისა და უქორწინებლობის შესანარჩუნებლად და არა შვილების გასაჩენად! მაშ, როგორღა მწუხარებ უშვილობის გამო?!

მაშინ კოსმამ განუმარტა:

- შენ არ გესმის, ბატონო ჩემო, ჩემი ნათქვამი: მე ხორციელ შვილზე და ქვეყნიურ მემკვიდრეობაზე კი არ ვლაპარაკობ, არამედ სულიერ შვილზე და სულიერ მემკვიდრეობაზე! მე, როგორც თვით ხედავ, ღარიბი ბერი ვარ და არაფერი გამაჩნია, მაგრამ უხვად მაქვს სიბრძნის საუნჯე, რომლითაც სიჭაბუკიდან განვმდიდრდი ღვთის შეწევნითა და დაუღალავი შრომით. მრავალი სხვადასხვა კაცობრივი მეცნიერება შემისწავლია ჩემს წუთისოფელში - რიტორიკა, დიალექტიკა, ფილოსოფია, მოცემული სტაგირელი ბრძნის (არისტოტელეს) და არისტონის ძის (პლატონის) მიერ; კარგად ვიცი მიწის გაზომვა და მუსიკა, ზეციურ სხეულთა მოძრაობა და ვარსკვლავთა მიმოქცევა, ასე რომ, ქმნილების სიმშვენიერისა და მისი ყოვლად ბრძნული მოწყობისაგან შემიძლია თვით შემოქმედის უფრო ღრმა შეცნობამდე ავმაღლდე; დაბოლოს, მე კარგად შემისწავლია ბერძენი და რომაელი ღვთისმეტყველების მიერ შედგენილი მოძღვრებაც მართლმადიდებლობის საიდუმლოთა შესახებ. აი, ასეთი საუნჯის მფლობელი ვარ და ჯერ არავისთვის არ მიწილადებია იგი! ახლაც არ ძალმიძს სხვას გადავცე ის, რაც შემისწავლია, რადგან არც დრო მაქვს ამისთვის, არც მოწაფეები და არც შესაძლებლობა! და ვგონებ, აქვე მოვკვდები აგარიანთა მახვილისგან და ასე უჯეროდ წარვუდგები ჩემს უფალს, ვითარცა უნაყოფო ხე და ვითარცა ის ურგები ბოროტი მონა, რომელმაც თავისი უფლისაგან მიღებული ტალანტი მიწაში ჩაფლა და არ განამრავლა (მათე 25, 15). აი, რას დავტირი და რისთვის ვმწუხარებ! საერო დაქორწინებული კაციც ხომ მწუხარებს თავის უშვილობას, და მეც ვიურვი იმისთვის, რომ სულიერი ძე არა მყავს, ერთიც კი, რომელიც ჩემ შემდგომ მემკვიდრე გახდებოდა მთელი ჩემი სიბრძნისეული სიმდიდრისა!..

ამ სიტყვების გაგონებაზე წმინდა იოანეს მამამ დიდად განიხარა, რადგან აი, ღვთის წყალობით, დიდი ხნის სასურველი საუნჯეც იპოვა; ამიტომ სიხარულით უთხრა ბერს:

- ნუ იურვი, მამაო! ღმერთი მოწყალეა და გულის სურვილს უსათუოდ შეგისრულებს!

მერმე საჩქაროდ გაეშურა სარკინოზთა მთავართან, ფერხთ შეუვარდა და მხურვალედ სთხოვა, ტყვე ბერი მაჩუქეო.

მანაც შეუსრულა თხოვნა და მიუძღვნა კოსმა, რომელიც ნამდვილად ყოველგვარ საბოძვარზე უფრო ძვირფასი იყო.

შემდეგ ნეტარი კოსმა სახლში წაიყვანა და მრავალი ხანგრძლივი გაჭირვების სანაცვლოდ ქრისტესმიერი სიყვარულით ანუგეშა - შეიტკბო, შეიფარა და მოსვენებაც მიანიჭა თავის ჭერქვეშ.

- მამაო, - ეუბნებოდა სერგი მანსური კოსმას, - ამიერიდან ბატონი იყავი ჩემი სახლისა, მოზიარე ყველა ჩემი სიხარულისა და მწუხარებისა! - და შემდეგ დასძენდა:

- აი, ხედავ, ღმერთმა ოდენ თავისუფლება კი არ მოგანიჭა, ნანატრი სურვილიც აღგისრულა, რამეთუ მე ორი ძე მყავს, ერთი ჩემი ხორციელი შვილია - იოანე, მეორე კი - ნაშვილები, ტომით იერუსალიმელი, ადრეული სიყრმიდანვე დაობლებული შენი სეხნია, კოსმა!..გევედრები, მამაო, ასწავლე მათ სიბრძნე და კეთილი ზნე, დამოძღვრე ისინი ყოველ კეთილ საქმეში, აქციე ისინი შენს სულიერ ძეებად, აღზარდე და ააღორძინე ღმრთივსულიერი სწავლით, და შენს შემდგომ იმ სულიერი სიმდიდრის მემკვიდრეებად დასტოვე, რომელსაც ვერავინ ვერ მოსტაცებს მათ!

გაგრძელება იხილეთ შემდეგ გვერდზე

<

1234567

>