იესო ქრისტე, ძე ღვთისა, კაცობრიობის გადასარჩენად მოევლინა ამ წუთისოფელს, ხალხს და მოწაფეებს ხშირად ელაპარაკებოდა ადამიანის შეცოდებებზე , მონანიებაზე, ღვთიურ სასოებაზე, ასევე იმაზე, რომ ისე შეიყვარა ღმერთმა წუთისოფელი, მისცა თავისი მხოლოდშობილი ძე, რათა ყოველი მისი მორწმუნე კი არ დაიღუპოს, არამედ ჰქონდეს საუკუნო სიცოცხლე! ყველამ ვიცით, რომ კარგია სიცოცხლე და სიცოცხლე იმქვეყნიური და ამქვეყნიური, დალოცვა გვესმის ხოლმე: "იხარე ორსავე სოფელსა შინა". საერთოდ, არსებობა არის სიკეთე. კარგია, რომ ვარსებობთ ჩვენ, ჩვენი ახლობლები, მთები, ზღვები, მთელი სამყარო ერთმანეთისთვის ვართ შექმნილნი, ერთიმეორის სიკეთისა და სიყვარულის სამსახურში. ქარი რომ ბალახს ჩაუქროლებს, ბალახი აიქოჩრება, ჯეჯილს რომ დაუბერავს, ნორჩ ღეროებს ზღვის ტალღებივით დაარწევს. ეს ქარის საოცარი ცეკვაა, და ასეა, "ყოველი სული აქებს უფალს", მაგრამ არ კმარა, მხოლოდ სული გვედგას. ცხოვრება მაშინ არის კარგი, როცა კაცთა შორის თანხმობა, მშვიდობა და სიამტკბილობა მხოლოდ კეთილ საქციელს მოჰყვება. სიკეთის საფუძველი სიყვარულია, სიყვარული თუ არ გვაქვს, სასიკეთოს ვერაფერს გავაკეთებთ. სადაც სიყვარულია, იქ ბოროტებას არაფერი ესაქმება, მაგრამ რადგან ადამიანი შედგება სულისა და ხორცისაგან, სიკეთისა და ბოროტების გზის მიდევნებაც სულის უნარია, სხეულს ხომ სული ანიჭებს სიცოცხლის უნარს, თავისთავად სხეული არც კეთილია და არც ბოროტი, თავისთავად, სულის ბრძანების გარეშე, ვერც კეთილ გზაზე წავა და ვერც ბოროტზე. ამიტომაც არის აუცილებელი სულის ფაქიზად მოვლა, მისი განწმენდა-გასპეტაკება. სიკეთისა და ბოროტების ჭიდილი ძნელია, მაგრამ ძლიერი ნებისყოფის ადამიანი თავს უფლებას არ მისცემს, ცხოვრების გზაზე შემოყრილ საცდურებს გამოედევნოს, ისე მოდუნდეს, სიფხიზლე ისე დაკარგოს, რომ საძრახის მიდრეკილებას დანებდეს, მდაბალ გრძნობათა და უკეთურ აზრთა სათარეშო ასპარეზად აქციოს თავისი სული.

ამიტომ ამბობენ, კაცის ცხოვრება შეუსვენებელი ბრძოლააო. ბრძენ წინაპარს უთქვამს: "ვის არ ერევის რული, იგი არის კაცი სრული".

კაცი თუ დააკვირდება, ობობასგანაც კი ისწავლის ბევრ რამეს. მაგალითად, როგორ უნდა მოთმინება! ქსელს რომ დაურღვევენ, თავიდან იწყებს ქსოვას, არ მოისვენებს, სანამ ბოლომდე არ მიიყვანს. დაუშლიან, კვლავ თავიდან დაიწყებს, თანაც ამას უდრტვინველად აკეთებს. ასე უნდა მოვიქცეთ ყველა. ვინც მოითმენს, ის მოიგებს! და შრომისათვის გასამრჯელოსაც მიიღებს!..
გოგიტა (გიორგი) გიორგაძე

ჩვენს სულიერ მოძღვარს, ჩვენს კეთილ მრჩეველს, მამა მიქაელს (კირკიტაძეს), დაბადებიდან 50 წელი შეუსრულდა. სულითა და გულით ვულოცავთ ნახევარსაუკუნოვან იუბილეს ჩვენს დაუღალავ ქრისტეს მხედარს. მამა მიქაელ! რადგან უფალმა ასე ინება და თქვენ გამოგირჩიათ თავისი ჯვრის ერთგულ მტვირთველად, თქვენ, ამ უდიდესი პატივისა და ულამაზესი ღირსების სრულად შემცნობელს, გისურვებთ:

კვლავაც ძველებური შემართებით, ერთგულებითა და თავდადებით გეტარებინოთ თქვენი სამწყსო, ჩვენო ბრძენო მესაიდუმლევ, სასუფევლისაკენ სავალ გზაზე!

კვლავაც მსუბუქი და ტკბილი ყოფილიყოს მისი უღელი თქვენს ქედზე, რომ არ დაგვეღალოთ, რომ არ შეგვეჭირვოთ ამდენი დაბრკოლებულის შემხედვარე, და კვლავაც მოყვასის უზომო სიყვარულით ფეთქავდეს თქვენი დიდი გული, ბავშვივით სათუთო და მოხუცივით ბრძენო მოძღვარო!

ჩვენო ძვირფასო მამა მიქაელ! მოგვიტევეთ ხმამაღლა გამხელილი გრძნობისათვის. თქვენს მოიმედე მრევლს დიდხანს, დიდხანს ნუ მოაკლებთ თქვენს ღვთივგანბრძნობილ, უსათნოეს სიტყვას, გულთბილ დალოცვას და დახვეწილ იმერულ იუმორს.