მოგესალმებით. მადლობა უფალს, რომ საქართველოში იბეჭდება მართლმადიდებლური ჟურნალი "კარიბჭე". მადლობა იმისთვის, რომ მრავალ საინტერესო კითხვას პასუხობთ და მრავალი მოძღვარი გაგვაცანით.

ჟურნალ "კარიბჭის" რამდენიმე ეგზემპლარს გამოსვლისთანავე ვიძენ, ვჩუქნი ახლობლებს და ვუგზავნი საზღვარგარეთ მყოფ მეუღლეს. როცა ჟურნალს საზღვარგარეთ ვაგზავნი, ვფირობ, ეს მცდელობაა, იქ მყოფმა ქართველობამ კიდევ უფრო მძაფრად იგრძნოს ქართული სიტყვა მართლმადიდებელი სარწმუნოებისა და ქართველ მღვდელ-დიაკონთა, ბერ-მონაზონთა რწმენის სიმტკიცე, სიძლიერე და აღმასვლა, რადგან "სიყვარული ღვთისა და მოყვასისა - ეს ის მცნებებია, რომლებიც ყოველთვის უნდა ახსოვდეს ქრისტიანს და რომლებიც საფუძველია ყოველი სიკეთისა. სწორედ ამ ორი სათნოებით იქმნება მიმართება, რომელიც ქმნის უხილავ ჯვარს და სწორედ ამ ორი მცნების (სიყვარული და სიკეთის ქმნა) თანხვედრა უნდა მოხდეს ყოველი ქრისტიანის გულში".

უფლის სიყვარული და საეკლესიო მცნებების დაცვა რომ არა, ბევრი ცხოვრებისეული საკითხის დადებითად გადაწყვეტა გამიჭირდებოდა...

სულ ახლახან საბერძნეთიდან მეუღლის წერილი მივიღე, რომელსაც შემოკლებით გიგზავნით.

...ათი წლის მკურნალობისა და ოპერაციის შემდეგ იძულებული გავხდი, საზღვარგარეთ წავსულიყავი. ჩემი გულის ნაწილი შვილებთან დავტოვე, სულისა კი იმ ეკლესიაში, მრევლში და მოძღვართან, რომელსაც წლების განმავლობაში აღსარებას ვაბარებდი...

საზღვარგარეთ ია-ვარდით დაფენილი გზა როდი დამხვდა...

ყოველ დილით უფალს ჩემსა და ჩემი მოსავლელის ჯანმრთელობას ვევედრები, შემდეგ საკუთარ ოჯახსა და შვილებს ვავედრებ ღვთისმშობელს. რამდენიმე წელია სიზმრად ვხედავ ჩემს ქალაქს, სახლს, შვილებს, მოძღვარს...

დასვენების საათებში მათ წერილებს ვწერ, ზოგჯერ ტელეფონით ვესაუბრები მოძღვარს, მაგრამ ვერ ვივსებ იმ გრძნობას, რასაც უფლისმიერი სიყვარული, მონატრება ჰქვია.

ზოგჯერ ქალური სისუსტე მძლევს, მე ხომ შორს მყოფმა დავიტირე მშობელი მამა, მე ხომ შვილის ბედნიერებას და ახალი სიცოცხლის - შვილიშვილის დაბადებას ვერ დავესწარი. თან სისტემატურად ვერ ვლოცულობ... აბა, ამის უფლებას ვინ დამრთავს, მე ხომ მოსამსახურე, მომვლელი მქვია.

დასვენების დღესაც ეკლესიაში ვხვდები. უფალს მადლობას ვწირავ ყოველი დღის გათენებისთვის, გასული წლებისთვის. მხოლოდ იქ ვგრძნობ შვებას, სინანულის ცრემლებით ვასველებ წმინდანთა გამოსახულებებს, ვეფერები და ვეამბორები. მოსავლელთან კი უფრო დამშვიდებული ვბრუნდები, ვბრუნდები იმ გრძნობით, თითქოს ახლობლებს, შვილებს მოვეფერე.

როცა ჟურალ "კარიბჭის" რამდენიმე ნომერი მივიღე, ღამეები გავათენე. მადლობა, ძვირფასებო, იმ სულიერი დარიგებისთვის, რომელსაც თქვენი ჟურნალი აქვეყნებს; ჟურნალი "კარიბჭე", როგორც ნათელი სხივი, იმედი, ისე შემოიჭრა ჩემს სულიერებაში, ჩემს ცხოვრებაში.

..აცხოვნე, უფალო, და შეიწყალე დიდი მეუფე ჩვენი უწმინდესი და უნეტარესი, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქი, მამაი ჩვენი ილია, ყოვლად სამღვდელონი მიტროპოლიტნი, მთავარეპისკოპოსნი და ეპისკოპოსნი, პატიოსანნი მღვდელნი, ქრისტეს მიერ დიაკონნი, ყოველი სამონაზვნო წესნი ზიარნი ეკლესიისანი... და ლოცვითა მათითა ჩვენცა, ცოდვილნი, შეგვიწყალენ და გვაცხოვნე...

უფლის შემწეობით როდისმე დავუბრუნდები საკუთარ სახლს, ვნახავ ჩემთვის უცნობ ოჯახის ახალ წევრს, ჯერ უნახავ შვილიშვილებს, ახლობლებს, სულიერ მოძღვარს, და ვიცი, შინ დამხვდება ჟურნალ "კარიბჭის" ყველა ნომერი, რომელთა კითხვაში გამითენდება მომავალი წლები.

კიდევ ერთხელ დიდი მადლობა ჟურნალის მთავარ რედაქტორს, მამა თეოდორეს, დამფუძნებლებს, ჟურნალისტებს - ყველა თანამშრომელს...

მიყვარხართ და გეფერებით!