რამდენიმე თვის წინ დედას სიმსივნის დიაგნოზი დაუსვეს. თავზარი დამეცა, თითქოს ყველაფერი დასრულდა, მაგრამ შინაგანი ხმა მკარნახობდა, რომ ხსნა არსებობდა. შევედი ტაძარში, დავემხე ღვთისმშობლის ხატთან და მწარედ ავტირდი, თან შეწევნას ვევედრებოდი. კარგა ხანს დავრჩი ასე. მერე მესანთლე შემეხმიანა, წამოდექი, მეუფე მობრძანდებაო. ავწიე თავი და სწორედ ამ დროს შემობრძანდა ტაძარში მეუფე ზოსიმე, საოცარი მადლით მოსილი. ხატებს მიეახლა, თაყვანი სცა, შემდეგ მე შემომხედა. მივუახლოვდი, რათა თაყვანი მეცა. არ დამანება, თანაგრძნობით მკითხა, რა მოგივიდაო და თავზე დამადო ხელი. ვუთხარი, რომ დედა მყავდა ავად. დამამშვიდა, დამარიგა, დედა ღვთისმშობლის მიმართ მელოცა, თუ შეინანებ, დედა ღვთისა აუცილებლად შეგეწევაო. მისმა სიტყვებმა დამამშვიდა. ვირწმუნე, რომ ჩვენი მეუფის ლოცვა-კურთხევით მოხდებოდა სასწაული და დედა განიკურნებოდა. ცოტა ხნის შემდეგ დედა მართლაც უკეთ შეიქნა.

მინდა, უღრმესი მადლობა გადავუხადო წილკნისა და დუშეთის მთავარეპისკოპოსს მეუფე ზოსიმეს, რომლის ლოცვა-კურთხევითაც წილკნის ღვთისმშობელმა ასეთი სასწაული მომივლინა. მინდა, უდიდესი სიყვარული გამოვხატო ჩვენი სათაყვანებელი მთავარეპისკოპოსის მიმართ. იგი სანთელივით იწვის და იღვენთება მთელი საქრისტიანოს გადასარჩენად. მისი წყალობით მრავალი განიკურნა სულიერად. ღმერთმა გვიცოცხლოს და გააძლიეროს ჩვენი მთავარეპისკოპოსი.


ძვირფასო რედაქციავ, პატივცემულო რედაქტორო!

მინდა ვისარგებლო თქვენი ჟურნალით და ჩემს მოძღვარს მამა მიქაელ გალდავას, რომელიც ღვთისმშობლის შობის ტაძარში აღასრულებს ღვთისმსახურებას, მივულოცო დაბადების დღე - 26 თებერვალი. ღმერთმა დალოცოს და გაახაროს მისი ოჯახი და მრევლი. უფლის შემწეობა და მფარველობა არ მოჰკლებოდეს.


ჟურნალ "კარიბჭეს"!
უღრმესი მადლობა მინდა მოგახსენოთ თქვენი მოღვაწეობისათვის. თქვენმა ჟურნალმა ბევრი დააყენა ღვთის გზაზე.

მინდა მოგიყვეთ ჩემი ცხოვრების ბოლო 5 თვის განმავლობაში მომხდარ სასწაულებრივ ცვლილებებზე.

ერთ კვირა დღეს დედასა და დასთან ერთად სამების ტაძარში წირვა მოვისმინე. წირვის შემდეგ ხალხი განზე გადგა, რათა უწმინდესისაგან დალოცვა მიეღო. მეც მათთან ერთად დავდექი. ვიღაც უხილავად მკრავდა ხელს, რათა უწმინდესს ვერ დაველოცე.

მისი წაბრძანების შემდეგ თვალცრემლიანმა გულში გავივლე, - მართალია, ღმერთო, არ ვარ ღირსი, რომ მან დამლოცოს, არ ვარ ღირსი, რომ ეს სიხარული მივიღო, მაგრამ აუცილებლად მოვიპოვებ ამ ბედნიერებას-მეთქი. მას შემდეგ დავდივარ ეკლესიაში, ვესწრები ლოცვასა და წირვას. ღვთის შეწევნით, მოძღვარიც მყავს - მამა დავითი, რომელიც ძალიან მიყვარს და პატივს ვცემ.

მე ობოლი ვარ, ძალიან მენატრება მამა, მაგრამ ის მამშვიდებს, რომ ამქვეყნად მყავს უდიდესი სულიერი მამა - ღმერთი ჩვენი.

ღმერთი იყოს თქვენი მფარველი, დაიფაროს და გააძლიეროს საქართველო და არამარტო საქართველო.

მე თქვენ ყველანი ძალიან მიყვარხართ.


ჩემი ქვეყნის ისტორია, ძეგლები და თქმულებები მიდასტურებს, რომ ჩვენ მართლაც ღვთისმშობლის წილხვედრნი ვართ. სწორედ ამიტომაა, რომ ჩვენი ქვეყნის დაპყრობას მრავალი ცდილობს და ქართველ ერს საუკუნეების მანძილზე უწევდა თავდაუზოგავი ბრძოლა არსებობის შენარჩუნებისათვის. ჩვენი ქვეყნის ისტორია გვიჩვენებს ქართველი დედის თავგანწირვას სამშობლოსათვის.

ჩვენი ისტორია მიჩვენებს ქართული ცივილიზაციისა და კულტურის უაღრესად დიდ განვითარებას. საუკუნეების მანძილზე ქართულ კულტურას ბრძოლის ქარცეცხლში უწევდა აღზევება და განვითარება. ქართული დამწერლობა ხომ უძველესია და ჩვენამდე მოღწეულ ნაწარმოებებში მკვეთრად ჩანს იმდროინდელი ქართული კულტურა და რელიგიისადმი უსაზღვრო თავდადება. ჩემი ქვეყნის ისტორია ასევე მამცნობს, თუ როგორ შემოვიდა ქრისტიანობა ჩემს ქვეყანაში და როგორ შეიყვარა ქართველმა კაცმა ქრისტე, თუ როგორ ეწამა მრავალი ჩვენი თანამემამულე ღვთის არდაგმობისთვის.

ყოველივე ამას ვავლებ თვალს და მიღრმავდება სიყვარული ჩემი ბედკრული სამშობლოსადმი, მიჩნდება აზრი, ვიყო ერთი უბრალო, მაგრამ ჩემი ქვეყნის ერთგული შვილი. დაე, იყოს ასე! რადგან ჩემს ქვეყანასთან ჩემი წარმომავლობა - ქართველობა და სისხლი მაკავშირებს. მე ქართველი ვარ, შუაგულ კახეთში დავიბადე და გავიზარდე და ჩემი ქვეყნის სიყვარული სისხლში მაქვს გამჯდარი. დედის ტკბილი იავნანა, მამის ომახიანი "მრავალჟამიერი" და ჩემი მიწის სურნელი - ეს ის უხილავი ძალაა, რაც ჩემს სამშობლოსთან მაკავშირებს. ჩემი ქვეყანა ჩემი სახლია, ჩემი ბუდეა - სადაც ჩიტის ბარტყივით "შევიბუმბლე" და აფრენას ვლამობ. ჩემი ქვეყანა ის არენაა, სადაც აფრენის შემდეგ კამარას შევკრავ და ტკბილად ფრენას შევძლებ. ეს ის მადლიანი, სისხლით გაჟღენთილი მიწაა, რომელიც ჩემს წინაპრებს შეუღებავთ, რათა მე მოვლენილიყავი ამ მადლიან ქვეყანაში.

მე ჩემს ქვეყანასთან აი კიდევ რა მაკავშირებს: ჩემი წარსული, აწმყო და მომავალი, "ენა, მამული და სარწმუნოება".