არ არის სრულყოფილება, როცა დიალოგი არ დგება და მარტო ცალმხრივობაა საუბრისა. დიდება უფალს! თუ ადამიანს სამყარო ეძლევა, ეძლევა საკუთარი თავი სამყაროში, ადამიანი ნეტარებაშია. ასეთ ორ ადამიანს ეძლევა ერთმანეთის გაგება და არა ერთმანეთის სულში შესვლის სურვილი და გაგება. ასეთი ადამიანი მოყვასის გაგებაშია და მიწაზე მეგობრობაში. მას არ ეკეტება სხეული, რადგან ის დამანგრეველში არაა შენთან, ის სამყაროსა და ადამიანის გაგებაშია. ასეთი ადამიანს არ ეძლევა არც შფოთი და პატივცემაშია გაგებაში, მეორე ადამიანტან. ერთმანეთის სული მხოლოდ შერწყმაში ეძლევა ადამიანს და ისიც ნაწილობრივ, რადგან სრული კოპირება მისი შენთან არც ხდება და ვერც მოხდება. ესაა ქორწინების საიდუმლოც. დასაწყისშივე ეს ადამიანი ღმერთის შექმნილია, როგორც ყველა სხვა არსება. რატომ აკეთებს ამას ის(დიდება მის სახელს) არავინ არ იცის და ეს არავის მიეცემა. შეიძლება მარტო კითხვა მოგეცეს მასზე. დიდება უფალს. ადამიანის დაბადებაც ღმერთის ნებაა, ხოლო გაჩენიდან ის და მისი მიწიერი დამბადებლები სხვაა. დაბადებიდანვე (ჩასახვისთანავე) იქმნება ღმერთის მიერ ახალი სამყარო, ახალი პლანეტა, ახალი სხეული, რომელსაც სამყარო დანდათანობით მიეცემა>>>>>>>>>>>>ამის დანახვა სრულად მიეცემა დიდ პატრიარქებს, უფალს, წმინდანებს და ის გვაძლევს გაგებებს რაფერ ვიცხოვროთ, რომ არ შეუშალოთ ერთმანეთს სამყაროს დანახვა, შესვლასა და მოცემაში, ანუ სიხარულსა და ნეტარებაში. დიდება უფალს, მის საქმესა და სახელს. ამიტომ, ადამიანს სამყაროს მოცემაში ეძლევა გაგება მეორე ადამიანისა და ადამიანობისა, ხოლო სული სულს მხოლოდ შერწყმაში ხვდება. დიდება უფალს! გაიხარეთ! ამის დამალვის უფლება არავის არა აქვს და ესაა უფლის საქმეც მიწაზე, დიდება მის სახელს, გაიხარეთ!

რა თქვა ამ ადამიანბა გაუგებარი?ძაან მარტივად მოკლედ და გასაგებად იყო თქმული.

კი, ფეხს ეიდგამს ...

ძმაო ერმოლაოს, მინდა გავიგო საიდან უჩდება ასეთი აზრები ადამიანს, რომელიც შედგომია დიდ საქმეს უფლის უნარსა და გაგებაში შესვლას. წესით მარტო არ უნდა იყოთ ამ საქმეში, რადგან ხართ მოძღვარ-მორჩილის სრულ გაგებასა და ქცევაში. ანუ მარტო თქვენს აზრს არ წარმოადგენს თქმული და ამას სხვაგანაც ვისმენთ დედა ეკლესიისაგან. ან საერთოდ რატომაა ასეთი გაგება სხეულის გაგებაში, რაც ეხება ერთი ადამიანის მიერ მეორე ადამიანის სულთან დაახლოებას, რა გაგებითა და უფლებით წარმოებს ეს. საიდან ეს გაგება ან ვისა აქვს ამის უფლება. ყველა ადამიანი, რაც უფრო შეიცნობს თავს მით მეტი მზაობა გააჩნია უფლისა და ღმერთის გაგებაზე. რატომ და ვის მიერ შეიცვალა ეს გაგება და რა გაგებით? თქვენ ისე როგორც სხვა ღმერთის მიერ შექმნილია ხატად თვისა და ეს სრულებით არ ნიშნავს ჩვენი სულების დაახლოებას. სხვა საკითხია ღმერთის ცნებების წვდომა და გაგებებში დაახლოება. საიდან მოდის იმის გაგება, რომ უფალი უშვებს განსაცდელს ჩვენზე და გვცდის ჩვენ? უფალი თავად გვეუბნება ასე არ მოიქცეთ და ეს არ დაუშვათო. უფალმა აღთქმა მოახდინა ღმერთის მცნებებისა, სიტყვისა ჩვენზე და რა გაგებით უნდა მოგვივლინოს განსაცდელი, როცა უფლის აღიარება თავად ნიშნავს მისი საქმისა და ჩვენთვის მოცემული გაგებების შესრულებას. ამის იქით რატომ ვბურდავთ საქმესა და სიტყვას და რატომ ვქმნით გაურკვევლობებს. დიდება უფალს, მის საქმესა და სიტყვას. უფლის აღიარება არ არის საკმარისი, მისი სიტყვისა და საქმის აღიარებისა. ამის იქით თავად უფალი ხედავს ჩვენს ჩადენილ საქმეებს, ხოლო არის მარადიული სიცოცხლე და ხელთუპყრია ზეცისა და ჯოჯოხეთის კლიტენი. ნუთუ სიტყვის, აღთქმისა და ზეცის გაგება დაეკარგა ადამიანს და კიდევ უფრო გაუგებარს ვხდით მას? დიდება უფალს!