ყურაქედი მდებარეობს სოფელ პატარა თხილნარაში, სოფელ ხცისის ჩრდილოეთის ქედზე. ამჟამად აქ მხოლოდ ნასოფლარია. XVIII საუკუნეში ლეკიანობის გამო ეს სოფლები განადგურდა ხოლო XIX საუკუნის დასაწყისში აქ დასახლებულან ეთნიკური ოსები, XX საუკუნის 90-იან წლებში ეს სოფლებიც აყრილა.
ხცისის მონასტრებიდან ყორანქედის მონასტერი ყველაზე ადრინდელია, იგი VIII საუკუნეშია აგებული. ყურაქედის სახელწოდება ელია წინასწარმეტყველის ისტორიას უკავშირდება. ბიბლიიდან ცნობილია მისი წინასწარმეტყველება, რომ უფალი ქვეყანას უდიდესი გვალვით დასჯიდა. ელია ერთხანს ქერითის ხევში იმალებოდა და იქ ყორნები უზიდავდნენ საკვებს, ხოლო, როცა ხევი დაშრა, წავიდა სიდონის სარეფთაში და იქ ცხოვრობდა. ისიც ცნობილია, რომ ქარმელის მთაზე შედგა ბაალის და ელიას პაექრობა, სადაც ღმერთმა ელიას ცეცხლი გარდმოუვლინა, ხოლო, როცა ელიამ ამქვეყნიური მისია ამოწურა, იგი ცეცხლის ეტლით ამაღლდა ცად.
ყურაქედი სწორედ ელიას ბიბლიურ თავგადასავალთან არის დაკავშირებული. სავარაუდოდ მისი ადრინდელი სახელი იყო ყორანის ქედი იმის ხსოვნის აღსანიშნავად, რომ ელია წინასწარმეტყველს ყორნები ასაზრდოებდნენ.
შთამომავლობას რომ არ დაევიწყებინა ამ ადგილის სიწმინდე, აუგიათ წმიდა გიორგის სახელობის ტაძარი. 2008 წლამდე აქ მხოლოდ ძველი ტაძრის ნანგრევებიღა იყო შემორჩენილი, ეს არ უშლიდა სოფლის მოსახლეობას სალოცავად ევლო ეკლესიაში. ღვთისწყალობით გამოჩნდა ადამიანი, სოფელ ხცისის მკვიდრი მალხაზ ბერიძე, რომელმაც მროველ-ურბნელი მიტროპოლიტი იობის ლოცვა-კურთხევით ნანგრევების ადგილას ააშენა შედარებით მცირე ბაზილიკური ტიპის ეკლესია, სადაც ძველი ტაძრიდან შემორჩენილი ქვებია გამოყენებული, 2009 წლის ზაფხულში აქ გაიხსნა მამათა მონასტერი, ხოლო 2009 წლის 23 ნოემბერს (გიორგობას), მეუფე იობმა ტაძარი წმიდა გიორგის სახელზე აკურთხა. მონასტერი სქემიღუმენი სვიმეონის (ცაკაშვილი), ახლა უკვე მეუფე სვიმეონის წინამძღვრობის პერიოდში აღორძინდა. მონასტრის წინამძღვარია მღვდელომონაზონი ზაქარია (ბაქრაძე).
