თანამედროვეობა მრავალ ახალ სანახაობას გვთავაზობს და უკვე ვეღარც კი გაგვიგია ჩვენი დროის ადამიანებს, რა გზას დავადგეთ, რა ავირჩიოთ. თითქოს მოდას აყოლილები, ჩართულნი ვართ წუთისოფლის ორომტრიალში და ტოლს არავის ვუდებთ, რათა არავინ დაგვძრახოს და ძველმოდურობა არ მიგვაწერონ. ჩვენს შეხედულებებს უკვე საჯაროდ ვამჟღავნებთ და აღარავისი გვერიდება... სოციალურმა ქსელებმა თითოეული ადამიანის შინაგანი თუ გარეგნული სახე გამოააშკარავა. ისევ ჩვენი ნებით ვაკეთებთ ამას და ჩვენივე ნებით ჩვენს სულში ვახედებთ უცხო ადამიანებს. ყოველივე ეს უკვე ჩვევაშია გადაზრილი და თავს ვეღარ ვაღწევთ, შედეგად შინაგანი წყვდიადი გვეუფლება. საკუთარ ნაჭუჭში ჩაკეტილებმა ცოცხალი, ჯანსაღი და ლაღი ურთიერთობები წარსულს ჩავაბარეთ და ტექნიკის მონები გავხდით.

გვესაუბრება წმინდა ამბროსი აღმსარებლის სახელობის მამათა მონასტრის წინამძღვარი, ღვთისმეტყველების მაგისტრი, წმინდა ამბროსი აღმსარებლის სახელობის სულიერებისა და კულტურის ცენტრის ხელმძღვანელი, მღვდელ-მონაზონი ანდრია (სარია):
- ეკლესია ტექნოლოგიური განვითარების წინააღმდეგი არასდროს ყოფილა, მაგრამ სიფრთხილე აუცილებელი გარანტია ზომიერების შესანარჩუნებლად. დღეს, ფართოდ არის გავრცელებული "Facebook", "odnoklassniki", "twitter", "Viber" და "Skype", ხელს გვიწყობს ჩვენს ახლობლებს უცხოეთში დავუკავშირდეთ, მოვიკითხოთ, ადვილად მოვაგვაროთ საქმეები, მაგრამ ამ "სინამდვილემ" განმსჭვალა ჩვენი შინაგანი. გააუბრალოვა ურთიერთობა, გაგვიქრო მოკითხვისა და მონახულების სურვილი. გული გაგვიცივდა ცოცხალი, ცხოველი ურთიერთობისთვის. მხოლოდ ახლობლების მოკითხვით კი არ ვმშვიდდებით, უფრო შორსაც შეიძლება გავიჭრათ და ვთქვათ: სოციალური ქსელი გახდა ოჯახის დაგეგმარების, გაყრის, ფლირტის, ვნებების ცხრომის, მღვდელთან ადვილად "ურთიერთობის" საშუალება, ეკლესიამ რომ დაუშვას, ტაძარში არავინ მოვიდოდა და პირდაპირ ქსელიდან მოითხოვდნენ წესების შესრულებას. ოჯახში როდესაც ხდება კამათი, ადამიანი მაშინვე "ფრენდებში" ეძებს მაქებელ, საყვარელ ადამიანს და მასთან საუბრით "მშვიდდება". სწრაფი პროვოცირების საშუალებაც ხდება სოციალური ქსელი. დადებითთან ერთად უამრავი უარყოფითი აქვს. დრო ისე გარბის, შესაძლოა საქმეს საერთოდ არ მოკიდოს ადამიანმა ხელი და თავს იმით იმშვიდებს, რომ დღეს უამრავი სტუმარი ჰყავდა "Skype" -ის მეშვეობით სახლში.

სიზარმაცის, უძრაობის, უმოქმედობის მიზეზიც ხშირად ხდება ესა თუ ის საიტი. ჩვენ, სამწუხაროდ ვერ ვახერხებთ სწორად დროის გადანაწილებას, ჩვენ თვითონ უნდა ვმართოთ, თუმცა პირიქით გამოდის, მისით ჩვენი გრძნობები იმართება. სასულიერო პირების ჩართულობა ამ საქმეში დადებითია, საშუალება რომ მოგვცეს უფალმა მის შესახებ ჯოჯოხეთშიც კი ვიქადაგებთ. დღის გაზეთივითაა "Facebook", საჭირო აღარ არის ადამიანს რამე გამოკითხო, თავის თავზე სრულ ინფორმაციას გადმოსცემს. თერმომეტრს დაამსგავსეს გვერდი, უფრო სხვა ხასიათი მიიღო ინტერნეტ ქსელმა, ყოველ ადამიანს მიეცა ტრიბუნა, რაც შიგნით ძევს, ის გარეთ "გამოაძევოს" და თან თავი მოიწონოს. ჩვენი სული ამით არის დაკავებული და ახლობლებისთვის, ლოცვისთვის ან სიწმინდისთვის როდის მოვიცლით? ადამიანი რომ დაფიქრდეს, მიხვდება მშრალი ურთიერთობის ასპექტებს, სული კვდება ასეთი ურთიერთობით, თითქოს ცოცხალი გვამები დასეირნობენ ქუჩაში ტელეფონით ხელში, ყველა თავის "სტიქიაში" ერთობა. გამოსავალი ერთია, ადამიანი უნდა დაფიქრდეს, დაასვენოს ტვინი და მიმართოს უფალს თხოვნით, რომ გამოაფხიზლოს.