სვეტიცხოველი ყველა ჩვენთაგანის გულისცემაა

სვეტიცხოვლის ტაძარი ის ადგილია, სადაც იკურთხება პატრიარქი, იკურთხება მღვდელმთავარი, სადაც მეფეს მირონი ეცხება. სვეტიცხოველი მირონის ხარშვის ადგილია... უდიდესი სიწმინდეებით დავანებული, - მიამბობს სვეტიცხოვლის მოსაყდრე, არქიმანდრიტი სერაფიმე (ჭედია) - რამდენიმე წლის წინ, სვეტიცხოვლის 1000 წლისთავთან დაკავშირებით მოიხარშა მირონი. სულ მინდოდა დამენახა მირონის ხარშვის პროცესი. წაკითხული მქონდა, რომ მირონის მადლიანი სურნელით მთელი მცხეთა იყო გაჯერებულიო. მირონის ხარშვა აღდგომის მარხვაში, ვნების კვირაში სრულდება. დიდ ხუთშაბათს უწმინდესი მღვდელმთავრებთან ერთად აკურთხებს მირონს. მადლობა ღმერთს, თავად მომიწია ამ ყველაფრის შესრულება. საოცარი მადლი ვიგრძენი. ვერ აღვწერ ისეთი მადლი იგრძნობოდა მირონის ხარშვის დროს.

სვეტიცხოვლის წინამძღვარი უწმინდესია, მისი მოსაყდრე არის რომელიმე სასულიერო პირი, რომელსაც უწმინდესი აკურთხებს. ჩემამდე აქ მსახურობდნენ სხვადასხვა სასულიერო პირები. მათ შორის არქიმანდრიტი იოაკიმე, მეუფე ზენონი, მამა ილია, მამა ისააკი.

სვეტიცხოველში უამრავი სიწმინდეებია რომლის შესახებ ნაკლები ინფორმაცია გვაქვს. იატაკ ქვეშ ჩვენი წინაპრების, მეფეების, პატრიარქების, მღვდელმთავრების წმინდა ცხედრებია. მონახაზი გვაქვს თუ ვინ სად არის დაკრძალული, სრულად არ არის ცნობილი, ამას ბევრი მეცნიერული შრომა სჭირდება. მთავარი სიწმინდე კი უფლის კვართია, რომელიც მაცხოვრის ჯვარცმის შემდეგ ჩამობრძანდა და დაბრძანებულია სვეტიცხოველში.
სვეტიცხოველშია დაბრძანებული წმინდა ჯვარი გამოკვეთილად არის დიდ კიოტში ჩაბრძანებული. ჯვარში ცხოველსმყოფელი ჯვრის ნაწილია ჩაბრძანებული. სვეტიცხოველში სხვა უამრავი სიწმინდეებია...

-თქვენი გამორჩევა როგორ მოხდა სვეტიცხოვლის ტაძარში?

-უწმინდესმა დამიძახა, 13 სექტემბერს, საღამოს 12 საათი იყო. ლოცვის შემდეგ ჩემს სენაკში ავდიოდი და მითხრა, სვეტიცხოველში ვფიქრობ თქვენს დანიშვნასო. ამაზე ვერც ვიოცნებებდი. უწმინდესის ლოცვა- კურთხევით დავიწყე მონასტერში ცხოვრება. ჩემი ნებით რომ არ ვცხოვრობ გამიადვილდა აქ ცხოვრება. მთელი ცხოვრება ამას ვეძებდი და ეს ვიპოვე. ამას ვარ ჩაბღაუჭებული. უწმინდესის კურთევა ჩემთვის ღვთის ნებაა. ღვთის ნება კი უწმინდესით განცხადდა. ჩემი აქ ყოფნა მორჩილებაა და ვთვლი რომ ახლა მორჩილებაში ვარ. აქ წამოსვლა ჩემთვის კურთხევა იყო და ამ კურთხევით ვარ საძმოსთან ერთად.

-როგორია მონასტრის ტიპიკონი?

- გვაქვს ჩვენი ტიპიკონი. დილით ვდგებით 6 საათზე, ვწესრიგდებით და ცისკრის ლოცვისთვის ვემზადებით. ყოველდღე სამ საათზე ვიკრიბებით სვეტის ირგვლივ, ყველა ვტოვებთ მორჩილებას, ვდგავართ სვეტთან. მორიგე მღვდელ- მონაზონი პარაკლისს აღავლენს, დანარჩენები მოსახსენებლებს ვკითხულობთ. ტაძარი ზაფხულში 9 საათზე იხურება, ზამთარში 8 საათზე.გვაქვს მწუხრი, მორიგეობით მოძღვარი ატარებს ლოცვას და ყველანი ლოცვაზე ვდგავართ. გვაქვს სხვადასხვა მორჩილებები, ვის რა შეუძლია იმის მიხდვით. თუმცა, ძირითადად მაინც ტაძრის შიგნით არის ყურადღება მისაქცევი, ხალხს ვაქცევთ ყურადღებას. ტრაპეზი დღეში ორჯერ გვაქვს. დილით 11 საათზე და საღამოს 5 საათზე. საჭმელი თუ ვინმეს არ დააკმაყოფილებს შეუძლიათ დამატებით ჭამონ. სენაკები კეთილმოწყობილია და ყველანაირი პირობებია მონასტრული ცხოვრებისთვის მოწყობილი. მონასტრის წევრებს სვეტიცხოვლის ტაძარში აქვთ მორჩილება. სამი, ოთხი ბერი მაინც არის ტაძარში. უამრავი ბავშვი მოდის, მათ ასწავლიან როგორ მიეახლონ სიწმინდეს. დილიდან საღამომდე შრომატევადია. მონასტერი განცალკევებული უნდა იყოს. მაგრამ მონასტრის წევრები ვაქცევთ ყურადღებას სვეტიცხოვლის ტერიტრიას. საჭიროებაც გახდა ალბათ იმითვის,რომ უფრო ყურადღება მიგვექცია. მონასტრული გარემო უფრო ყურადრებას აქცევს ტაძარს. სვეტის მოვლა და ყურადღების მიქცევა ყველა ჩვენთაგანის ვალია, მაგრამ მონასტრული გარემო მაინც ყურადღებას აქცევს ამ კუთხით, რომ მოვლა-პატრონობა ჰქონდეს.

ჩემი აქ მოსვლის დღიდან სახურავი გაიწმინდა, ჟოლობები გაკეთდა, თუმცა ეს სულ საყურადღებოა, დრენაჟებია შესაცვლელი. ბევრი რამაა მოსაწესრიგებელი. ამას მარტო ჩვენ ვერ შევძლებთ, ეს არ არის მხოლოდ მონასტრის მოსავლელი ტაძარი. მცხეთას იუნესკო იცავს და სვეტიცხოველს მისი ყურადღება ნამდვილად აკლია. სვეტიცხოველი ყველა ჩვენთაგანის გულისცემაა.