გვესაუბრება წმინდა ექვთიმე ათონელის სახელობის საეკლესიო სამართლის ინსტიტუტის წევრი, იტრიის ღვთისმშობლის მამათა მონასტრის წინამძღვარი, სქემმღვდელმონაზონი საბა (ნატროშვილი):

პირადად მე, სულ რაღაც სამი წელია ბერი ვარ და ჩემი მცირე გამოცდილებიდან გამომდინარე, გეტყვით, რომ მხოლოდ თეორიულად, წიგნების საშუალებით, გამორიცხულია ადამიანმა შეიქმნას წარმოდგენა სამონასტრო ცხოვრებაზე. ბერობა უფრო ემპირიული, პირადი გამოცდილებით შემეცნებადი ცხოვრების წესია, თუმცა წარმატების მისაღწევად, ასევე აუცილებელია მუდმივი გონებრივი განვითარება და საღვთისმეტყველო ცოდნის გაღრმავება.. ამ გზაზე შეუძლებელია, განსაცდელი არ შეემთხვეს და შეცდომები არ დაუშვას მონაზონმა, მაგრამ იმისათვის, რათა მაქსიმალურად შევამციროთ მათი რაოდენობა და სული გავითავისუფლოთ ცოდვის ბორკილებისგან, აუცილებელია გვქონდეს აბსოლუტურად გულწრფელი დამოკიდებულება: ღვთისა, სულიერი მოძღვრისა და თანამცხოვრები ძმების მიმართ.... იცით, რომ აღკვეცის საიდუმლოს შესრულებისას, აღსაკვეცს ამ სიტყვებით განსწავლიან - "უწყოდე, ვითარმედ უფროისად ამიერითგან მოგიხდნენ უმეტესნი ღვაწლნი ბრძოლისანი. ხოლო უძლოს ვერარაი შენდა მომართ, უკეთუ ოდენ გპოვებდეს შენ შეზღუდვილად წინამძღვრისა მიმართ და მოძღვრისა შენისა ძლიერითა სარწმუნოებითა და სიყვარულითა, ყოველთა მიმართ მორჩილებითა და სიმდაბლითა და სიწრფოებითა" . შესაბამისად, ბერისთვის ეს გახლავთ უმოკლესი და მარტივი გზა ცხონებისაკენ. ასევე უმთავრესი წინაპირობა იმისათვის, რომ რაც შეიძლება ნაკლები სულიერი ტკივილის, დაცემისა და დანაკარგების ფონზე, ღვთისთვის სათნოდ წარმართოს საკუთარი ცხოვრება-მოღვაწეობა...