წმინდა ამბროსი მედიოლანელის სნეულება და ამქვეყნიდან გასვლა
როცა მისი აღსასრულის დღე მოახლოვდა, წმინდანმა წინასწარ ცნო ეს და უთხრა თავის მღვდელმსახურთ:
- მე მხოლოდ უფლის ბრწყინვალე აღდგომამდე დავრჩები თქვენთან!
"სნეულებამდე მცირე ხნით ადრე წმინდა ამბროსი 43-ე ფსალმუნს განმარტავდა, მე კი იქვე ვიჯექი და მის მიერ წარმოთქმულ სიტყვებს ვიწერდი, რადგან უძლურების გამო მას წერა აღარ შეეძლო. ანაზდად შევხედე და მისი თავის გარშემო ფარისებრი მოყვანილობის ცეცხლი დავინახე; ეს ცეცხლი თანდათან ტრიალით იკვრებოდა და ბოლოს მის ბაგეთა შორის შევიდა და გაუჩინარდა; მაშინ ამბროსის პირისახე თოვლივით გასპეტაკდა. ამ ხილვამ ისეთი თავზარი დამცა, რომ წერა ვეღარ შევძელი, მაგრამ მალე ამბროსის პირისახე ჩვეულებრივი გაუხდა. ამის შესახებ მე ღირსად პატივდებულ დიაკვან კასტულეს ვაუწყე, მან კი, თავადაც ღვთის მადლით შემოსილმა, ამიხსნა, - ეს სულიწმიდა გიხილავს, ზეგარდამოსული ჩვენს ეპისკოპოსზე ცეცხლის სახით, როგორც ოდესღაც უფლის წმინდა მოციქულებზე გადმოვიდაო".- წერს წმინდა ამბროსის ცხოვრების აღმწერი პავლინე ხუცესი.
სახელგანთქმულმა მხედართმთავარმა სტილიქონმა, როცა ამბროსის მძიმე სნეულების შესახებ შეიტყო, წამოიძახა:
- იტალია დაიღუპება, თუკი ეს მღვდელმთავარი მოგვიკვდა!
და მან მედიოლანის ყველაზე საპატიო მოქალაქენი წარგზავნა მომაკვდავ წმიდანთან თხოვნით, ევედრე უფალს გაგიხანგრძლივოს ამქვეყნიური სიცოცხლე ჩვენს სასიკეთოდო. ამბროსის ძალზე უყვარდა ეს მოქალაქენი, მაგრამ მათ მხურვალე თხოვნაზე ასე მიუგო:
- ისე როდი მიცხოვრია თქვენ შორის, რომ კიდევაც მრცხვენოდეს თქვენთან დარჩენა! მაგრამ მე სიკვდილისაც არ მეშინია, რამეთუ ყოვლად სახიერი უფალი გვივის!
იმ დროს, როცა წმინდა ამბროსი სასიკვდილო სარეცელზე იწვა, მისგან საკმაოდ მოშორებით, ოთახის კარებთან დიაკვნები კასტულე, პოლემიოსი, ვენესიოსი და ფელიქსი ისხდნენ. ისინი ჩურჩულით ესაუბრებოდნენ ერთმანეთს, რათა სნეული მღვდელმთავარი არ შეეწუხებინათ, ისე, რომ ძლივს ესმოდათ ერთმანეთისა. ხოლო მსჯელობდნენ მასზედ, თუ ვინ შეიძლებოდა მედიოლანის ეპისკოპოსი ყოფილიყო წმინდა ამბროსის შემდეგ; ამასთან მათ ხუცესი სიმპლიციანე ახსენეს. ანაზდად მათგან საკმაოდ მოშორებით მწოლიარე მღვდელმთავარმა ხმა აღიმაღლა და, თითქოს საუბარში მონაწილეობსო, სამგზის გაიმეორა:
- ის მოხუცია, მაგრამ კვლავაც მხნედ არის!
ავადმყოფობის ჟამს წმინდა ამბროსიმ ლოცვისას უფალი ჩვენი იესო ქრისტე იხილა, რომელიც სიყვარულით აღსავსე ღიმილით უახლოვდებოდა და თავის ღვთაებრივ პირისახესაც განუცხადებდა. ამის შესახებ მან იქვე მყოფ ლავდის ეპისკოპოსს, ბასიანეს აუწყა. როცა წმინდა ამბროსის სულის განტევების ჟამმაც მოაწია, მის სახლში ამ დროს სტუმრად მყოფმა ვერცელას ეპისკოპოსმა ჰონორატემ, რომელიც სახლის ზემოთა ნაწილში ისვენებდა, ზეგარდამო გახმიანბული სიტყვები გაიგონა:
- მალიად აღდეგ და იჩქარე ამბროსისთან, აწ ის სულს განუტევებსო!
ეს ხმა სამგზის განმეორდა, სანამ ეპისკოპოსი საჩქაროდ არ წამოდგა და წმინდა ზიარების ნაწილითურთ მომაკვდავთან არ ჩავიდა. წმინდა ამბროსიმ ილოცა, ეზიარა საუფლო ძღვენს და ბრყინვალე აღდგომის გამთენიის ხანს უფალს მიაბარა თავისი ნეტარი სული. ეს მოხდა 397 წლის 4 აპრილს, როცა წმინდანი 57 წლისა იყო. მისი ცხოვრების აღმწერი პავლინე ხუცესი გვაუწყებს, რომ იმ აღდგომის ღამით მონათლულმა მრავალმა ყრმამ ცხადად იხილა წმინდა ამბროსი ან კათედრაზე, ანდა ტაძარში მავალი; ისინი ხელით და შეძახილებით ანიშნებდნენ მშობლებს. გარდა ამისა, მრავალნი ირწმუნებოდნენ სამღვდელო მოდასეთა თუ ერისკაცთაგან, რომ გარდაცვლილის სხეულზე ზემოდან დადგრომილი მბრწყინავი ვარსკვლავი დაინახეს...
მისი წმინდა სხეული მედიოლანის დიდ ტაძარში დაკრძალეს. მსოფლიო მართლმადიდებელი ეკლესია წმინდა ამბროსი მედიოლანელის ხსენებას 7 დეკემბერს (ძვ. სტი¬ლით) დღესასწაულობს - მისი ეპისკოპოსად დადგინების დღეს.
ტროპარი: კანონად სარწმუნოებისა და ხატად სიმშუიდისა და მოძღურად მარხვისა გყო შენ ქრისტემან სამწყსოსა შენისათჳს ჭეშმარიტებით, ამისთუისცა მოიგე სიმდაბლითა სიმაღლე და სიგლახაკითა სიმდიდრე, წმიდაო მღვდელთმთავარო ამბროსი, ევედრე ქრისტესა ღმერთსა შეწყალებად სულთა ჩუენთათუის.
კონდაკი: საღმრთოჲთა შჯულისდებითა განბრწყინვებულმან წყუდიად ჰყვენ საცთურნი არიოზისნი, სიწმიდისა და მწყემსობისა მესაიდუმლეო ამბროსი, ხოლო საკუირველთ-მოქმედებ ძალითა სულისაითა, და ვნებათა პირად-პირადთა ცხადად მკურნალ ხარ, მამაო ღირსო, ევედრე ქრისტესა ღმერთსა ცხორებად სულთა ჩუენთა.
წმინდა ამბროსისთან დაკავშირებით ასევე შეგიძლიათ წაიკითხოთ სხვა სტატიები - გადადით ლინკზე.........