კვალად დამიდგნენ თვალწინა
წარსულთა დროთა გმირები.
ტანზე აესხათ აბჯარი
და უღიმოდათ პირები.
"ნუ სტირი, ნუო!" - მეძახდნენ,
რა მნახეს ანატირები:
"სრულდება, მალე იქნება
ღვთისაგან დანაპირები!"
შუაზე თამარი ედგათ,
ბრწყინვალე, როგორც ცისკარი.
გარს ერტყნენ ღვაწლით მოსილნი...
ბევრი მათგანი ვიცანი.
ყველასა ჰქონდა გულზედა
მოწამეობის ნიშანი.
"აღსდგება საქართველოვო!""
გმირთა სათქმელი ის არი.
ამ წარწერითვე ყველასა
ხელთ ეპყრა ოქროს ფიცარი.
ენა დამება, დავმუნჯდი,
ცხარე ცრემლი მდის, მჩქეფარე;
გულზე შიშ-კრძალვის მედება
ცეცხლი, მით ცქერით მგზნებარე...
"აღსდგება საქართველოვო!"
სთქვეს დინჯად, მწყობრად მიდიან;
მინდა ვეუბნო, ჩქარობენ,
თუ ღირსად არა მხდიდიან.
რად მემდურვიან, ნეტავი,
ჩემი რა ავი იციან?
თავს ვინუგეშებ ამ ფიქრით:
ნება არა აქვთ ღვთისგანა,
ალბათ იმიტომ აჩქარდნენ,
არ მესაუბრნენ დიდხანა.
ღმერთს შეგვავედრეთ! - მივძახდი, -
დაჩაგრულნი ვართ მტრისგანა!
უმწეო-უპატრონონი
შველას მოველით მისგანა!.."
როს ქვეყნად წყდება წამალი,
არაფერია ცისთანა!
გვიშველოს თავის შვილებსა!"
გახელებული ვყვიროდი.
გაჰქრა საამო ჩვენება
გამომეღვიძა... ვტიროდი.
- მთავარი
- ჩვენ შესახებ
- ეკლესია
- ქრისტიანული ცხოვრება
- რწმენა
- წმინდანები
- სხვადასხვა
- ახალი ამბები
- დიასახლისის გვერდი
- სწავლებანი
- ერისკაცობიდან მღვდლობამდე
- ქრისტიანული საიდუმლო
- ქრისტიანული სიმბოლიკა
- ცოდვა
- ისტორია
- ანგელოზები
- ამბიონი
- კითხვა-პასუხი
- ეს უნდა ვიცოდეთ
- ცრუ მოძღვრებები
- სხვა რელიგიები
- სხვადასხვა
- მკითხველის გვერდი
- ეპისტოლენი, ქადაგებები
- ნამდვილი ამბები
- სასწაულები
- წაუკითხეთ პატარებს
- ჩემი სოფელი
- ქართული გვარები
- ქართული ანბანი
- რელიგიურ-ფილოსოფიური ლექსიკონი
- წმინდა წერილი
- წიგნები
- ლოცვანი