"უფალო, საჭურველად მტერთა წყობასა მოგვეც ყოველთა ჯვარი შენი, რომლისგან ჰძრწის და ეშინის, რამეთუ ვერ იტვირთავს ხილვად ძლიერებასა მისსა" (აქებდითი, კვირიაკესა, ხმა 8).

უნებლიეთ თვით ეშმაკნიც კი აღიარებენ, რომ ჯვრის გარდასახვა "კრავს მათ, ცეცხლივით წვავს და შორს განდევნის" (იხ. "კვიპრიანესა და იუსტინას ცხოვრება" (ხსენება 8 ოქტომბერს); "ვარლაამისა და იოასაფის ცხოვრება" (ხსენება 19 ნოემბერს)).

ერთხელ ღირს მამას სვიმეონ მესვეტეს ნათელი ანგელოზის სახით ბრწყინვალე ეტლზე ამხედრებული ეშმაკი გამოეცხადა და უთხრა: "ისმინე, სვიმეონ! ღმერთმა გამომგზავნა შენთან, რათა ილიასავით ცად აღგიტაცო - შენ ეს დაიმსახურე". სვიმეონი ცალი ფეხით უკვე ეტლში იდგა, რომ, ჩვეულებისამებრ, პირჯვარი გარდაისახა და... ეშმაკი თვალის დახამხამებაში გაქრა.

პატიოსანი და ცხოველმყოფელი ჯვრის ულევმა, მიუწვდომელმა, ღვთიურმა ძალამ რომ არ დაგვტოვოს, ამისთვის ჯვარს მხოლოდ ჩვევის გამო, დაუდევრად კი არ უნდა გამოვისახავდეთ, როგორც ხშირად ვიქცევით, არამედ სრულიად უნდა ვაცნობიერებდეთ წმინდა ჯვრის ძალასა და მნიშვნელობას, ყოველთვის გვახსოვდეს, რომ იესო ქრისტემ ჯვარზე ვნებით გვიხსნა და პირჯვარი შიშით, სასოებითა და გულიდან მომავალი მტკიცე რწმენით გადავიწეროთ. "ჯვარი მარტო გარეგნულად კი არ უნდა გამოვისახოთ, - ამბობს წმინდა იოანე ოქროპირი, - არამედ ჯერ გონებაში უნდა გამოვატაროთ მთელი რწმენით... მთელი მისი ძალის, მთელი საქმის მოგონებით".