წმინდა მღვდელმთავარი ლუკა (ვოინო-იასენეცკი) განამხნევებდა კომუნისტების მიერ დაშინებულ ქრისტიანებს: "გახსოვდეთ მისი წმინდა სიტყვები: უღელი ჩემი ტკბილია, ტვირთი ჩემი - მსუბუქი. ყველა მორწმუნეს მოგიწოდებთ ქრისტე, აიღოთ მისი უღელი. ნუ გეშინიათ, წადით თამადად, ნუ გეშინიათ იმ შიშით, რომელსაც ეშმაკი მოგგვრით და ამ გზაზე წინ გეღობებათ. შეანერწყვეთ ეშმაკს, ქრისტეს სახელით ჯვარი გადასახეთ, აღაპყარით თვალნი ზეცად და იხილავთ თვით უფალ იესო ქრისტეს, რომელიც თქვენთან ერთად მოდის, გიმსუბუქებთ ტვირთსა და უღელს".

ტურუხანსკში გადასახლებულ წინდა ლუკას ღვთისგან ეუწყა, რომ მალე განთავისუფლდებოდა, მაგრამ კვირა კვირას მისდევდა და ღვთის პირობა არ სრულდებოდა. ერთხელაც ვეღარ გაუძლო ტაძარში მაცხოვრის ხატის წინ დამხობილმა და უფალზე დრტვინვა დაიწყო. უეცრად დაინახა, რომ ხატზე მაცხოვარმა პირი იბრუნა მისგან. მეუფე ლუკა კლიროსთან მივიდა. შეძრწუნებულმა მღვდელმთავარმა სამოციქულო გადაშალა, მისმა ტექსტმა ამხილა ის და კიდევ ერთხელ დაარწმუნა უფლის დაპირების სისწორეში. დაუბრუნდა მაცხოვრის ხატს და ნახა, რომ უფალი ისევ ძველებურად უცქერდა.