"ერთ ბერს წილად ხვდა ბედნიერება მოესმინა მამა სერაფიმეს მონაყოლი მისი აღტაცების შესახებ, რომელიც სამოთხის სავანეებში განიცადა. ბერმა ასე თქვა: "მე გეტყვი გლახაკ სერაფიმეზე. მე ვტკბებოდი ჩემი უფალი იესო ქრისტეს სიტყვით, როცა იგი ამბობს: "მამაჩემის სახლში ბევრი სავანეაო"; მე გლახაკი ამ სიტყვებზე შევჩერდი, იმ ზეციურ სავანეთა ხილვა ვინატრე და ვევედრებოდი ქრისტე მაცხოვარს, ეჩვენებინა ისინი ჩემთვის. ღმერთმა მომანიჭა ეს წყალობა. ამ სავანეებში ვიქმენ ატაცებული, ოღონდ ეს კი არ ვიცი სხეულიც თან მახლდა თუ უსხეულო ვიყავ. ღმერთმა უწყოს, ჩვენთვის ეს მიუწვდომელია. მაგრამ ვერ აღვწერ იმ ზეციურ ნეტარებას და სიტკბოებას, რაც იქ ვიგემე." მამა სერაფიმე დადუმდა. მან თავი დახარა, ხელს მკერდზე გულთან ახლოს ისვამდა. მისი სახე ისეთ შუქს გამოსცემდა, რომ კაცი თვალს ვერ გაუსწორებდა. შემდეგ კვლავ ამეტყველდა: "რომ იცოდე, რა სიხარული ელის მართალი კაცის სულს ზეცაში, გადაწყვეტდი, წარმავალ ცხოვრებაში აგეტანა ყოველგვარი მწუხარება, დევნა, ცილისწამება, ჩვენი კელია სავსე რომ ყოფილიყო ჭიებით და ამ ჭიებს ეღრღნათ ჩვენი სხეული მთელი ჩვენი წარმავალი ცხოვრების მანძილზე, ამაზე კი უნდა დავთანხმებულიყავით, ოღონდ ის ზეციური სიხარული არ მოგვაკლდეს. თუკი თვით წმინდა მოციქულმა პავლემ ვერ შეძლო აღეწერა ის ზეციური დიდება, სხვა ვინღა შეძლებს ზესთა სოფლის მშვენების გადმოცემას?"

მეორე ჩვენება კი ასეთი იყო: "მემამულე ქალბატონი იეროპკინა გადმოსცემს ბერთან ერთი საუბრიდან მიღებულ შთაბეჭდილებას: "წილად მერგო მისგან მომესმინა ნუგეშსაცემი მონათხრობი ცათა სასუფეველზე. არ შემიძლია ზუსტად გადმოგცეთ არც მისი სიტყვები და არც ის შთაბეჭდილებები, რაც მან მაშინ ჩემზე მოახდინა. მას სრულად უჩვეულო გამომეტყველება ჰქონდა, კანის შიგნიდან მადლმოსილი ნათელი ეღვრებოდა. თვალებში სიმშვიდე და რაღაც არამიწიერი აღტაცება ეხატა. უნდა ვიფიქროთ, რომ სულიერი მჭვრეტელობის შედეგად იმყოფებოდა ხილული სამყაროს გარეთ, წმინდა ზეციურ სავანეებში და გადმომცემდა, თუ რა ნეტარებით ტკბებოდნენ მართალნი. ყველაფერი არ დამამახსოვრდა, მაგრამ ვიცი, რა მითხრა მან სამი მღვდელმთავრის: ბასილი დიდის, გრიგოლ ღვთისმეტყველის და იოანე ოქროპირის შესახებ, თუ რა დიდებაში არიან ისინი იქ. დაწვრილებით და ცოცხლად აღწერა წმინდა თებრონეს და მრავალი სხვა წამებულის სილამაზე და ზეიმი. მსგავსი ცოცხალი მონათხრობი არავისგან მსმენია. მაგრამ ეჭვგარეშეა, მან მაშინ ყველაფერი არ მითხრა და ბოლოს დაამატა: ოჰ, ჩემო სიხარულო, იქ ისეთი ნეტარებაა, რომ გამოთქმა შეუძლებელია!"