* * *

სამაგალითო იყო წმინდა იოანეს მშობლებისადმი დამოკიდებულება: ერთხელ, დიდმარხვაში, წმინდა იოანე ძალზე ავად გახდა და ექიმები დაჟინებით სთხოვდნენ, ძალების შესანარჩუნებლად რძე დაელია. რაზეც მან უთხრა: მხოლოდ იმ შემთხვევაში დავლევ რძეს, თუ ამის ნებას დედაჩემი მომცემს და მაკურთხებსო და წერილი გაუგზავნა დედა თეოდორას მშობლიურ სოფელ სურში. უგზოობის გამო მისგან პასუხი გვიან მიიღეს, მაგრამ პასუხი ისეთი იყო როგორიც შეშვენოდა წმინდა იოანეს: მე ეკლესიის მამების მიერ დადგენილი მარხვის გახსნილების უფლება არა მაქვსო. სხვა დედა ალბათ, შვილის ჯანმრთელობისთვის მაშინვე დათანხმდებოდა, მაგრამ დედას ახსოვდა წმინდა წერილში ნათქვამი, - მართალი რწმენით ცხონდებაო. ექიმებმა პასუხი რომ გაიგეს, უთხრეს, რძის დაულევლად მოკვდებოდა. მათი წინასწარმეტყველება არ აცხადდა, წმინდა იოანე მალე გამოჯანმრთელდა.

* * *

ასეთი ამბავიც მომხდარა. ერთ ოთახში სამი სტუდენტი ცხოვრობდა. დიდმა ურწმუნოებამ მათ მკრეხელობა ჩაადენინა. ერთმა მათგანმა თავი მოიავადმყოფა და დანარჩენმა ორმა კი წმინდა იოანეს სთხოვა, მათთან მისულიყო და "ავადმყოფისთვის" ელოცა. წმინდა იოანე მივიდა და "ავადმყოფს" უთხრა: - ახლა მე შენ არ გჭირდები, მაგრამ მალე დაგჭირდებიო. შემდეგ მამა იოანემ ილოცა, ფული არ გამოართვა და წავიდა. "ავადმყოფს" წამოდგომა უნდოდა, მაგრამ ვეღარ შეძლო. მეგობრებმა დაიცადეს სამი დღე, მაგრამ სნეული ფეხზე ვეღარ წამოდგა. შეშინებულები მივიდნენ წმინდა იოანესთან და ატირებულებმა შენდობა სთხოვეს. წმინდა იოანემ აპატია მათ, ანუგეშა - თქვენი მეგობარი უკვე გამოჯანმრთელდაო. მართლაც, შინ დაბრუნებულებს "სნეული" გამოჯანმრთელებული დახვდათ. ამ ამბავმა ისინი რელიგიურები გახადა.

* * *
წმინდა იოანემ მრავალი ტაძარი და მონასტერი ააგო, მათ შორის რამდენიმე მილიონის ღირებულებისაც კი. ცოტა ეძინა, ცოტას ჭამდა, თავი მთლიანად მოყვასისთვის ჰქონდა მიძღვნილი, ყველას გვერდში ედგა, ლოცვით, ნუგეშით, მატერიალურად. ამიტომაც ერთს იტყოდა თუ არა, უამრავი შემომწირველი გამოჩნდებოდა და ტაძრებიც სასწაულებრივად შენდებოდა. იღუმენია ტაისია მონასტრის ასაშენებლად რომ აკურთხა, ორად ორი გრივნი გადასცა. დედა ტაისია საქმეს შეუდგა და გამოჩნდა ადგილი მონასტრის ასაშენებლად, გამოჩნდა ხალხიც, რომელთა შეწირულობით წმინდა სავანეც აშენდა.

წმინდა იოანემ ააგო, გააფართოვა არაერთი ეკლესია-მონასტერი, ეხმარებოდა ბევრ დედათა სავანეს, გზავნიდა იქ სამონაზვნეებს.
არა მარტო სამონაზვნეებს, უბრალო ერისკაცებსაც შეეწეოდა თავისი ლოცვით, ვისაც დაოჯახება სურდა, მის "ცხოვრებაში" ბევრ ამგვარ საგულისხმო მაგალითს წააწყდებით.

* * *
წმინდა იოანე ყოველდღე წირავდა. წირვის შემდეგ ავადმყოფების მოსანახულებლად მთელ პეტერბურგში დადიოდა. მის ეტლს შორიდან ცნობდნენ და უამრავი ადამიანი შემოერტყმებოდა ხოლმე კურთხევის ასაღებად.

უამრავი ადამიანი განკურნა წმინდა იოანემ ლოცვით. ხშირად დეპეშით სთხოვდნენ ლოცვას. ისიც საპასუხო დეპეშით შეატყობინებდა, რომ მათთვის ლოცულობდა და სნეულები იკურნებოდნენ. ხშირად ეს კურნება უსწრებდა წმინდა იოანეს დეპეშას. ანუ სწორედ მაშინ იკურნებოდნენ, როცა, სავარაუდოდ, წმინდა იოანეს დეპეშა უნდა მიეღო. ხოლო როცა შინ აკითხავდა ავადმყოფებს, იცოდა, სრულიად უცნობ ოჯახში სნეული რომელ ოთახში იწვა. ავადმყოფი კი შეიძლება ყოფილიყო - ქალი, კაცი, ბავშვი, მოხუცი, სამღვდელო პირი თუ დიდებული. დიდი ძალა ჰქონდა წმინდა იოანეს ლოცვას, მის კურთხევას.

გასაოცარი იყო მისი დაფარულმცოდნეობის მადლიც. ერთხელ ცენტრალური რუსეთიდან წმინდა იოანესთან კრონშტადტში ვაჭარი ჩამოვიდა და წმინდა ანდრიას ტაძარში მის ლიტურგიას დაესწრო. წირვის ბოლოს, ჯვარზე მთხვევისას, წმინდა იოანეს გვერდით იდგნენ მორჩილები, რომლებსაც ხელთ სინები ეჭირათ, სადაც შეწირულობას ტოვებდნენ. წმინდა იოანემ მთელი ეს მოგროვებული ფული ამ ვაჭარს გადასცა. ვაჭარმა უთხრა, რომ მდიდარი იყო და აქეთ სხვებს აძლევდა ფულს. წმინდა იოანემ გაუმეორა:

- აიღე, აიღე, გამოგადგება.

მართლაც, შინ დაბრუნებულ ვაჭარს საქონლით სავსე საწყობები დამწვარი დახვდა და წმინდა იოანეს მიცემული ფულიღა იყო მისი ერთადერთი საარსებო წყარო.

* * *
ბრესტ-ლიტოვსკელ მცხოვრებ ვლადიმირ ევლამოპიევს ექვსი წლის ბავშვი უკვდებოდა. შეიტყვეს, რომ წმინდა იოანე სადღაც მატარებლით მიემგზავრებოდა და მათ სადგურზე შეჩერდებოდა. დედამ გადაწყვიტა, სადგურზე მისულიყო და წმინდა იოანესთვის დახმარება ეთხოვა. მაგრამ, მიუხედავად დიდი თხოვნისა, ქმარმა არ გაუშვა, უთხრა, გადაგთელავენო და მამა იოანეს სანახავად თვითონ წავიდა. მატარებელი ბაქანზე ჩამოდგა. წმინდა იოანე გადმოვიდა მატარებლიდან, მომაკვდავი ბავშვის მამას მიუახლოვდა და უთხრა: - ცოლი რატომ არ წამოიყვანე, ის ხომ ძალზე გეხვეწებოდაო.

მოულოდნელობისგან კაცი დაიბნა, ხმა ვერ ამოიღო. წმინდა იოანემ დატუქსვის მერე გაამხნევა იგი:

- კარგი, არაფერია, წადი შინ, შენი შვილი ჯანმრთელია.

მართლაც, შინ მისულ კაცს შვილი საღ-სალამათი დახვდა.

* * *
ბავშვებთან მყოფი მამა იოანეს ყურება შეგძრავდათ... თითქოს უფრო კეთილი და ნათელი ხდებოდა, იტყოდა ხოლმე, - ბავშვებთან თავს ბავშვად ვგრძნობო.

ბავშვის სული ხომ თავისნაირი სიწმინდისკენ მიისწრაფვის, ამიტომაც იზიდავდათ იგი პატარებს და ეკონებოდნენ.

- ბავშვებთან მიმიყვანეთ! - ამბობდა ხოლმე ნებისმიერ ქალაქში სტუმრობისას და მართლაც ყველგან სტუმრობდა - თავშესაფრებში, სასწავლებლებსა და გიმნაზიებში. ბავშვები მას ელოდნენ. ერთი 5 წლის პაწია კითხულობდა: - ჩვენთან წმინდანი მოვა? უნდა გენახათ, რა სიხარულს აფრქვევდნენ ბავშვების თვალები, როდესაც მოძღვარი მათთან შედიოდა და ყრმათათვის გასაგებ სიტყვებს ეუბნებოდა, წარუშლელ კვალს რომ ტოვებდნენ ამ პატარა ადამიანებში.

ბავშვების მიმართ ალერსიანი მამა იოანე ავადმყოფებს ძალიან თბილად ეპყრობოდა. ერთხელ, როდესაც კიევში ლევაშევსკის პანსიონს სტუმრობდა, ერთი პატარა, სნეული გოგონასაკენ მიუთითეს, მძიმე ტიფი რომ გადაეტანა. შედეგად ყურის ძირში მუწუკი ამოსვლოდა, რომელიც ამოეკვეთათ.
ავადმყოფს სწრაფად მიუახლოვდა, მის საწოლთან მუხლი მოიყარა, პატარა ტანჯულს თავზე სახე მიადო, მხურვალედ მიუალერსა, ეამბორა, წასჩურჩულა: - პაწიავ, გტკივა? ტანჯულო ჩემო...

სიჩუმემ დაისადგურა. იქნებ, ვინმეს ცალკეული სიტყვებიც გაერჩია, მაგრამ შეუძლებელია მისი ხმის ტემბრისა და ტონის გადმოცემა, იმის გაცოცხლება, თუ როგორ ენაცვლებოდა ერთმანეთს სულისშემძვრელი ალერსი და მგზნებარე სიბრალული, მოძღვრის სიყვარულით აღვსილ სულს რომ აღმოხდა მაშინ...
* * *
წმინდა იოანეს ღვთისაგან ჰქონდა ხელმწიფება სიცოცხლეშივე შორ მანძილზე გამოცხადებისა.

მთავარეპისკოპოსი სერგი მისიონერი გახლდათ და ალთაელ წარმართებში ქრისტიანობას ავრცელებდა. ის ჰყვებოდა, რომ ერთი ალთაელი ქალი მძიმედ გახდა ავად. მისმა ახლობლებმა დეპეშა გაუგზავნეს წმინდა იოანეს და ავადმყოფის განკურნებისთვის ლოცვა სთხოვეს. ამის მერე ქალი ჰყვებოდა, რომ მას გამოეცხადა მიტროსანი მღვდელი, რომელმაც იგი აკურთხა. რის შემდეგაც ავადმყოფი გამოჯანმრთელდა.

ხერსონის გუბერნიაში, ლუთერანების ოჯახში რვა წლის გოგონა დიფტერიით ავად გახდა და ძალზე მძიმე მდგომარეობაში იყო. სასოწარკვეთილმა მშობლებმა მართლმადიდებლების რჩევით წმინდა იოანეს დეპეშა გაუგზავნეს, დილით საპასუხო დეპეშა მიიღეს: "ყველაფერს გავაკეთებ, რასაც შევძლებ". დილით გოგონას გაეღვიძა და თქვა, რომ მის, საწოლთან, მღვდელი მივიდა და უთხრა, რომ გამოჯანმრთელდებოდა. როცა ნაცნობებმა წმინდა იოანეს სურათი აჩვენეს, გოგონამ წამოიძახა, დიახ, ეს იყოო. მართლაც, გოგონა მალე გამოჯანმრთელდა.

ბევრი ამგვარი ამბავია მოთხრობილი წმინდა იოანეს ცხოვრებაში და რწმენით აღავსებს ქრისტიანთა გულებს.

ჰყვებიან ისეთ ამბებსაც, როცა წმინდა იოანეს ლოცვით მკვდარი გაცოცხლებულა.

ერთ ქალბატონს, რომელიც მეოთხე ბავშვზე იყო ორსულად, უეცრად სიცხემ აუწია. პიროგოვის კლინიკიდან საუკეთესო ექიმები მოუყვანეს. მოიწვიეს პროფესორების კონსილიუმი. ქალს ნაყოფი მკვდარი ჰყავდა მუცელში და სეფსისი განუვითარდა. სასწრაფოდ, საკეისრო კვეთით, მკვდარი ნაყოფი უნდა ამოეყვანათ. ახლობლებმა ქალის გაჭრის ნებართვა ჯერ არ მისცეს და წმინდა იოანეს უდეპეშეს, დახმარება სთხოვეს. წმინდა იოანემ შეატყობინა, რომ სასწრაფოდ ჩამოვიდოდა მათთან მოსკოვში. მეორე დღეს ჩამოვიდა წმინდა იოანე. "სადა წევს ლიზა?" - ჰკითხა ქალის ახლობლებს. შევიდა მომაკვდავთან ოთახში, კარი მიიხურა. გავიდა ლამის ერთი საათი და წმინდა იოანე ოთახიდან გამოვიდა, აღელვებული, დიდებული, ერთიანად ოფლში ცურავდა.

- ღმერთმა სასწაულის მოხდენა ინება! - თქვა მან, - მან ინება და მკვდარი ნაყოფი მკვდრეთით აღადგინა, ლიზა ბიჭს გააჩენს.

წმინდა იოანეს წასვლის მერე საოპერაციოდ მოსულ ექიმებს ქალი ჯანმრთელი დახვდათ, 36,8 გრადუსი ტემპერატურით, და კიდევ, ნაყოფი ცოცხალი იყო, ბავშვი მოძრაობდა. იმავე ღამეს ლიზამ სრულიად ჯანმრთელი ბიჭი გააჩინა...

* * *
წმინდა იოანე მრავალგზის უნახავთ ლოცვისას ღვთაებრივი ცეცხლით გარემოცული. მას ჰქონდა მადლი წინასწარმეტყველებისა. მისი ლოცვით ქოლერის ეპიდემიაც კი შეწყვეტილა. მას ჰქონდა მადლი უსხეულო ძალთა ხედვისა.

ერთხელ წმინდა იოანე კრონშტადტელი პეტერბურგის ქუჩებში კარეტით მიდიოდა. დაინახა, მიცვალებულს ათიოდე კაცი მიასვენებდა. წმინდანს სახე შეეცვალა, აღელდა, ლოცვა და პირჯვრის გამოსახვა დაიწყო. შემდეგ თავის მორჩილს უთხრა: - აი, რა საშინელია მემთვრალის სიკვდილი. იცნობდით მას, მამაო? - ჰკითხა მორჩილმა. ისევე არ ვიცნობდი, როგორც შენ, - მიუგო წმინდა იოანემ, - მაგრამ მე ვხედავ ეშმაკებს, რომლებიც ხარობენ მემთვრალის სულის დაღუპვით.

დასასრული იხილეთ შემდეგ გვერდზე