წმინდა იოანე V საუკუნის შუა წლებში დაიბადა ეგვიპტის ქალაქ თებეში და ძალზე კეთილშობილი და მდიდარი ოჯახის შვილი გახლდათ. ბერად თავად მონაზონმა პაპამ აღკვეცა, რის შემდეგაც იერუსალიმს მიაშურა, მაგრამ რადგან მონოფიზიტთა შორის იზრდებოდა და არც ქალკედონის მეოთხე მსოფლიო კრებას აღიარებდა, ღვთიურმა ძალამ ქრისტეს საფლავის მოსალოცად არ შეუშვა, მომდევნო ღამეს კი ხმა ესმა:

- ერეტიკოსნი უფლის ცხოველმყოფელ ჯვართან მიმთხვევის ღირსნი არ არიან!

გამოღვიძებულმა ტაძრისკენ ისწრაფა, რომ შეენანა, წმინდა ადგილთა მოლოცვის შემდგომ კი რამდენიმეგზის დაუბრუნდა ეგვიპტეს და სულიერი მოძღვრისგან პალესტინაში დარჩენის კურთხევაც მიიღო.

წმინდა მიწაზე, მთებში, ქოზიბად წოდებულ, თითქმის მიუვალ ადგილას მცირე ქვაბული იპოვა და იქ დასახლდა.

ნეტარი მამა ოდენ ველური ხილით და მცენარეებით საზრდოობდა და კაცთაგან არავის ენახვებოდა, მაგრამ უფალმა მისი ღვაწლის გაცხადება ისურვა.

ერთხელ სახელგანთქმულ მოღვაწეს, ანანიას, განსამრთელებლად ერთი ბოროტი სულით შეპყრობილი ყმაწვილი მიუყვანეს, ამ უკანასკნელმა კი სნეული მაშინვე იოანეს გაუგზავნა.

კარგა ხნის ძიების შემდგომ ყმაწვილის მშობლებმა ძლივს მიაგნეს მის სამყოფელს და შეწევნა სთხოვეს.

იოანემ, განჭვრიტა რა ამაში ღვთის ნება, უარი არ უთხრა და რადგან საკუთარ თავს უღირსად მიიჩნევდა, უფალს სთხოვა, ბოროტი ანანიას სახელით განედევნა.

ის დღე იყო და მისკენ აუარება ხალხი დაიძრა შეწევნისა თუ კურნების მისაღებად.

გარკვეული ხნის შემდგომ, მისი ნების საწინააღმდეგოდ, იოანეს კესარიის ეპისკოპოსად დაასხეს ხელი, თუმცა, ამგვარმა ცხოვრებამ ძლიერ შეაწუხა მისი განმარტოების მოყვარე სული, მღვდელმთავრობაზე უარი თქვა და თავის ქვაბულს დაუბრუნდა, თუმცა, ძველი და სანატრელი მყუდროება ვერც იქ პოვა: - სადაც უნდა წასულიყო, ყველგან უამრავი ხალხი დასდევდა უკან.

ღირსმა მამამ ღრმა სიბერემდე იცოცხლა და მშვიდობით შეჰვედრა სული უფალს.