ერთხელ წმინდა იოანემ, ალექსანდრიის პატრიარქმა, ორი მღვდელი განაყენა მღვდლობიდან. პირველმა სიმდაბლით დაითმინა სასჯელი, მეორე კი განრისხდა. წმინდა იოანეს სურდა, თავისთან ეხმო იგი და დაეცხრო მისი მრისხანება, მაგრამ განზრახვა რატომღაც გადაავიწყდა. და აი, ერთ დღეს, წირვაზე, როცა წაიკითხეს სახარების ის ადგილი, სადაც უფალი გვასწავლის, ჯერ ძმას უნდა შევურიგდეთ და მერეღა შევწიროთ მსხვერპლი ღმერთსო, პატრიარქი შემოსილი გამოვიდა საკურთხევლიდან, მიეახლა მასზე გამწყრალ მღვდელს, მუხლებში ჩაუვარდა და შენდობა სთხოვა. განყენებულს გული შეემუსრა, მუხლი მოეკვეთა, დაეცა პატრიარქის წინ, სინანულით ატირდა და შემდგომში მისი ერთგული შვილი შეიქმნა.