ფრიგიაში ცხოვრობდა ერთი ძალზე უმოწყალო და სასტიკი კაცი, პეტრე-მეზვერე. ქალაქელმა გლახაკმა, რომელიც მეგობარს პეტრეს გულქვაობაზე ესაუბრებოდა, ტრაბახი დაიწყო, - მას მოწყალებას გავაცემინებო. ატყდა კამათი და დანაძლევდნენ. გლახაკი პეტრეს სახლთან გაჩერდა და როცა მან პურით დატვირთული ჯორი გამოიყვანა, მოწყალება სთხოვა. პეტრემ თანაგრძნობა არ იცოდა და როდესაც გლახაკმა თავი შეაბეზრა და ქვა ვერ ნახა, ერთი პური ამოიღო და ესროლა. გლახაკმა პური აიღო, მადლობა უთხრა და წავიდა. მალე პეტრეს მძიმე სნეულება შეეყარა. წარდგა ღვთის სამსჯავროს წინაშე. ანგელოზები მის კეთილ საქმეებზე საუბრობდნენ და ვერაფერს პოულობდნენ იმ თეთრი პურის გარდა, რომელიც მან თავისდა უნებურად გასცა. უთხრეს: "წადი, პეტრე, და კიდევ რამე კეთილ საქმეს შემატე. თორემ ეშმაკები წაგიყვანენ და საშინელ სატანჯველს მიგცემენო".