წმინდა პელაგია ნათლისღების შემდეგ სრულიად შეიცვალა. ქრისტეს რწმენით განათებულმა ახალმა ნერგმა უფლის ეკლესიისამ აღარ ინება ძველი დიდებული ჩასაცმელი და ძვირფასეულობა და ყოველივე ეპისკოპოსს გადასცა, რომელმაც გაყიდა და გლახაკებს დაურიგა. პელაგიამ ჩაიცვა დაკონკილი სამოსი, დაუტევა ეს სოფელი და უდაბნოში განვიდა. ის, ვინც იყო ამაყი, თავნება, მრავლისმეტყველი, გახდა თავმდაბალი, უბრალო და დღედაღამ ღვთის მადიდებელი.

- მამა პაისი ათონელი ბრძანებს: წმინდა ნათლისღებით ჩვენს სულში შემოდის მადლი ქრისტესი და ეს ნიჭი ყველასთვის ერთია. მაგრამ ვფიქრობთ, რომ ღმერთმა ზოგიერთ წმინდანს მეტი მადლი მისცა, - რაც შეცდომაა. ქრისტეს ყველა შვილი ერთნაირად უყვარს, მაგრამ ყველას არა აქვს ერთნაირი კეთილმოკრძალება. თუ კაცი კეთილმოკრძალეა და სწამს, რომ ნათლისღებით მიღებული ქრისტეს მადლი ჩვენს სულში იმყოფება, იმდაბლებს საკუთარ ნებას, განიწმინდავს თავს, რათა მადლმა იმოქმედოს. ჩვენ კი ვფიქრობთ, რომ მას ღმერთმა მეტი მადლი მისცა. ჭეშმარიტება კი ისაა, რომ ამ სულმა მეტად შეიყვარა ქრისტე და თავისი სიმდაბლით ნება მისცა, იმოქმედოს მასში და მისი სულისთვის. ჩვენ არაფრით ჩამოვუვარდებით წმინდა მოციქულებს. მათ ხორციელად გვერდით ჰყავდათ უფალი, რომელიც მათ ეხმარებოდა. ჩვენს სულებშიც სიყრმის ასაკიდანვე, წმინდა ნათლისღების მადლით, იმყოფება უფალი. საჭიროა სული გავითავისუფლოთ ვნებებისგან და მივცეთ მადლს მოქმედების საშუალება. როცა სული საბოლოოდ განიწმინდება სურვილებისგან და სრულიად დამდაბლდება, მაშინ ქრისტეს მადლიც მოიხილავს და ქრისტეს ყველა დაპირება ასრულდება.