ღვთის ეს რჩეული მეცხრე საუკუნეში იღვწოდა და ჭაბუკობაშივე აღიტრფო წარუვალი დიდებით, - წუთისოფელს განერიდა და პელოპონესზე, ერთ მიუვალ და უკაცურ ადგილას განმარტოვდა.

ლაკედემონელებმა (სპარტელებმა), როგორც კი მისი ქველი ცხოვრების ამბავი შეიტყვეს, მაშინვე სთხოვეს, მათი სულიერი მწყემსობა ეტვირთა.

ნეტარი თეოკლიტე აღსაყდრებისთანავე ამ ქალაქის მკვიდრთ მოსიყვარულე და მზრუნველ მამად ექცა, ამასთან, იმდროინდელ საეკლესიო ცხოვრებაშიც აქტიურად მონაწილეობდა, - დევნილ პატრიარქს, - წმინდა ეგნატეს (ხსენება 23 ოქტომბერს) მიემხრო, რის შემდგომაც თავადაც დევნილად იქცა.

მისი გარდაცვალების ზუსტი დრო და ადგილი, სამწუხაროდ, უცნობია, - დაახლოებით, 870 წელს განვიდა ამქვეყნიდან.