უგანათლებულეს და ძალზე წიგნიერ სვიმეონს თვით იმპერატორის მრჩევლად და კანცელარიის თავკაცად უხმეს, რაც იმხანად უმაღლესი თანამდებობა გახლდათ მეფის კარზე.
როდესაც არაბთა ფლოტმა კუნძული კრეტა დაიპყრო, მოწინააღმდეგესთან მოსალაპარაკებლად მხედართმთავართან ერთად წმინდა სვიმეონიც წარგზავნა ლეონმა, რასაც, როგორც მოსალოდნელი იყო, ბწყინვალედ გაართვა თავი, მადლიერი იმპერატორი კი დაეკითხა, თუ რისი მიღება სურდა.
სვიმეონი ჯერ ხელზე ეამბორა ლეონს, შემდეგ კი სთხოვა, თანამდებობიდან წასვლის ნება მიეცა, რომ ანგელოზებრივ ცხოვრებას შესდგომოდა, ასე რომ სწყუროდა.
დაღონებულმა იმპერატორმა, რომელმაც ესოდენ გონიერი მრჩევლის წასვლა უდიდეს დანაკარგად მიაჩნდა, თხოვნაზე უარი ვერ უთხრა და სთხოვა, მისი სულის საოხად ელოცა.
წარმავალ საზრუნავთაგან გათავისუფლებული სვიმეონი კი მაშინვე შეუდგა საიმდროოდ სხვადასხვა ხელნაწერებსა და დოკუმენტებში განბნეული წმინდანთა ცხოვრებანის შედგენას.
ხშირად ამ ჯერაც დაუმუშავებელ წყაროთა ენა იმჟამინდელ ბიზანტიელთა დახვეწილ გემოვნებას არც შეესაბამებოდა, სვიმეონმა კი დაუღალავი შრომის შედეგად რუდუნებით შეკრიბა და დააბუშავა 146-ზე მეტი წმინდანის ცხოვრება, დღევანდელ სვინაქსარებს შეუფასებელ საფუძვლად რომ ექცათ. სწორედ ამ მიზეზით შეერქვა ღირს მამას მეტაფრასი, ანუ მთხრობელი.
სწორედ მან შეძლო ბასილი დიდისა და მაკარი მეგვიპტელის ასკეტურ ტრაქტატთა ადაპტაცია, იგია ავტორი უზარმაზარი "ქრონიკისა" და უამრავი სამეცნიერო ნაშრომისა, უდიდესი სამსახური რომ გაუწიეს მართლმადიდებელ ეკლესიას.
გადმოცემის მოწმობით, ერთხელ, იმპერატორ ბასილი მეორესთან ვიზიტისას სვიმეონმა ერთ-ერთი წმინდანის ცხოვრება წაიკითხა. ხელმწიფეს ის ადგილი, სადაც ეწერა: - მეფობა ლეონთან ერთად დასრულდაო, არ მოეწონა და სვიმეონს ხელნაწერის დაწვა მოსთხოვა.
ღირსი მამა 987 წელს, მონასტრის წიაღში აღესრულა. 
