ღირსი ლონგინოზი XIII-XIV საუკუნეებში ცხოვრობდა და სახელი გაითქვა მორჩილებით და დიდი სიწმინდით. ის გულს ბოროტი გულისთქმებისგან ისე გულმოდგინედ იცავდა, როგორც მონასტრის კარებს, ასრულებდა რა მეკარის მოვალეობას. ის, რომ იგი იყო მეკარე ტაძრისა, რომელიც ზეცის მიწიერი ანარეკლია, მისთვის საბაბი გახდა მიწიერი მზერა ღვთის სასუფევლის კარიბჭისკენ მიეპყრო. ის ხშირად ფიქრობდა მაცხოვრის სიტყვებზე: "მე ვარ კარი" (იოან. 10.9) და იგი მიხვდა, რომ ვერავინ შეძლებს ღვთის სასუფეველში შესვლას, თუ ამ ცხოვრებაში სულიწმიდის მადლით არ შეუერთდება უფალ იესოს. წმინდა ლონგინოზმა ღვთისაგან დაფარულმცოდნელობისა და გულისთქმათა გარჩევის მადლი მიიღო. ის ხედავდა მათ გულებს, ვინც მონასტერში შედიოდა და გამოდიოდა, ზოგს ქველმოქმედებისთვის წააქეზებდა, სხვებში სინანულსა და აღსარების თქმის სურვილს აღძრავდა. წმინდა ლონგინოზი ღრმად მოხუცებული გარდაიცვალა და მისი წმინდა ნაწილები შორეულ მღვიმეებში განისვენებს.