წმინდა ელეაზარი ქალაქ კოზელსკში დაიბადა ვაჭარ სევრიუკინის ოჯახში. სიყმაწვილეშივე გაუჩნდა ბერობის სურვილი, მშობლებისგან კურთხევა აიღო და თეთრი ზღვის პირას მდებარე სოლოვეცკის მონასტერს მიაშურა. იღუმენმა წმინდა ირინარქმა (ხს.17 ივლისს) ის მონაზვნად აღკვეცა. ღირს ელეაზარს ხეზე კვეთის გასაოცარი ნიჭი გამოაჩნდა და ფერისცვალების ტაძრის შემკობაში მონაწილეობდა. მაგრამ ის განმარტოებისკენ ისწრაფოდა. იღუმენისგან კურთხევა აიღო და 1612 წელს კუნძულ ანზერზე გადასახლდა. ლამის მთელი წელი კუნძული ყინულით იყო გარემოცული. ამგვარ მკაცრ პირობებში დაიწყო მან მოღვაწეობა. ბორცვის თავზე პატარა სკიტი ააგო, რომლის გარშემოც მალე ოცი განდეგილი დასახლდა, რომლებიც ერთმანეთისგან კილომეტრით იყვნენ დაშორებულნი. განდეგილები ერთმანეთს მხოლოდ კვირაობით და დღესასწაულებზე ხვდებოდნენ საღმრთო ლიტურგიაზე. ღირსმა ელეაზარმა ღვთის სასურველი მოღვაწეობით განუწყვეტელი მადლმოსილი გულშემუსვრილება და ცრემლის ღვრის ნიჭი მოიპოვა.

ერთხელ, ზამთრისა თუ ზაფხულის ღამეს, თავისი კელიის წინ გამოვიდა, შეხედა ანზერის სკიტის გარშემო სილამაზესა და მყუდროებას, გულშემუსვრილებისგან ცრემლი მოერია და მისი საღმრთო სიყვარულით ავსებული გულიდან ლოცვამ ამოხეთქა:
"ჰოი, უფალო, რარიგად მშვენიერია შენი ქმნილება! მე, მატლმა, შეურაცხმა, როგორ აღმოვთქვა მადლიერება იმ დიდი წყალობისთვის, ჩემდამი რომ გაიღე?"

ღირსი ელეაზარის ლოცვის ძალით განიპო ცანი და მის სულიერ თვალთ წარმოუდგნენ გუნდნი და გუნდნი ნათელშემოსილ ანგელოზთა. ისინი საოცარი ჰანგით აღავლენდნენ საგალობელს: "დიდება მაღალთა შინა ღმერთსა, ქვეყანასა ზედა მშვიდობა და კაცთა შორის სათნოება!" უხილავმა ხმამ უთხრა ელეაზარს: "და შენც, ელეაზარ, ამ სიტყვებით მად¬ლობდე შემოქმედს და მაცხოვარს!"

სხვა დროს კი ღირს ელეაზარს თვით უფალი ჩვენი იესო ქრისტე გამოეცხადა და თავისი ხატის დახატვა უბრძანა. ეს ხატი შემდგომში წმინდა ელეაზარის საფლავზე დაასვენეს და მისგან მრავალი სასწაული აღესრულა.

ღრმად მოხუცებული ღირსი ელეაზარი 1656 წლის 13 იანვარს გარდაიცვალა.

ხატის წყარო

* * *
მოწამენი ათანასე, პახუმი და პაპირინესი

ბერძნულ სვინაქსარში ამავე დღესაა ხსენება მოწამისა ათანასესი; მოწამეთა - პახუმისა და პაპირინესი.