აბბა სერიდი წარმოშობით ბერძენი (ან ასური), V საუკუნის ბოლოს პალესტინაში ცხოვრობდა. ის მონაზვნად აღიკვეცა და წმინდა ილარიონის სამშობლოში, ღაზიდან სამხრეთით რამდენიმე კილომეტრში, თაბატაში დააარსა მონასტერი. დიდხანს ის ამ სავანის იღუმენი იყო. მონასტერი კინოვიური გახლდათ, მაგრამ იმ დროის ჩვეულებების თანახმად, ზოგიერთი, სულიერ ბრძოლაში გამოცდილი ძმა, მონასტრიდან მოშორებით, ან სულაც სავანის ტერიტორიაზე დაეყუდებოდნენ და სულიერად აძლიერებდნენ ძმებს თა¬ვიანთი ლოცვებითა და სიბრძნით.

ამ მონასტერში დასახლდნენ უდიდესი მამები - წმინდა ბარსანოფი და იოანე წინასწარმეტყველი (ხს. 6 თებერვალს), ისინი აქ ღმერთმა გამოაგზავნა, რათა ეხელმძღვანელათ მონაზვნების სულიერი ცხოვრებისათვის. სერიდი ამ ღირს მამებს დაემოწაფა და არაფერს აკეთებდა მათი რჩევის გარეშე. და რადგანაც ღირს მამებს უმკაცრესად დაყუდების გამო, სულიერ შვილებთან მხოლოდ წერილობითი ურთიერთობა ჰქონდათ და სერიდი მათი შუამავალი და მდივანი გახლდათ. ის იყო ვინც "ღმერთის მერე იცავდა მათ ადამიანებისგან". როცა წმინდა ბარსანოფი შეკითხვაზე პასუხობდა, ის მამა სერიდს კარნახით ჩაწერის უფლებას არ აძლევდა, არწმუნებდა, რომ როცა კელიაში დაბრუნდებოდა სულიწმიდის ხელმძღვანელობით, მის ნათქვამს სიტყვებს ყველაფერს უცვლელად ჩაიწერდა. წმინდა სერიდი სიყმაწვილიდანვე თავშეკავებული ხასიათით გამოირჩეოდა, და უკიდურესი ღვაწლით ისე მოაუძლურა საკუთარი სხეული, რომ მძიმედ დაავადდა. წმინდა ბარსანოფის ლოცვით იგი განიკურნა, მაგრამ ბერდიდმა მას ურჩია ყურადღებით მოპყრობოდა საკუთარ სხეულს, გამოეყენებინა, როგორც იარაღი სულიერი ბრძოლისთვის და იმისთვის, რომ ძმების ხელმძღვანელობის ძალა ჰქონოდა. დიდი მამა მკაცრად გამოცდიდა მას მორჩილებასა და საკუთარი ნების მოკვეთაში. ხედავდა რა რომ სერიდმა სულიერი სრულყოფილების უმაღლეს საფეხურს მიაღწია, აქებდა მას და ეფერებოდა.

სერიდმა მემკვიდრეობით სულიერი მამის მადლი და სიბრძნე მიიღო და იყო მონაზვნებისთვის კეთილი, თავგანწირული და ბრძენი მამა და სულიერი სიხარულისა და სიმშვიდის წყარო, ყველა მასთან მისულისთვის. "თუ ჩემს წერილში რთულ ადგილებს ნახავ - წერდა წმინდა ბარსანოფი ერთ-ერთ მოწაფეს, ჰკითხე მის შესახებ სერიდს, ჩემს ძვირფას შვილს და ისიც ღვთის მადლით აგიხსნის რთულ საგნებს, რამეთუ მე შევთხოვე ღმერთს მისთვის ამ მადლის მიცემა!"

სათნოებებმა აბბა სერიდს ისეთი დიდება მოუტანა, რომ ზოგიერთი მონაზონი მას ადამიანურ საზომს გადაცდენილად ხედავდა. ამიტომაც ღმერთი მას წყლულებითა და ხანგრძლივი ავადმყოფობით გამოცდიდა, რათა "ადამიანური დიდება დაფარულიყო და ღვთის დიდება გარდამეტებულიყო". ბერდიდი არც განკურნებას შესთხოვდა ღმერთს, არამედ მხოლოდ სიმტკიცესა და მადლსა სთხოვდა.

ვიდრე წმინდა სერიდი მართალთა სოფელში გადასახლდებოდა, მან თავის სანაცვლოდ ძმათაგან უხუცესი და გამოცდილი გამოირჩია. მაგრამ მან სიმდაბლის გამო იღუმენობაზე უარი თქვა და იღუმენად ილიანი აირჩიეს, რომელიც ცოტა ხნით ადრე იყო სოფლიდან მოსული. წმინდა ბარსანოფის თანამოსაგრემ წმინდა იოანემ საკუთარ თავზე იწინასწარმეტყველა, რომ მხოლოდ ერთი კვირა იცოცხლებდა სერიდის გარდაცვალების მერე, მაგრამ ილიანის თხოვნით მასთან ორი კვირა დაჰყო და ასწავლიდა იღუმენის მოვალეობას. შემდეგ კი მანაც მიაბარა სული უფალს.