17 იანვარს, ძველი სტილით, საბერძნეთის მართლმადიდებელი ეკლესია იხსენიებს წმინდა ახალმოწამე გიორგის. იგი 1808 წელს დაიბადა ღარიბი გლეხის ოჯახში და გაიზარდა ალი-ფაშას მმართველობის შფოთიან წლებში. მისი მშობლები, კონსტანტინე და ვასილიკა ადრე გარდაიცვალნენ და 8 წლის ყრმაზე ზრუნვა უფროსმა დებმა იკისრეს. როცა სოფელში ალბანელი დაქირავებულები შემოვიდნენ, მან დატოვა მშობლიური მხარე და თავის მფარველ თურქ ოფიცერს, ჰაჯი აფთულანს გაჰყვა მეჯინიბედ და მერე იანინაში დასახლდა. წასვლისას დებმა გააფრთხილეს: "გახსოვდეს, რომ მართლმადიდებელი ხარ". ბიჭმა ეს დაიმახსოვრა. თურქი მეგობრები "გიაურ (ურწმუნო) ჰასანს" ეძახდნენ. 15 წელი ემსახურა აფთულანს. მერე გადაწყვიტა, ცოლად შეერთო ადგილობრივი ქრისტიანი ქალიშვილი, ელენე. მაგრამ ნიშნობის დღეს ქუჩაში ხოჯამ გააჩერა და ჰკითხა, - ქრისტიანს ცოლად რატომ ირთავო. გიორგის თურქ ოფიცერთან მსახურებისას ადგილობრივ მოსახლეობასთან ნაკლებად ჰქონდა ურთიერთობა, მშვენივრად იცოდა თურქული, ბერძნული უჭირდა. ეტყობა, ამის გამო თურქები მას თავისიანად თვლიდნენ. გიორგიმ მიუგო, ქრისტიანი ვარო. ხოჯამ არ დაუჯერა.

გიორგი და ელენე წმინდა დიმიტრის ხსენების დღეს დაქორწინდნენ. ხოჯამ ყადისთან უჩივლა. დაიჭირეს გიორგი. სასამართლოში მშველელად თავისი ბატონი გამოუჩნდა. გიორგი გაათავისუფლეს.

მალე აფთულანი სხვაგან გაემგზავრა და გიორგიც თან გაჰყვა, ფეხმძიმე ცოლი კი ცოლეურებს ჩააბარა. შინ დეკემბერში დაბრუნდა, შვილის დაბადების წინ.

7 იანვარს, წმინდა იოანე ნათლისმცემლის კრების დღეს, გიორგიმ თავისი ვაჟი მონათლა წმინდა იოანეს სახელზე. დილით, გაღვიძების მერე, ჩვეულებრივი "წმიდაო ღმერთოს" ნაცვლად მხურვალედ იმეორებდა: "კურთხეულ იყავნ, უფალო". ოჯახის წევრები გაოცებულნი ეკითხებოდნენ, ასე რატომ ლოცულობო. შემდგომში იხსენებდნენ, რომ ის უჩვეულოდ იქცეოდა. ეცვა საუკეთესო ტანსაცმელი, დამშვიდობებისას ეამბორა ვაჟს, მერე ორ-სამჯერ კიდევ მობრუნდა, დიდხანს უყურა შვილს, აკოცა და ბაზარში წავიდა.

ბაზრის მოედანზე მას მიესალმა მუსლიმანებით გარშემორტყმული ხოჯა და ბრალი სარწმუნოების ღალატში დასდო. მსაჯულთან მიიყვანეს. გიორგიმ მას უთხრა, - შენ ხომ გაარკვიე, რომ ქრისტიანი ვარო. იმან - ახლა მეტი ხალხი გადანაშაულებსო. გიორგის ბატონი იანინაში არ იყო, მუსლიმანთა კანონებით კი არამაჰმადიანს მოწმედ სასამართლო არ მიიღებდა, ამიტომაც გიორგის ვერც ოჯახის წევრები დაეხმარნენ და ვერც ქრისტიანული თემი. გიორგის, როგორც გაქრისტიანებულ მუსლიმანს, ისე ასამართლებდნენ. ციხეში ხელისუფლება მისგან დანაშაულის აღიარებას მოითხოვდა. ფეხებზე ხუნდები დაადეს, მკერდზე 70 კგ-იანი ქვის ფილა. მთელი ღამე მშვიდად ეძინა, უმტკივნეულოდ გაღვიძებულმა თქვა, ძილში ვიღაც თეთრსამოსიანი გამომეცხადა და მითხრა, - ნუ გეშინია, გიორგიო. სამჯერ გაიყვანეს დაკითხვაზე. ძველებურად იმეორებდა: მართლმადიდებელი ქრისტიანი ვარო... რამდენიმე დღე მისი ბედი პოლიტიკური და რელიგიური ბრძოლის საგნად იქცა. თურქები ურჩევდნენ: ისლამი მიიღე და თავს გადაირჩენო, ქრიტიანები კი მოუწოდებდნენ, - არ დაგვამცირო, არ გვიღალატო, არ დანებდეო. რამდენიმე მართლმადიდებელი ეპისკოპოსი ვეზირს ეახლა, გაათავისუფლეთო, მაგრამ უშედეგოდ.

1838 წლის 17 იანვარს, ორშაბათს, გიორგი დასასჯელად გაიყვანეს. ბოლოს კიდევ ჰკითხეს, ოდესმე თუ იყავი მუსლიმანიო. წმინდანმა ითხოვა, მარჯვენა ხელი გამიხსენითო. გაუხსნეს. წმინდანმა ჯვარი გამოისახა და ყველას შენდობა სთხოვა. გიორგი ჩამოახრჩვეს და სამი დღე ხეზე ეკიდა. როცა მისი სხეული გარდამოხსნეს, უამრავი ხალხი შეიკრიბა, მათ წმინდანის სამოსი გაინაწილეს, ცხედარი კი მღვდელმთავარს გადასცეს დასაკრძალად. ერთ მუსლიმან თურქ დედაკაცს ხვდა წმინდანის წინდა, რომელიც შეახო თავის დასნეულებულ ქალიშვილს. გოგონა განიკურნა.

წმინდა გიორგი წმინდანად შერაცხეს მოწამებრივი აღსასრულიდან ათი წლის მერე. იანინელები წმინდა გიორგის მიერ მოხდენილ მრავალ სასწაულს ჰყვებოდნენ. 1971 წლის 12/13 ოქტომბერს გაიხსნა მისი საფლავი და წმინდა მოწამის ნაწილები მის სახელზე აგებულ ტაძარში გადაასვენეს. გადასვენებაში მონაწილეობდა მთაწმინდელი ბერი, მამა მიტროფანე, რომელმაც შეადგინა წმინდა გიორგის მსახურება. ეპისკოპოსმა მას წმინდა გიორგის ნაწილი უძღვნა. მთაწმინდაზე იდღესასწაულეს წმინდა გიორგის ხსენება და წმინდა მოწამე მამა მიტროფანეს გამოეცხადა. მას მერე მისმა წმინდა ნაწილმა კეთილსურნელება გამოსცა.

წმინდა გიორგის ქვრივი მეორედ გათხოვდა და შვილები შეეძინა. წმინდა გიორგის ვაჟის, იოანეს ძე, გიორგი, ბერად შედგა. მეორე ვაჟი მიტილენეში გადასახლდა, 1934 წელს დაბრუნდა და პაპის სახლი ეპარქიას გადასცა, სადაც მუზეუმი-ეკვდერი მოეწყო, რომელიც დიდ სიწმინდედ ითვლება აქაური ქრისტიანებისთვის.
......................

ხატის წყარო