როგორც თორნიკე ასათიანის წიგნში "ქართული გერბთმცოდნეობა (ჰერალდიკა)" ვკითხულობთ, მნიშვნელოვანი წყაროა აგრეთვე ვახუშტი ბაგრატიონის 1735 წელს შედგენილი კავკასიის ატლასს დართული გერბების კრებული. საგერბე გამოსახულებანი ატლასის შემდეგ რუკებზე არის დატანილი: პირველი ატლასი, 1735 წელი - რუკა სამეფო იბერიისა ანუ ყოვლისა საქართველოსი, სამცხე-საათაბაგოს რუკა, ქართლის რუკა, კახეთის რუკა, რუკა საუფლოსა მოვაკანისა ანუ შირვანისა.
XVIII საუკუნის მეორე ნახევარს განეკუთვნება ერეკლე II-ის მიერ გაცემული სათავადო ტიტულისა და ამასთან ერთად საგვარეულო გერბის ბოძების სიგელები, რომლებიც თავისი უნიკალურობით უაღრესად მნიშვნელოვანია ქართული ჰერალდიკისთვის. ერეკლე II-ის ეპოქას, 1783 წლის ტრაქტატს უკავშირდება და მატერიალურ წყაროთა ტიპს მიეკუთვნება ქართლ-კახეთის სამეფოსა და რუსეთის იმპერიას შორის დადებული გეორგიევსკის ტრაქტატის ერეკლესეული საბეჭდავი მასზე ამოტვიფრული სახელმწიფო და სამხარეო გერბებით. სწორედ ეს უკანასკნელი ხდის წყაროს გამორჩეულს, ვინაიდან ე.წ. სამამულო, ადგილობრივი, საადგილმამულო, სამიწო, იგივე სამხარეო და საქალაქო ქართული გერბები ძლიერ მცირე რაოდენობით მოგვეპოვება.
ამავე ხანის, ოღონდ სრულიად განსხვავებული სახით - ნუმიზმატიკურ წყაროებს განეკუთვნება ერეკლე II-ის მიერ შემოღებული მონეტები ბაგრატოვანთა გერბში შემავალი დეტალებით და თბილისში მოჭრილი მონეტები მათზე აღბეჭდილი საინტერესო სიმბოლიკით - სავარაუდოდ, შავარდნის და ხოხბის გამოსახულებით.
ქართული გერბები არის გამოსახული ასევე XVIII საუკუნის შუა წლებში რუსეთში - პეტერბურგსა და მოსკოვში გამოცემულ ქართულ წიგნებზე. მათზე, როგორც წესი, ან ბაგრატიონთა საგვარეულო სიმბოლიკა, ან ამილახვართა გერბის უძველესი ვარიანტია აღბეჭდილი. სანკტ-პეტერბურგში, ერმიტაჟში დაცულია რუსეთის სახელმწიფო ალმის 1742 წლის ჩანახატი, რომელზეც სხვა გამოსახულებებთან ერთად ქართული გერბებიც არის აღბეჭდილი. თვით იმპერიის დიდი სახელმწიფო გერბი საბოლოოდ ოფიციალურად 1800 წელს გაფორმდა პავლე I-ის სპეციალური მანიფესტის საფუძველზე. მანიფესტი მდიდრულად არის გაფორმებული და მასში, ბუნებრივია, ქართლის მიწების გერბებიც არის შეტანილი. შემდეგშიც საქართველოსა და მისი მხარეების გერბები 1917 წელს იმპერიის კრახამდე მუდამ ფიგურირებდა სახელმწიფო სიმბოლიკაში.
ქართულ ჰერალდიკაში, სახელმწიფო გერბის ქრონოლოგიურ რიგში, მეორე ადგილზე დგას ვახტანგ VI-ის მიერ შემუშავებული საქართველოსა და ბაგრატიონთა მმართველი სამეფო დინასტიის რამდენიმე განსხვავებული ვარიანტის სახით შემორჩენილი საგერბე კომპოზიცია. მისი უძველესი ნიმუში 1709 წლს თბილისის სტამბაში გამოცემულ სამოციქულოში გვხვდება. იმხანად გიორგი XI ირანის დროშის ქვეშ იბრძოდა ავღანეთს. ამის გამო თბილიში სამეფო გერბი მხოლოდ ვახტანგ VI-ის მიერ თუ შეიქმნებოდა.
ქართული ორნამენტით გარემოცულ კვადრატულ ფარში ოთხ ფრთოსან ანგელოზს სახელურებით უპყრია მცირე, მრგვალი ბიზანტიური ფარი, რომლის ცენტრშიც მაცხოვრის კვართია (იგი ასახავს ცნობას, რომლის მიხედვითაც ქრისტეს კვართი სვეტიცხოვლის საძირკველშია დაფლული). კვართის მარჯვნივ ბიბლიური მეფსალმუნე მეფე დავითის ქნარია, მარცხნივ - მისივე შურდული. ეს ფიგურები გამოხატავენ ცნობილ დინასტიურ ლეგენდას, რომლის მიხედვითაც ბაგრატიონები ისრაელელთა ბიბლიური, მეფსალმუნე (ქნარი) და გოლიათის მძლე (შურდული) მეფე დავითის შთამომავალნი არიან. ფარის დაბოლოებაში მოთავსებულია სიასამურის ბეწვი მომცრო ჯვრით. ჩასმულ ფარს თავზე გვირგვინი ადგას, მარჯვნივ და მარცხნივ კი, შესაბამისად, სამეფო რეგალიები - ხმალი და სკიპტრაა განთავსებული, ხოლო ქვევით - ჯიქი. გერბი ორნამენტების სიუხვით გამოირჩევა.
განსაკუთრებულ ყურადღებას იმსახურებს ფარზე დატანებული ქარაგმები: პერანგის თავზე - ქრისტეს კვართი, ქნარსა და შურდულს ზემოთ - დავითის ქნარი და დავითის შურდული. კვადრატის თავისუფალ ადგილებში შემდეგი ასეობი ამოიკითხება: წ, ღ, დ, პ, მ, გ, ყ, ს. მარი ბროსემ ეს ამგვარად გაშიფრა: "წყალობითა ღვთისათა, დავითიან-პანკრატიონი მეფე გიორგი ყოვლისა საქართველოსი".
ცნობილია აგრეთვე თავად ვახტანგ VI-ის პირადი გერბიც: ანდრია პირველწოდებულის ორდენის ჯაჭვით გარშემორტყმულ მრგვალ ფარში ჩასმულია მცირე მართკუთხა ფარი, რომელიც ორ ლომს უჭირავს. მასში მაცხოვრის კვართია გამოსახული. მცირე ფარის თავზე გადაჯვარედინებული ხმალი და სკიპტრაა, უფრო მაღლა კი სამეფო გვირგვინი, მის მარჯვნივ - ქნარი, ხოლო მარცხნივ - შურდული. მრგვალი ფარის დაბოლოებაში, მარჯვნივ გამოხატულია უმაღლესი სამეფო ხელისუფლების სიმბოლო - სფერო, მარცხნივ კი სასწორი - სოლომონ მეფის ბრძნული მართლმსაჯულების ნიშანი. ვინაიდან ვახტანგ VI-ის პირადი გერბის წარმოშობის თარიღზე ცნობა არ მოგვეპოვება, უნდა ვივარაუდოთ, რომ იგი 1724-37 წლებში შეიქმნებოდა.
XVIII საუკუნიის დასაწყისშივე ვახუშტი ბაგრატიონის ატლასში წმინდა გიორგის გამოსახულება, ბაგრატოვანთა საგვარეულო სიმბოლიკა და კიდევ ერთი ემბლემა - მიქაელ მთავარანგელოზი ერთდროულად წარმოგვიდგება საქართველოს სახელმწიფო გერბად.
1735 წლის ვახუშტი ბაგრატიონის მიერ შეგდენილ კავკასიის რუკას დართული აქვს მასზე აღბეჭდილი მხარეების და ქვეყნების გერბები. მათ შორის არის საქართველოს სამი გერბი. პირველი - "საქართველოსი": ყვითელი ფონის პირობით ფარში მწვანეუნაგირიან, წითელბალნირიან თეთრ ცხენზე ამხედრებული, წითელაბჯრიანი და მწვანემოსასხამიანი, შარავანდით მოსილი წმინდა გიორგი შუბით კლავს ცისფერ გველეშაპს. მხედარს მარცხნიდან თეთრი "ღვთის ხელი" წითელ გვირგვინს ადგამს.
მეორე - "სამეფო-კვართიან-დავითიან საქართველოსი": მწვანე ფონზე ორ ვარდისფერ ლომს მართკუთხა გადაკეთებული ფარი უპყრია. ზემო მარცხენაში - ბიბლიური დავითის ქნარი; ქვემო მარჯვენა ნაწილში - დავითისვე შურდული, ხოლო ქვემო მარცხენაში - სამეფო ხელისუფლების ამსახველი, ირიბად გადაჯვარედინებული სკიპტრა და ხმალი (ყველა ფიგურა ყვითელია).
მესამე - "საქართველოსი" (მიქაელ მთავარანგელოზიანი): ყვითელ ფონზე ხმლიანი, წითელ-ყვითელ სამოსიანი ანგელოზი თეთრი ფრთებით და წაღებით, მახვილი და შარავანდი, შესაბამისად, ვარდისფერი და ყვითელია, ქარქაში კი შავი.
ერეკლე II-ის მეფობაში ბაგრატიონთა გერბი უკვე სრულად ითავსებს სახელმწიფო სიმბოლოს ფუნქციებს. 1783 წლის გეორგიევსკის ტრაქტატს დართულ ლუქის საკიდ ბეჭედზე გამოსახული საქართველოს სახელმწიფო გერბი: მართკუთხა, ფრანგული ფარი ორად არის გაყოფილი. ზევით, რუსეთის ორთავიანი არწივია. ქვედა ნაწილში გაკვეთილ-გადაკვეთილია, მის შუაში კი მომცრო ფარია მაცხოვრის კვართით. პირველ მეოთხედში სფეროა, მეორეში - გოლიათის მძლე მეფსალმუნე მეფე დავითის ქნარი, მესამეში - გადაჯვარედინებული სკიპტრა და ხმალი, მეოთხეში - იმავე ბიბლიური დავითის შურდული. გარს არტყია ეკატერინე II-ის მიერ ერეკლე მეფისადმი 1769 წელს ბოძებული წმინდა ანდრია პირველწოდებულის ჯაჭვიანი ორდენი. გერბს თავს ადგას ორიგინალური ქართული გვირგვინი. იგი მხოლოდ დიდ სახელმწიფო არწივზე (რუსეთის ძირითადი გერბი) მოთავსებულ საქართველოს სამეფოს გერბის დამაგვირგვინებლად იხმარებოდა.