"ლურჯა ცხენების" ხელმძღვანელის ქალბატონ ნანა ბალახაშვილის თქმით, სტუდია თხუთმეტი წელია, არსებობს და ამ ხნის განმავლობაში მათ ძალიან ბევრი საქველმოქმედო კონცერტი აქვთ ჩატარებული. ვიდრე აგვისტოს ცნობილი მოვლენები მოხდებოდა, მანამდეც არ აკლდათ ყურადღება აფხაზეთიდან დევნილ ბავშვებს. საქველმოქმედო საღამოები ჩატარდა ბავშვთა სახლებშიც. "შარშან მოსწავლე ახალგაზრდობის სასახლის სარკეებიან დარბაზში მოხდა ჩვენი სტუდიის აუდიოალბომის პრეზენტაცია, ბავშვთა სახლების პატარები სიმღერებით და ცეკვებით გავამხიარულეთ, - გვითხრა ქალბატონმა ნანამ, - ჩვენს საქველმოქმედო აქციას კიდევ რამდენიმე კომპანია შემოუერთდა. ამგვარი ღონისძიებები ძალიან სჭირდება დღეს ბავშვებს.
ჩვენს სტუდიაში თავად მოვიდნენ დევნილი ბავშვები, რომლებსაც სურვილი გაუჩნდათ დაუფლებოდნენ სასცენო ხელოვნებას, სიმღერას, მუსიკას. მათი უმრავლესობა ხეობიდან არიან. მათ, როგორც შეგვიძლია, ვეხმარებით. დღეს უმრავლესობამ თავად მიიღო მონაწილეობა საქველმოქმედო კონცერტში. ჩვენი სტუდიის ბავშვების გვერდით იდგნენ ვარსკვლავების აკადემიის პროექტის მონაწილეები. მომღერლებმა: რომან რცხილაძემ, ბესიკ კალანდაძემ, თემურ წიკლაურმა, ნუგზარ კვაშალმა, ვერიკო ტურაშვილმა განსაკუთრებული სიხარული აჩუქეს ბავშვებს. უფრო მეტად რომ გავულამაზოთ თითოეული დღე, კარგი იქნება, თუ ამგვარი ღონისძიებები ხშირად მოეწყობა. მოდით, ვაჩუქოთ ამ ბავშვებს სითბო, სიყვარული. კარგი იქნება, თუ სხვებიც გამოგვეხმაურებიან და გვერდით დაგვიდგებიან. ამჯერად საქველმოქმედო საღამოს ორგანიზება გაუწია ვაკის რაიონის მოსწავლე ახალგაზრდობის სახლის ხელმძღვანელმა მარიკა ზედელაშვილმა და ჩვენმა სტუდიამ. მომავალში დიდი სურვილი გვაქვს, რომ ამგვარმა საქველმოქმედო ღონისძიებებმა უფრო მასშტაბური სახე მიიღოს და ეს ყველაფერი მარტო კონცერტებით არ შემოიფარგლოს. დევნილ ბავშვებს ხომ მეტი მზრუნველობა და ყურადღება სჭირდებათ".
თამარაშენელი მარიამ ბუბუტიშვილი 7 წლისაა. სტუდია "ლურჯა ცხენებში" არც ისე დიდი ხანია მღერის. ძალიან ენატრება თავისი კუთხე, სახლი, იმედი აქვს, რომ მალე დაბრუნდება შინ და იქ გააგრძელებს სწავლას.
- ჩვენ აფხაზეთიდან ვართ წამოსულები, - მიამბობს 11 წლის სოფო გორგიშვილი, - თავიდან ქირით ვცხოვრობდით თბილისში, მერე ახლობლის ოჯახში. მათივე რჩევით, ცოტა ხანში ზარდიაანთ კარში გადავედით საცხოვრებლად. იქ ბინა გვაჩუქეს. იქაც რომ დაიწყო ომი, ისევ თბილისში წამოვედით. კვლავ დევნილები ვართ. ყველაზე მეტად საკუთარ სახლს ვნატრობ. სტუდიაში ბედნიერი ვარ. სიმღერა ვარჩიე.
- მე კი სამაჩაბლოდან, ხეობიდან ვარ, - საუბარში კიდევ ერთი პატარა ანი შემოგვიერთდა, - სამაჩაბლოში ცეკვაზეც დავდიოდი და მუსიკაზეც. იქიდან წამოსვლის შემდეგ ამ სტუდიაში მოვედი. აქ ჩემი ბევრი ახლობელი დადის, ერთმანეთს არ ვკარგავთ და სიყვარულს ვუნაწილებთ. ძალიან გვინდა, მალე დავბრუნდეთ ჩვენს სახლში, სამაჩაბლოში. მოგვენატრა იქაურობა.
