თავიდან ღვთისმსახურება კიევ-პეჩორის ლავრაში მდებარე სასულიერო აკადემიის ღვთისმშობლის ტაძრად მიყვანების სახელობის ტაძარში აღევლინებოდა. დეკანოზი კახაბერ გოგოლაძე იქაური ქართველებისთვის ატარებდა პარაკლისებს. კვირაში ერთხელ, პარასკევს, ლოცვა სრულდებოდა. შაბათს წირვა. მედავითნეც საქართველოდან, კახეთიდან ჩამოიყვანეს.
როგორც ჩვენმა ახლო მეგობარმა სალომე ვაშალომიძემ მიამბო და ეს თავადაც ვიცი, მამა კახაბერმა ძალიან ბევრი იშრომა კიევში ქართული სამრევლოს განვითარებისთვის. მამა კახაბერი ქალაქგარეთ, პატარა ოთახში, გაუსაძლის პირობებში ცხოვრობდა. ზამთარ-ზაფხულ სახლიდან დილის 5 საათზე გამოდიოდა, დილის 9 საათზე ლავრაში წირვა რომ ჩაეტარებინა.
რამდენიმე ხნის შემდეგ უწმინდესისა და მეუფე სერგის თხოვნით, კიევისა და სრულიად უკრაინის მიტროპოლიტმა ვლადიმერმა ლავრის ტერიტორიაზე მდებარე კიევ-პეჩორის ლავრის სახელობის ტაძარი დაგვითმო (ცნობისათვის: ლავრის მიტროპოლიტი პავლე და მეუფე სერგი კურსელები არიან). მას შემდეგ შაბათ-კვირას და დღესასწაულებზე ტარდება ღვთისმსახურება. იქ მცხოვრებმა ასმათ ხეცურიანმა შეისწავლა მედავითნეობა, რადგან ძველი მედავითნე სამშობლოში დაბრუნდა. ნელ-ნელა მრევლმაც იმატა და ლავრის ახლოს მოძღვარსაც დაუქირავეს ბინა. კახეთის ეპარქიიდან 2-3 თვეში ერთხელ კიევში სასულიერო პირები მონაცვლეობით ჩამოდიოდნენ. ოჯახები საქართველოში ჰყავდათ დატოვებული და დიდი ხნით ვერ რჩებოდნენ. ერთმანეთს ენაცვლებოდნენ მამა თევდორე, მამა ბადრი, მამა მამუკა, მამა იოანე, მამა ილარიონი, მამა მარკოზი. მეუფე სერგიც ხშირად გვსტუმრობდა ხოლმე.
როცა 2010 წელს ჩავედი კიევში სამედიცინო აკადემიაში სასწავლად, მამა კახაბერმა მედავითნეობა შემომთავაზა, - განაგრძობს საუბარს სალომე, - ქაშუეთის ტაძარში მედავითნე ვიყავი და მოძღვარმა ეს რომ გაიგო, ძალიან გაუხარდა, მთხოვა წამეკითხა ღვთისმსახურებებზე, რადგან სრულიად არ იცოდნენ მსახურებები. დიდი სიხარულით დავთანხმდი. კიევში ჩასვლიდან ერთ კვირაში მედავითნედ დავდექი. მოძღვარმა და მრევლმა დიდი სიყვარულით და სითბოთი მიმიღო.
კიევის წმინდა თამარის სამრევლო
უცხოეთში მყოფი ქართველებისათვის ქართველი მღვდელი და მრევლი დიდი ნუგეშია. ძალიან დავუახლოვდით ერთმანეთს. კიევში მცხოვრები ქართველები იმდენად გამორჩეულები არიან, რომ საქართველოშიც კი ძნელად ნახავთ მათ მსგავსთ. ერთად გადაგვქონდა სამშობლოს მონატრება.2010 წლის ზაფხულში დიდი სიხარული გვეწვია - კიევში უწმინდესი ჩამობრძანდა. უწმინდესმა მღვდელი კახაბერი დეკანოზის ხარისხში აიყვანა და დააჯილდოვა ოქროს გამშვენებული ჯვრის ტარების უფლებით. გადასცა სამაჯური წარწერით "ღმერთმა დაგლოცოს", რომელიც მოძღვარმა შემდეგ მე მაჩუქა დაბადების დღეზე. მას შემდეგ ხელიდან არ მომიხსნია. უწმინდესმა კიევის თამარ მეფის სამრევლო მის დაქვემდებარებაში გადაიყვანა და მღვდლად მხოლოდ დეკანოზი კახაბერი დატოვა. შემდეგ მამა კახაბერმა კიევში გადმოიყვანა საცხოვრებლად ოჯახი და დღემდე იქ მსახურობს. ყველას უკვირს, რომ ლავრაში ქართველებს დაგვითმეს კიევ-პეჩორაში მოღვაწე ბერების სახელობის ტაძარი. ის თბილი ტაძრის სახელითაა ცნობილი. ასე იმიტომ დაარქვეს, რომ ამ ტაძარში ყველას უყვარს წირვაზე დასწრება, რადგან განსაკუთრებულ სითბოს გრძნობენ. ამიტომაც ხალხმა მას თბილი ტაძარი შეარქვა.
ქართულ ღვთისმსახურებას უკრაინელებიც ესწრებიან. ბერებიც და მრევლიც დიდი სიყვარულით გამოირჩევა ქართველების მიმართ. პეჩორის ლავრის მოსალოცად ხშირად ჩამოდიან სასულიერო პირები, მოდიან ჩვენს ტაძარში და ერთად აღვავლენთ მსახურებას.
ცოტა ხნის წინ ქართულად გადაითარგმნა პეჩორელი ბერების დაუჯდომელი. ბოლნისის სქემიღუმენმა ანდრია ნინუამ (რომელიც მოსალოცად გახლდათ კიევში) დაბეჭდა და მრევლს დაურიგა. მას შემდეგ ჩამოყალიბდა ტრადიცია, მრევლი ყოველდღე ჩადის მღვიმეში და კითხულობს პეჩორელი ბერების დაუჯდომელს. ყველას მისი მორიგეობის დღე აქვს. ასევე გვაქვს ფსალმუნთა, ღვთისმშობლისა და წმინდა თამარ მეფის დაუჯდომლის მკითხველთა ჯგუფები.
2012 წლის 22 აპრილს წმინდანად შერაცხეს მთავარეპისკოპოსი ანტონ აბაშიძე. მისი ხსენების დღეა 1-ელი ნოემბერი.
დიდი სურვილი გვაქვს, კიევში ქართული ტაძარი აშენდეს, მაგრამ ჯერ ამის სახსრები ვერ გამოიძებნა.
ყველას გთხოვთ კიევის წმინდა თამარ მეფის სამრევლოს ლოცვებში მოხსენიებას.
უფალმა დაგლოცოთ და გაგახაროთ. ყველას შეგეწიოთ პეჩორელი ბერების ლოცვა!
