ტროპარი: სიმდიდრესა რა სათნოებათასა იობისა ხედვიდა მართალთა იგი მტერი, წარპარვასა მისსა განიზრახვიდა და ამისთვის განარღვევდა გოდოლსა მას გვამისა მისისასა, გარნა საუნჯესა მას უბიწოსა გვამისა მისისასა ვერ შეუძლებდა წარპარვად, რამეთუ პოვებდა მას შეჭურვილად, ხოლო მე უბადრუკი ესე შიშველ და ტყვე-მყო; ამისთვის ისწრაფე, მაცხოვარ, პირველ აღსასრულისა ხსნად ჩემდა მზაკვარისა მისგან და მაცხოვნე მე.

კონდაკი: ვითარცა ჭეშმარიტად მშვიდი და ღმრთისა თანამზრახველი, წმიდა ქმნილად გამოსჩნდი შენ, დიდებულო იობ, მონაო მართალო, და განანათლე სოფელი მოთმინებითა შენითა, ჭირთა თავსდებითა და მოქალაქეობითა შენითა, ვინაცა ყოველნი ვაქებთ აღმასრულებელნი სახსენებელსა შენსა.