საქართველოს საპატრიარქოს წმიდა ანდრია პირველწოდებულის სახელობის ქართული უნივერსიტეტის რექტორი, ისტორიკოსი სერგო ვარდოსანიძე საკუთარ ფეისბუქ-გვერდზე სასიხარულო ინფორმაციას ავრცელებს:

გული სევდით ივსება,უღონობა გიპყრობს, როდესაც შენი ძირძველი მიწა-წყალი ოკუპირებულია,ხოლო იქ დარჩენილი თანამოძმენი - მძევალნი...
2008 წლის აგვისტოს ომის შემდეგ შიდა ქართლის დიდი ნაწილი ხელოვნური მავთულხლართებითაა გამოყოფილი დანარჩენი საქართველოდან, ომმა ყველაზე მეტად ცხინვალისა და ნიქოზის ეპარქია დააზარალა...

აი როგორ იხსენებდა ომის დღეებს ეპარქიის მმართველი მეუფე ისაია "აქ დარჩენილმა ქართულმა მოსახლეობამ სხვადასხვა სახის განსაცდელი გამოიარა. განსაცდელის პირველი ტალღა იყო,როცა ბრძოლები ჯერ კიდევ ჩვენგან მოშორებით მიმდინარეობდა, როცა გიშენდნენ ქვემეხებიდან, რაც ფსიქოლოგიურად მძიმე იყო... მერე განსაცდელის ახალი ტალღა მოიწია,გამოჩდნენ ბომბდამშენები,რომელთა ჭურვები აზანზარებდა აქაურობას, ეს შემზარავი სანახაობა იყო... ჩვენ სასწაულებრივად გადავრჩით, წირვის შემდეგ ყველანი ერთად სატრაპეზოში ვისხედით,ჩვენი სატრაპეზო ერთსართულიანი ნაგებობა იყო,მის გვერდით სენაკები გვქონდა.მარტო ამ ადგილას 12 ჭურვია ჩამოგდებული, სამონასტრო ნაგებობა მთლიანად დაიწვა."



25 ნოემბერი. შეხვედრა საპატრიარქოში.

ამ ყველაფრის მიუხედავად მღდელმთავარს ერთი დღითაც არ დაუტოვებია ეპარქია და თავის მრევლთან ერთად იცავდა იქაურობას, უფრო მეტიც, იგი უშიშრად გადადიოდა ოკუპირებულ ახალგორის რაიონში და იქ დარჩენილ ქართულ მოსახლეობას, ქართულ მონასტერს სულიერად აძლიერებდა...

2014 წლის აპრილში მეუფეს გამოუცხადეს, თუ ახალგორიდან გავიდოდა, იქ აღარასოდეს არ შეუშვებდნენ, მეუფე ისაიამ მიიღო გადაწყეტილება დარჩენილიყო ახალგორის მონასტერში. 2 წელზე მეტი გავიდა... მეუფე ისაია 25 ნოემბერს გამოვიდა ახალგორიდან, საოკუპაციო ხელისუფლებამ მისცა საბუთი,რომლის თანახმადაც მას, როგორც მღვდელმთავარს ნებისმიერ დროს შეუძლია ახალგორში შესვლა...

სიტყვები არ მყოფნის, არ ვიცი რა ვთქვა, გილოცავ მეუფევ, ვულოცავ საქართველოს, რომ თქვენნაირი მღვდელმთავარი ჰყავს, მიხარია რომ თქვენი მეგობარი ვარ, მინდა რაც შეიძლება მალე გიხილოთ ჩვენს უნივერსიტეტში, რათა ჩვენმა სტუდენტებმა თქვენგან ისწავლონ თავმდაბლობა, უხმაურო პატრიოტიზმი, დედა-ეკლესიისა და მისი საჭეთმპყრობელის სიყვარული და ერთგულება.

პ.ს. რამდენიმე წუთის წინ დავურეკე, მივულოცე,შევთანხმდით უახლოეს ხანში უნივერსიტეტში შეხვედრაზე...