ეკლესიის ისტორიკოსი სოკრატე მოგვითხრობს: ერთი იუდეველი გარეგნულად მოიქცა ქრისტეს რწმენაზე და ღირსი შეიქნა ნათლისღებისაც. შემდგომ სხვა ქალაქში გადასახლდა და დაუბრუნდა იუდეველთა წესს. მალე ქრისტეს დასაცინად და შეღავათების მისაღებად, რომელთაც ქრისტიანი იმპერატორები ურიათაგან ქრისტიანობაზე მოქცეულებს აძლევდნენ, გადაწყვიტა, მეორედ მონათლულიყო. იმ მხარის ეპისკოპოსმა არაფერი იცოდა მის მზაკვრობაზე, ნათლისღების წინ კათაკმეველს უქადაგა ქრისტიანული სარწმუნოების დოგმატები და შეუდგა წმინდა საიდუმლოების აღსრულებას. ეპისკოპოსმა ბრძანა, ემბაზი წყლით აევსოთ. მაგრამ იმ დროს, როცა ემბაზის წინ ლოცვებს კითხულობდა და ურია ნათლისღების წყალში უნდა შთაეფლა, ემბაზში წყალი გაქრა. ღვთისა და თავისი სინდისისგან მხილებული ურია მუხლებში ჩაუვარდა ეპისკოპოსს და აღიარა ჩადენილი მკრეხელობა.