ერთხელ ამბა სილუანი მოულოდნელად იმ ძმის კელიაში შევიდა, რომელიც სალოსობის ღვაწლს ეწეოდა. ძმა სკამზე იჯდა, მარჯვნივ და მარცხნივ კალათები ეწყო. ბერდიდი რომ დაინახა, ჩვეულებისამებრ სიცილი აუტყდა. ბერდიდმა უთხრა: "თავი ანებე სიცილს და მითხარი, რას ნიშნავს შენი ამგვარი ჯდომა". მან კვლავ გაიცინა. მაშინ ამბა სილუანმა უთხრა: "შენ იცი, რომ შაბათ-კვირის გარდა კელიიდან არ გამოვდივარ, მაგრამ ახლა შუა კვირაში გამოვედი, რადგან შენთან ღმერთმა გამომგზავნა. ამით შეშინებული ძმა დაემხო ბერდიდის წინაშე და თქვა: "მაპატიე, მამაო, მე ყოველ დილით ვჯდები და წინ ეს პატარა ქვები მიწყვია. როცა კეთილი გულისთქმა დამებადება, ქვას მარჯვენა კალათში ვდებ, თუ ბოროტი - მარცხენაში. საღამოს დავითვლი ქვებს და თუ მარჯვენა კალათში უფრო მეტი ქვა აღმოჩნდება - პურს ვჭამ, თუ არადა - არა. ხოლო დილით თუ კვლავ ბოროტი გულისთქმა მომივა, ვეუბნები საკუთარ თავს: "ხედავ, რას შვრები, კვლავ მშიერი დარჩები!"